Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 733]
| |
Stem, Van waerom 't juk.Ag soete droom ach soete somer nagt,
waer door ik nu verwagt,
of droomen altijd droomen, is 't maer een scheyn,
neen mijn droom moet waerheyt zijn,
ik ben maer een Soldaet,
en zo 't na droomen gaet,
zo leef ik in een groote staed,
moet dit dan zijn,
mijn hert getuygt het mijn,
hey Soldaetje na den Rijn.
Hy reysden heen o pover Canpanjon,
u kruyn bestraelt een Son,
de uytkomst van u droomen, hout 't daerom wis,
dat u Lief te Keulen is,
daer komt hy in de stad,
de min als niet en had,
soekt hier na zijn gedroomde schat,
die kalen Vend
hy vraegde waer ontrent,
is een goed Logiment.
Daer treet hy in de Dogter van 't Huys,
zy wegh met dit gespuys,
hier kome geen Soldate 't geen de Vader hoort,
en hy riep de Soljer voort,
waer is de komst van daen,
ik breng u tyding aen,
hoe dat de slag is toe gegaen,
nieuwsgierigheyt,
| |
[pagina 734]
| |
heeft hem daer plaets bereyt,
en hy sprak doen van de streyt.
Veel Adeldom riepen hem in de Zael,
om daer te doen verhael,
hy moest mee aen de Tafel, 't was een goet begin,
hy stoffeerde na haer zin,
doe wiert het slapens tijd,
een yder was verblijd
van 't nieus dat hy haer had geseyd,
hoe meenig Fluyt,
raektender door dien guyt,
om zijn segs Victorie uyt.
Men ging ten rust den Soljer by 't vuur,
die sliep daer wel een uur,
de slaep van lose vossen, en onderwijl een Heer,
stond na dese Dogters eer,
hy gaf een Diamant,
om op haer Ledekant,
te blusse sijne Minne brand,
de tijd bestelt,
te krabbe met een spelt,
was het seyn van desen held.
Dees lieve twee uyt vrees voor eenigh quaet
die riepe den Soldaet,
maer hy en wou niet hooren doen was de vrees gedaen,
yder is na bed gegaen,
de nagt en tijd was daer,
de Soljer krabde maer,
en quam te kamer in by haer,
de kaers was uyt,
Soldaetje met u kruyt,
maekt het meysje nu de bruyt.
By 't lief gekus eer 't kunsje was gedaen,
zo krabt den Graef daer aen,
zy zey dat is
| |
[pagina 735]
| |
den Soljer, en de Graef verstoort,
quam niet in dus ging hy voort,
de Soljer maekten klaer,
en mikt nog eens op haer,
tot dat zijn kruyt verschoten waer,
doen sey zy Graef,
gy kunt dat kunsie braef,
en hy zy ik blijf u slaef.
Sy liet hem uyt de Solier voor een heer,
en smorgens quam hy weer,
en streelde op haer wangen, voort sy sey Soldaet,
datie uyt mijn oogen gaet,
den Heer quam voor den dag,
zy gaf een soed gelag,
maer hy die als de duyvel sag,
vertrok terstond,
het was hem al te bond,
van een Dogter dees affront.
Sy was verbaest en kon dit niet verstaen,
den Soljer quam weer aen
sij sey weg lompen vlegel, Juffrou sey hy weer,
'k was te nagt by u een Heer,
doen ik aen 't krabbe teeg,
en gy mijn binne kreeg,
en op de pluympjes neder seeg,
wat segie daer,
saten wy dan malkaer,
dese nagt soo in het haer.
Het was ag ag mijn Edel Graef en Heer
Me-juffrouw ag ik kniel
voor u wilt mijn vergeven, ik ben Soldaet maer vroom,
en dit beurt nu voor een droom,
wat hoor ik Hemel ag,
| |
[pagina 736]
| |
die in mijn armen lag,
die komt te pover voor den dag,
maer gy Soldaet,
ik weet voor u nog raet,
zweert datie mijn noyt verlaet.
Dit stont hem aen de liefste schafte geld,
en sond hem weer na 't veld,
met trouw en swoer door brieve, zo veel zou geschien,
dat hy haer deugt sou sien,
dus scheyde sy van een,
hy reysde vrolijk heen,
hoe wel 't nu maer droome scheen,
hy kleet hem braef,
als een Baron of Graef,
buyte Heer binne slaef.
De tijd was om de Jonckvrou kreeg een Soon,
so soet zo lief zo schoon,
sij noemde 't drooment Taetie, en schreef doen geswint,
aen de Vader van 't Kint,
die quam met een Lakey,
met kostelijk leverey,
zijn lang gedroomde zieltie by,
zy had voor heen,
haer Vader met geween,
't kint zijn vader wel beleen.
Hy treet in Huys daer hy de Vader vint,
en sprak doe tot 't Kint,
daer is een Appel mantie, voort so greep de man,
Jonker Solier daer op an,
Soldaetie wier verbaest
om dat de man so raest,
en knielde voor hem met 'er haest,
maer 't was Trouw Trouw,
wy agte geen berouw,
| |
[pagina 737]
| |
neemt mijn dogter tot u Vrouw.
Soldaeties wens de droome wierde waer
men maekte de bruyloft klaer,
zy Trouwde en zy leefde, vrolijk in haer tijd,
en de Vader was verblijd,
en gaf sijn huys aen haer,
en sey mijn Kint zie daer,
neemt hier dees groote neering waer,
en leeft na mijn,
van 't Huys en al 't mijn,
wiert de Solier Castelijn.
|
|