|
| |
| |
| |
| |
Een out Lied, van Graef Floris ende van Gerart van Velsen.
Wie wil hooren een Nieu Liet,
Hoe Geraert van Velsen Graef Floris verriet,
't Sijn wonderlijcke dingen.
Graef Floris tot Geraert van Velsen sprack:
Geraert van Velsen ghy moet hylijcken,
Al aen een Weeujen 's heeft goets genoech,
En sy is alsoo suyverlijcke.
De schande en geschieter my nimmermeer,
Sprack Geraert van Velsen tot sijnen Landts Heer:
Eer ghy my sout brengen in sulck verdriet,
U oude versleten schoenen en wil ick niet.
Geraert van Velsen mijn lieve Neef,
Had ghy dat woordeken gesweegen,
Ghy sultse dragen, 't sy u lief of leyt,
Al had ghy 't by u Ridders hals gesworen.
Een korte wijl was daer niet langh,
Geraert van Velsen ginck een Huysvrouw trouwen,
| |
| |
Floris schreef Geraert van Velsen een brief,
Dat hy by hem komen soude.
Geraert van Velsen dorst het laten niet,
Hy reed aen geen Lantsdouwe
Terwijl sliep de Graef al van Hollandt,
By sijnder over-schoone Vrouwe.
Sy riep soo luydt kracht en gewelt,
Wat doet ghy mijn edele Landts-heere,
Wasser een ander op my gestelt,
Ghy sout hem met u swaert afkeeren.
Krijten en kermen mocht haer baten niet,
Haer eer moest sy daer laten,
Doen hy sijn wille hadde gedaen,
Doe reed hy 't Uytrecht al in der straten.
Geraert van Velsen hadt een soete Lief
Van Woerden tot een Wijve,
Daer meende hy mee vrolijck te zijn,
Maer 't most graef Floris boeltjen blijven.
Doen Geraert van Velsen weder t'huyswaert quam,
Sijn waerde Vrouwken en quam hem niet groete,
Wat isser mijn waerde Vrouken geschiet,
Dat sy my niet komt te moeten.
Geraert van Velsen op de kamer quam,
Hy vant sijn soete Lief in rouwe,
Heeft u ymant leet gedaen?
Seght my wel overschoone Vrouwe.
Geraert van Velsen mijn lieve Man,
Te slapen aen u groene sijd,
Graef Floris heeft u eer benomen.
Dat hy u eertjen genoomen heeft,
Dat is u soete lief al vergeven,
Gister was hy mijn heer nu ben ick de sijn,
Dat sal hem kosten sijn leven.
Hy setten een Valck op sijn handt,
Of hy spanceeren soude rijden,
Hy dede een sprongh van eenen Haes,
Of hy Graef Floris soude ontlijven.
Och Geraert van Velsen mijn lieve neef,
Wout ghy mijn leven laten,
Jck sal van uwen Bastert Dochter
Een Gravinne van Hollandt maken.
Dat en doen ick nu noch nimmermeer,
'K en wilse geen verrader geven:
| |
| |
En dat sal kosten u leven.
Dat ghy mijn Broeder hebt vermoort,
Dat had ick u al vergeven,
Nu hebt ghy mijn huysvrou benomen haer eer,
Dat sal u kosten u leven.
Hy wierp hem een paer hant schoenen voor sijn mont,
Op dat hy niet soude luyden,
Hy voerde hem van 't Huys te Cronenborgh,
Al op dat Huys te Muyden.
Snachts ontrent der middernacht,
ontrent der midder nachte:
Doe lach de Edele Graef van Holland,
Geslooten in boeyen alsoo vaste.
Smorgens doen het was schoon dagh,
De Heere souden daer wat eten:
Doen dacht den Grave van Hollandt,
Rijck Godt nu ben ick al vergeten.
Sy brochten hem daer een stuck Beren Speck,
Sijn Swijne Speck was ongebraden,
Doe docht de Grave van Hollandt,
Rijck God nu ben ick verraden.
En had ick nu een Schilt-knecht goet,
Die my verloste van den bloede,
Jck soude hem schencke mijn bruyne schilt,
Geraert van Velsen was rat ter hant,
Hy wees Graef Floris van den bloede,
Seght my o Graef al van Hollandt
En ick moet immers sterven,
had ick een wijf met een kleyn kint,
Die mijn groote goet mocht erven.
Jck heb noch wel een Soon hiet Jan,
Hy is soo veer in vreemde Landen,
Hy kan sijn goet regeeren niet,
Dat is hem alsoo groote schande.
En daer is noch mijn Bastert Soon,
Hy is noch jonck van weken,
Al quam hy noch over hondert Jaer,
Sijn Vaders doodt sal hy noch werken.
Een korte wijl was daer niet langh,
Geraert van Velsen wiert daer gevangen,
Hy docht so dickmael by sijner eer,
Rijck Godt nu sal ick moeten hangen.
| |
| |
Hangen was hem noch niet genoegh,
Hy moest wel seven mael meer lijden:
Sy deden een vat vol Spijckers slaen,
Daer moest hy inne glijden.
Sy rolden hem drie dagen langh,
Drie dagen voor de noene,
Geraert van Velsen wel lieven Man,
dat sal ick u wel seggen,
Jck ben noch de selve Man,
Die Graef Floris het leven benam.
|
|
Auteursrechtvrij
