Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 757]
| |
Stem: Als 't begint.Js liefde soet lijden, Sy baert mij grote pijn,
Jsse bitter, hoe kanse dan aengenaem zijn?
Wijl ik lijd' met lusten, Waerom sou ik dan,
Gaen klagen, Wijl 't niet veranderen kan,
Want de pijn is zoo soet, En aengenaem de smert
Dat zy op een tijd quest, Verheugt mijn jonk hert.
Jk druk haer hand sagjes, 'k Sie quijnende neer,
Stilzwijgens zo uyt ik mijn Liefde seer teer,
Mijn zieltje werd door het lonken geraekt,
Terwijl zij al willens toont hoe dat zy blaekt,
Haer lonken in 't schijlen, Haer tranen laet zien,
Meer als 'er ooyt Minnaer, Sou konnen verspien.
Als liefde zijn plagen, 'k Laet de minne pijn,
Jk salse verjagen uyt de zinnen van mijn
als langer te leven Jn sorg en verdriet,
Jk wil mijn begeven, Uyt de Liefde ziet,
Jk wil mijn begeven, Jn mijn eenigheyd,
Op dat ik van mijn leven, De sorg raek quijt.
Als gy dan hebt verkooren, Een die u ziel gebied,
Sy wil u niet hooren, Maer stadig van u vlied,
Al offer gy uw zinnen, Op 't Altaer van de min,
Sy wil u niet minnen met hert en met zin,
Sy wil u niet minnen Maer stadig van u vliet
Gy verdwaelde zinnen, Siet wie u min bied.
Laet u droevig minnen, Gaet mee dees weg,
En verandert u zinnen, Kiest mijn
| |
[pagina 758]
| |
tot u min,
Jk sal mijn min toonen, Als ik sal by u zijn,
Maer wil mijn beloonen met een opregte schijn,
Jk sal mijn dan stellen, Na de wette van u,
Ag wilt mijn niet quellen, Want ik de Paters schu.
Die ik eerst heb aengebeden, En getoont trouwen min,
Haer lieflijke reden, Waren na mijn zin,
Die mijn hart plag te steelen, Door haer soete sang,
Gaet haer nu begeeven, Jn een klooster bang,
Sy is nu verdweenen, Haer lieffelijkheyd
Og Liefde, og Liefde, Die my zoo verleyt!
Abdissen van 't klooster, Geef mijn liefje weer!
Penetentie penetentie, Sal ik doen na u begeer,
Of gunt mijn te woonen, By mijn liev' Bagijn,
Dat sal mijn voorwaer veel geruster dan zijn,
Jk sal voor u bidden, Dat het na u ent
U zieltje sal bevrijden, Van alle torment.
Jk sal mijn dan schikken, Na de wet van 't Convent,
En dagelijks leesen, Een less' wel bekent,
Ook offer mijn zinnen, Op 't Altaer van de min,
Op dat ik mag winnen, De schoone Godin
Op dat ik mag minnen, De schoone Vrindin,
O Pater, o Pater, Laet mijn u klooster in.
Sy wil my niet hooren, Mijn Engeltje soet,
Jk had u verkooren Uyt een suyver gemoet,
Gy gaet van mijn vlugten, En laet mijn hier staen,
Vol droevig sugten, Jk salder nu gaen,
Jk salder nu gaen, By Cupido goed,
Dat hy dog mijn tranen, Afdroogt met 'er spoet.
| |
[pagina 759]
| |
Komt aen nu Venus Hontje, Schiet nu met u schigt,
Jn 't hertje van mijn hertje, Dan ben ik verligt,
'k Sal alle de Nonnen, En mijn lieve Bagijn,
Wel biegten mogt ik 'er de Pater van zijn,
O Venus mogt ik 'er de pater van zijn,
Soo waer ik voor eeuwig, Verlost van mijn pijn.
Ach pater, geeft mijnder, Dan maer mijn Bagijn,
Jk sal u in alle deelen behulpsaem zijn,
Jk salder de Wereld laeten vliegen voort,
Als ik dan gemaekt heb dan soo een accoort,
Dan zalder mijn zieltje, Dan raek ik uyt de pijn,
Soo sal ik ook Pater, Altijd u Dienaer zijn.
Weg tranen, weg sugten, Weg droefheyd en pijn,
De Liefde geeft vrugten die aengenaem zijn;
Met Lieffelijk minnen, Dat baert zoo veel vreugt,
Dat het aen de zinnen, Geeft een groot geneugt,
Dat het u doed smaeken, Een vrugt vol van soet,
Ag, wie sou niet haken, Na so een groo goet.
Het sugten het streelen, Het lonken vol gloed,
Het geen gy voelt speelen, Door d' aders en 't bloed,
En dat door minne-grillen, U ziel werd verrukt,
Als gy na u willen, Daer vrugten van plukt ,
Als men vol van Liefde, Werd ieder bemint,
En van die u geriefde, Werde opregt bezint.
Adieu lief verheven ik spoey mijn dan seer.
Jk ga mijn begeven, by een ander weer
Die haer wil begeven, in de liefde ziet,
Gelijk gy gedaen hebt en van my weg vliet,
Die mijn der veel beter in de liefde neemt aen,
Als gy er gedaen hebt, en so van mijn gegaen.
|
|