Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 789]

Een Nieu Lied, van een meyneedigen Jonkman die een Dogter bedroog en van een Serpent verscheurt wierd,

Voys: O Holland Schoon, etc.

Komt hier gy Jonkmans wie gy zijt,
Jk moet u wat verklaren,
Hoe dat een Minnaer heeft gevrijd,
Een Dogter wel drie Jaeren,
't Exempel hebben wy gehad,
Al binnen Meurs de schoone Stad,
Aen een Dogter bequame,
Regina is haer name.

Een Jonkman quam schier alle daeg,
By dese Dogter prate,
Staet mijn ten antwoord schoone Maegd,
Jk sal u noyt verlaten,
'k Versoek u tot mijn Egte Vrouw,
Neemt dese Dyamant op trouw,
Laet ons beyde vergaren,
En saem uyt Liefde paren.

Als hy zijn wil nu had gedaen,
door beloft en schoon praten,
Doen is hy van haer afgegaen,
En heeft haer weer verlaten,
Maer God die straft te zijner tijd,
Wee die den eersten steene leyd
Die haer brengt in benouwe,
Het sal hem namaels rouwen.

Want zie zy was van hem bevrugt,
Doen trok hy uyt den Landen,
En nam van haer straks doen de vlugt,.
Liet haer in druk en schanden,
Daer by zwoer hy o droef elend,
Eer ik haer trou dat een serpent,
mijn levend quam verscheuren,
Gelijk men sag gebeure.

Hy laet haer zitten nu alleen,
Vol zugten klagen kermen,
Zy roept tot God vol droef geween,
O Heer wilt mijn ontfermen,
De

[p. 790]

 

Dogter gaet van droefheyd ag;

 

doed aen de Moeder haer beklag,

 

die eerst soo schoon quam praten,

 

Die heeft mijn nu verlaten.

 

 

 

Dogter bent gy van hem bevrugt,

 

Wilt het my openbaren;

 

Moeder dat is daer ik om zugt,

 

dat doed mijn hert bezwaren,

 

Og og ik zit in druk en rouw;

 

Want ik en ben geen Maegd of Vrouw:

 

Eylaes den tijd van baren;

 

die komt mijn langs hoe naere.

 

 

 

De negen maenden zijn vervuld,

 

den druk quam haer aen 't herte,

 

dat zy moest baren met geduld,

 

Jn groote pijn en smerte,

 

Zy baerde een schepsel heel bevreest

 

hande en voete als een beest,

 

't Maekt groot geschreeuw og Vrinden:

 

Of 't alles wou verslinden.

 

 

 

't Had drie doods-hoofden pertinent,

 

Op 't Lijf og wilt aenschouwen,

 

Het was een vreesselijk Serpent:

 

Tot schrik van alle vrouwen;

 

den Vader quam daer ingegaen:

 

Sag seer verbaest dit schepsel aen;

 

't sprak tot hem meenig werven,

 

Bedrieger gy sult sterven.

 

 

 

Doen quam 't Serpent seer wreed en vals

 

Ging hem levend verscheuren

 

en bragt hem vrees'lijk om den hals,

 

Menschen 't is te betreure;

 

de moeder sturf van de schrik;

 

't schepsel mee in een oogenblik,

 

men bragt haer bey ter aerden,

 

Het geen een droefheyd baerden.

 

 

 

Gy Jonge dogters wie gy zijt

 

Neemt een Exempel heden,

 

Gelooft soo ligt niet als gy vrijd,

 

En ook gy Jonkmans mede

 

en brengt geen dogters in benou,

 

Leeft liever in den Egten trou;

 

dan geeft u God bequame,

 

Geluk en voorspoed samen.