Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 755]

^*

* Katern 97

Een nieuw Lied, van een Jonkman die na de Straet ging varen, hoe hy zyn afscheyd van zyn Vryster nam,

Stem: Delvenaertjen die gink uyt minnen.

Liefje ik hoorder den Trommel roeren,
Aen boort, aen boort, So roept een yder man,
Dats nog een togje lief wil ik volvoere,
Eer ik mijn lust by u vergaren kan.

Mijn liefste lievetje ik schrik voor 't varen,
Jk schrik en beef al voor de woeste Zee,
Voor het gewelt al van de bracke baren,
Voor klip of strant ja meenig vreemde ree.

[p. 756]

 

God die een stierman is van al de kielen,

 

Hy dempt de boose golven na zijn zin,

 

Hy sal ons scheepje zo vol brave Zielen,

 

Geluckig voeren ja ter Straet waert in.

 

 

 

Ter Straet waert in mijn lief dat is zolange,

 

eer de verdrietige reys is door gebrogt

 

En ligtelijk word gy van de Turk gevangen

 

En voor een slaef daer in zijn Land verkogt.

 

 

Den Turkse halve Maen kan ons niet krenke,

 

Wy zijn voorzien met een goet weerbaer Schip,

 

En daer toe nog veele Metale Penne,

 

Om den Vyand te jagen in de knip.

 

 

 

Mijn liefste gaet gy niet ten Oorlog vaeren,

 

Ten Oorlog dat is een stadige vloed

 

Wie sult gy dienen Lief, seg wat voor Heeren

 

Daer gy voor wagen sult u lijf en bloed.

 

 

 

Onse Hoogmogende Heeren Staten,

 

Daer toe zo meenig dapper Oorlogs Held,

 

Voor het Vaderland wil ik mijn leven laten

 

En zwerve kloekmoedig op Nepthunis velt.

 

 

 

't Js waer mijn lief den Oorlog kloekmoedig,

 

behoorde een ider trouw'lijk door te staen

 

Maer ag dat oorlogs lot dat valt zo bloedig,

 

Dat elk den Oorlog hoorde te versmaen.

 

 

 

Wy plegen ons Sondag wat te vermake,

 

Hier buyten in de Somer-groen,

 

Dat moet gy Liefje nu een beetje staken,

 

Tot dat ik met gesontheyd weder kom.

 

 

 

Adieu mijn Lievetje mijn wel beminde,

 

Adieu mijn Liefje ik gaen op de reys,

 

Jk hoop ik salder u nog weder vinden,

 

Spijt al de klappers die het sal wesen leyt.