Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

Een nieuw Lied, van een Jonkman, dewelke zyn Liefste vond zitten in het groen,

Stem: Als't begint.

Lestmael in 't ruyse van een soo'n koele morgen,
Soo had ik my begeven op de jagt,
Al op een wegetje onbedagt,
Vond ik een magetje zitten verborgen,
Onder de boomtjes daer 't soo groene was.

De vogelen die zongen met genugten,
't Gedierte maekte daer een soet geluyd,
Philander speelden op zijn Fluyt,
Soo dat 'er niet en waer als groot genugten,
Ja met geen tongen waer 't te spreeken uyt.

Doen sag ik haere sneeuw witte borsjes,
Al soetjes op en dan weer neder gaen;
En doen begon mijn Jonk hert te slaen,
Soo dat ik mijn niet langer kon verbeyden,
Ja kon verbeyden om by haer te gaen.

Jk ben soo soetjes doen by haer gekomen,
Om eens te zien wie dat dees maget was,
Philander my goetgunstig was,
Soo dat ik datelijk wel kon bemerken,
Aen haer schoonheyt, dat zy de Liefste was.

Jk nam dat soete kindt in bey myn armen,
Voor haer rooder mont heb ik haer gekust,
Jk zey mijn Engeltje weest gerust,
Jk blijf u dienaer ik sal u ontfermen,

[p. 784]

 

Jk sal u laven na mijn eygen lust.

 

 

 

En haere Vrienden hebben het vernomen,

 

De valsche tongen die daer quamen by,

 

Bragten mijn hertje in de ly,

 

maer nu soo is zy van mijn weg genomen,

 

Op dat ik haer niet meer sou komen by.

 

 

 

Jk doe mijn klagten aen de groene bomen,

 

Jk sugt ik klaeg wie helpt my uyt de pijn,

 

Mijn liefste was mijn medicijn,

 

maer nu soo kan ik 'er by haer niet komen,

 

dat doed mijn zielje in groote droefheyd zijn.

 

 

 

Wat kan een minnaers hert ook meer bezwaren,

 

Als hem de Liefste alsoo werd ontrukt:

 

Dat bragt mijn zieltje in den druk:

 

maer ik en sal eylacy! niet bedaren,

 

Of de Godin sal toonen weder min.

 

 

 

Maer of ik klage kerm ofte smeken,

 

Eylaes de Liefste die en hoord mijn niet,

 

dies zy geen droefheyd aen mijn ziet,

 

Kost 'er de aerde of de boomen spreken,

 

die zouden mijn getuygen konnen zijn.

 

 

 

Wat helpt eylacy! al dat lammenteeren,

 

Nu ik 'er missen moet myn lieve Bruyd,

 

En of ik schrey mijn oogen uyt,

 

Van droefheyt groot ik moetse dog ontbeeren

 

Mag het zyn, soo sterf ik van pijn.

EYNDE.