|
| |
Als nu de moetwillichste en die Fleur van Duc Dalbes Krijgh-volck, die soo lange binnen Maltha en elders gelegen hadden verslagen was, Duc Dalbe met sijn overgebleven Spanjaerden, daerom seer verbittert zijnde, heeft de Grave Egmont en Hoorn, met de Batenburgers, en andere gevangen Edelen doen onthalsen,
| |
Stem: Waeckt op gy Christenen alle.
Als men schreef duysent vijf hondert,
Jn dat achtensestigste Jaer,
Sach men geschien groot wonder
Te Brussel in 't openbaer:
Vier Graven Edel van bloede,
Dooden sy in korter stont,
Daar toe seer rijck van goede
Een Prins van grooter magten
Als een schaep gingh hy ter slachten
En daer was uere en stont,
Men sach daer weenen en treuren,
Te Brussel binnen de Mueren
Om de Grave was wel Edel gedaen.
Kloeck ging hy na de stede
Daer hy most sterven verstaet:
Ghy Heeren en Borgers mede,
Soo ben ick een arm Grave,
Niemant hem antwoort gave,
De Grave sprack nu wel an.
Den Grave nam sonder treuren,
Een kussen Hoort mijn bedien,
Daer op hy den doodt wilde be-
| |
| |
Daer op boogh hy sijn knien,
Te samen leyde hy sijn hande
Ten Hemel ziende seer goet
Godt doende sijn Offerhande
Die Grave dat Edel bloet.
Als sijn knien waren gebogen
En sijn handen waren gevoeght,
Hy heeft dat Sweert uytgetogen
Die den Grave dat hooft af-sloegh,
Sijn bloedt sachmen daer stralen,
Edel van den Ordens verbondt
Godt sal den wrake verhalen
Quam Edel van stam en bloedt,
Liefhebbende Godts woort soet,
Lieflijck sach men hem daer treden,
Als een slacht schaep ter doodt,
Komende ter selver steden
Daer hy most sterven de doodt.
De Grave Edel fijn genaemt,
Hy sprack vry sonder schroomen
Niemant hem antwoort gave,
Na Egmont was sijn vrage,
Baals Priester by hem stont.
Egmont lagh daer verslagen,
Gedeckt met een kleet dicht,
Aen sijn voeten wiert hy 't geware
Hy heeft het kleet gelicht,
De Grave sprack met leden,
Leght ghy ter doodt gewont
Jck sal u volgen terstont.
Baals Priester met sijn knechten
Trat tot den Grave groot,
Gaet van my sprack hy met suchten
Want ghy doet my aen den doodt,
Hy wiste wiese waren als vooren
Die Jesuits en Paus gebroet,
Van de Antechrist gebooren,
Die daer dorsten na 't onnosel bloedt.
Een kussen hy voor hem vande
Daer op boog hy sijn knien,
Te samen leyde hy sijn handen
Tot den Hemel sach men hem zien,
Heer ick beveel u mijnen Geest
En mijnen Siel is Offerhande
Sprack den Grave onbevreest.
Als sijn knien waren gebogen
| |
| |
Hy heeft dat Sweert uytgetogen,
Die Grave sijn hooft af-sloegh
Sijn bloet sach men daer blincken
Dus sach men den Grave krincken,
Twee Broeders in Godes vreesen
Van Batenburgh twee Vorsten groot,
Barvoets sach mense treden,
Bloo[t]s hooft al na den doodt,
Singende met helder kelen,
Uyt David den sesten Psalm:
Straft my niet HEERE in velen,
Tot Godt quam haer lieder galm.
Vrymoedigh in 't openbare,
Aenriepen sy haren Schepper goet,
Die Tromelen gingen allegare,
De jongste begost te treuren
Hy liet soo menigen traen,
Om dat het mochte gebeuren
Dat de Lieden hem konden verstaen.
De twee Graven jonck van Jaer,
Sy waren in Godt te vreden,
Tot den doodt begaven sy haer
Haer knien sach men haer bogen
Men sloegh hen daer af het hooft:
O Godt hoe meughdy 't al gedoogen
Dat u woord dus wort berooft.
Groot suchten ende klagen
Ende weenen gebrak daer niet,
Men hoorden Mans en vrouwen gewagen
O Godt wat grooter verdriet,
Van den Heer der Nederlanden,
Die men daer doodt en brandt,
En so menigh man komt te schanden,
Door Duc Dalbe den wreeden Tyran.
Sijt ghy niet sat van bloet,
Dat ghy in Napels hebt vergooten
En voor Mentz soo menig man goet
Was dat niet schelmse wracken,
Dat ghy den ongelesten Kalck
Jnt broot oock dedet backen
O gy verrader en schalck.
Als met u bloedige tanden
Komt ghy in dees Nederlanden,
Als Herodes quaet en fel;
Vangen Moorden en branden
| |
| |
Ghy sult met Babel komen te schanden
Al om 't onschuldig b[l]oet.
|
|
Auteursrechtvrij