Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 647]
| |
Op de Voys: Den Boer, den Boer.Een Mof die gink hem verhuren,
Binnen Amsterdam de stee,
Om een reys te avontuuren,
En te varen by de Zee,
Den mof, den mof,
Met spijkers in zijn schoen,
Als al de Moffen doen,
Hy trad als een kapoen,
Den mof, den mof.
Vriend hebt gy wel meer gevaren,
Vroeg den Schipper seg Johan,
Joo wol vijf-en-twintig Jaeren,
Van Buyksloot op Amsterdam,
Den mof, den mof,
En ook wel eer,
Op 't Haarlemmer Meer,
Mijn hooft deed niet eens seer,
Den mof, den mof.
Wilt dan maer na boort toe varen,
Sprak den Schipper groene quant,
Met de sloep die leyd al klaeren,
Om te steeken van het Land,
Den mof, den mof,
Hy roeyden dan,
Na boort en quam daer an,
En sprak ik ben Bootsman,
Den mof, den mof.
Hy begon te kommandeeren,
Das tig noe des Mouslijn bijts
Kom ik schol doe springen leeren,
Das toe dien Boksen beschijts,
Den mof den mof,
Hy sloeg absoluyd,
De Maets braef op de huyd,
Zy lagten hem wat uyt,
Den mof den mof.
| |
[pagina 648]
| |
Hy begon haer uyt te schelden,
Mit quam daer een harde wind,
Dat den Mof ter needer velden,
En hy rolden als een Kind,
Den mof den mof,
Hy kroop in een hoek,
En keek als een doo snoek,
Bescheet zijn heele broek,
Den mof den mof.
Als ich mig had doodgevallen,
Hoe schal ich dan komen toes,
Sprak den Mof met droef geschallen,
't Was mig Moeder een groot kroes,
Den mof den mof,
Ons kalf en koe,
Onse Gans daer toe,
Scholle mig weeten woe,
Den mof den mof.
Onse Hond ons Kat en Kater,
Scholle mig nigt kennen meer,
Wan ick von dat roosent Water,
Eens te hoes schal komen weer,
Den mof den mof,
Hy quam in 't kot
En sogt na een Pispot,
Was dat geen malle sot
Den mof den mof.
De Touwschieters met malkaere,
Joegen hem na boven toe,
Daer sag hy de kabelaere
Vraegden aen den Schipper doe,
den mof den mof,
Hy sprak sartijn,
Och eumke segt het mijn,
Waer toe die Snaeren zijn,
Den mof den mof
Den Schipper sprak seer gezwinde,
Tegen dese Mof terstond,
Wy ons Anker daer mee winden,
Op het Spil en uyt de grond,
den mof den mof,
die vroeg weer an,
Eumken wat doed men dan,
Met dese holle kraen,
Den mof den mof.
Uws gelijk is niet te vinden,
Sprak den Schipper tot hem ziet,
Daer slaene wy aen de blinde,
't Js geen kraen maer een boeg-
| |
[pagina 649]
| |
spriet,
den mof den mof,
Die vroeg al zijn best,
Wel Schipper op het lest,
Js dat geen Vogel nest,
Den mof den mof.
Neen dat is geen Vogelneste,
Maer dat hier de blinde Mars,
Den Schipper sprak op het leste,
Tot den Quartier Meester kars,
Den mof den mof,
Brengt deese quant,
Maer met de Sloep na Land,
Want hy heeft geen verstand,
Den mof den mof.
Yder was met hem verlegen,
Om dat hy staeg kommandeert,
Waer dat hy quam aller wegen,
Al 't Scheeps werk noemt hy verkeert,
Den mof den mof,
Het Schip gewis,
Noemt hy een Wallevis,
Of hy niet gek en is,
Den mof den mof.
Al de Sloepen noemt hy Snoeken,
En de Boot een Kabeljaeuw,
Zeylen noemt hy Schorteldoeken,
Het roopaert een osseklaeu
den mof den mof,
de stukken koen,
Noemden die poep seer groen,
Al Weevers boomen doen,
Den mof den mof.
Men zag hem na Land toe brengen,
Met de sloep die groene poep,
Maer hy stonk gelijk de krengen,
hy wierd qualijk in de sloep,
den mof den mof,
hy sprak ik schol,
Al weer worden See dol,
En spoog de Sloep schier vol,
Den mof den mof.
Soo dra hy aen land quam stappen,
Was den Mof ten eersten wijs,
Want hy liet een soopje tappen,
Van de dubelde Anijs,
den Mof den Mof
de Waerd hoord aen,
Vroeg waer komt gy van daen,
Hoe is de reys vergaen,
Den mof den mof.
| |
[pagina 650]
| |
Hy sprak Waerd ik sal 't verhalen,
Hoe ik tot 't Zeevaren quam,
'k Ben gekomen uyt Westphalen,
Binnen de Stad Amsterdam,
Den mof den mof,
Jk hoorden saen,
Aldaer de Trommel slaen
Om Volk te nemen aen,
Den mof den mof.
Zy gaven louter Ducatonnen,
En Rijksdaelders op de hand,
Mijn dogt dat is gaeu gewonnen,
Na mijn dom en bot verstand,
Den mof den mof,
Jk dogt ik schal,
Op Zee mijn houwen mal,
Dan werk ik niemendal,
Den mof den mof.
Jk heb doen mee dienst genomen,
Maer het was meest om het geld,
Doen ben ik op 't Schip gekomen,
'k Stond verslagen en ontsteld,
Den mof den mof,
Jk hiel mijn doe,
Soo dom gelijk een Koe,
Zij worden my haest moe,
Den mof den mof
Oorlof Moffen van Westphalen,
En gy poepen kleyn en groot,
Wilt gy dikke daelders halen,
Op het Princen Hof minjoot,
Den mof den mof,
Soo doed als ik,
Dan wind gy geld als slik,
Daer toe een vrye blik,
Den mof den mof.
EYNDE. |
|