Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 643]
| |
Beklag Lied, van een Jonkman die tot Hamburg onthooft is, na dat hy 16 Jaer in Indien geweest is:Stem: Holland Schoon.Aenhoord gy Mensen wie gy zijt,
Wat ik u sal verhalen,
Hoe den Satan met listigheyd,
Een Jonkman bragt aen 't dwalen,
Als ik verhalen sal in dit Lied,
Het is tot Hamburg geschied,
Daer raekten hy aen 't klinken,
Met gezelschap aen 't drinken.
Een Jonkman daer in 't gezelschop,
Begon questie te maken,
Die vatten hem daer by de kop,
Steld het Mes op zijn kaken,
Dees goede Jonkman dit vernam,
Hy wierd seer toornig ende gram,
Trok het mes uyt de scheede,
stak hem dood daer ter steden.
Doen vlugten hy tot Amsterdam,
Ging na Oost-Jndien varen,
Daer hield hy hem vroom en bequaem,
daer was hy sestien Ja-
| |
[pagina 644]
| |
ren,
Hy quam van daer hier wederom,
twee duyzend gulden was zijn som,
Die hy alles meede bragten,
En na zijn Ouders tragten.
Hy reyst weer na Hamburg dra,
Om zijn Ouders te bezoeken,
die woonden toen tot Altena,
Hy quam daer met verkloeken,
Zijn Ouders die verschrikten seer,
Als zy hem zagen daer al weer,
Zij spraken met verflouwen,
Wilt u verborgen houwen.
Doen sprak hy Vader wie sou daer,
Mijn van die tijd nog kennen,
daer 't is geleden sestien jaer
Jk sal by de ligte benden,
niet meer verkeren, zwijgt maer stil,
Op dat niemand krijgt sulken gril,
Die mijn sou gaen verraden,
Wie sou mijn bloed versaden.
Kort hier na trekt hy na Hamborg,
Als hy daer is gekomen
Hy vrijd een dogter sonder sorg,
Maer die bragt hem in schroomen,
Hy vrijden haer drie maenden tijd,
Hy kreeg op 't lest van haer met blijd,
Het bly ja woord verheven,
Door Liefde hem gedreven.
Hy gaet vrolijk van haer met vlijd,
zonder iets quaed te denken,
Daer quam een Vrou by dese Bruyd,
die kon hem dit hem krenken
Die sprak tot haer met woorden dan,
Sult gy trouwen soo'n wreede Man,
Die met soo wrede accoorde,
een jonkman ging vermoorde[.]
Wel Buurvrou sprak dees Bruyd o Heer
Js dit een moordenare
die mijn bemind van herten seer,
Wat droefheyd komt my baren,
Js dit de vreugde die ik sag,
Ag ik bekloeg den eersten dag,
Dat hy by my quam keeren,
O dood veld my daer neeren.
| |
[pagina 645]
| |
Dus komt hy weer 's anderen dag,
Al by zijn Bruyd verkeeren,
Jk ben bedroeft dat ik u zag
Sprak zy met groot verseeren,
Want ziet ik u nooyt trouwen sal,
Soo lang ik leef op 't aerdse dal,
Want gy ging met verstooren,
Een Jonkman wreed vermooren.
Doen sprak hy Lief segt my ten toon,
Wie dat dit heeft gesproken,
Jk ben een eerlijk persoon,
Js onse Liefde gebrooken,
Soo wens ik dat van stonden aen,
De dood mijn haelden hier van daen,
Doen gink hy van haer heden,
Js na 't Geregt getreden.
Hy sprak mijn Heeren hoord mijn bee,
Jk ben een Moordenare,
Want ik hier laest een Neerlag dee,
Wel over sestien Jaren,
Doen vlugten ik alhier van kant,
Jk heb geweest na 't Oost-Jndisch Land
Na mijn knagende conscientie,
Maekt met 't Geregt nu mentie.
De Heeren waren seer ontsteld
als zy hem hoorden praten,
Zy hebben haer woorden geveld
gaet wandelen uwer straten,
Want ziet vriend wy kennen u niet,
Gy zijt in rasernye ziet,
Hoe komt gy met u woorden,
Ons vollen raed verstooren.
De dienaers bragten hem van 't raedhuys
Met consent van de Heeren,
Maer hy sprak ik heb geen abuys,
wilt my dog loon vereeren
Hy ging weer boven, beduyt haer,
Hoe hy de Neerlag deede klaer,
Het Geregt met verstrangen,
Genootsaekt hem te vangen.
Als hy nu sat in dese nood,
Liet hy de Heeren verwitte,
want hy verlangde na de dood,
En woude niet lang zitten,
Maer doen ont-
| |
[pagina 646]
| |
bood hy deese Meyd,
Zy wierd gehaeld by hem ter tijd,
Daer zy seer bitter schreyden,
Als zy hem sag in 't lijden.
Hy sprak mijn Lief en schreyd niet meer,
En haer wel duyzentmael kusten
in den Hemel zien ik u weer,
Te sterven is mijn lusten,
zijn Vader quam ook by hem ziet,
die wou hem troosten in zijn verdriet,
Zijn Vader in die tyen,
Begon ook bitter te schreyen.
Schreyd niet, schreyd niet og Vader soet,
De tjd is haest gekomen,
Dat ik van hier vertrekken moet,
Jk voor de dood niet schromen,
Mijn dunkt ik zie mijn God en Heer,
Hier voor mijn zweven heen en weer,
die sal mijn ziele halen,
Al in des Hemels salen.
Dus treden zy weer van hem af
Zijn sententie wierd gelese,
Men sloeg zijn hooft van 't Lighaem straf,
Hy storf sonder vreesen,
Maer drie dagen na deese tijd,
Conscientie knaegden dese Meyd,
Zy nam een Mes met smerten,
En stak het in haer herte.
Zijn Vader ging van droefheyd ag,
Hier over murmureeren,
Den Satan kreeg hem in zijn magt,
Hy ging na buyten keeren,
hy sprong aldaer in eenen sloot,
't Water versmoort hem hy was dood
Zijn Moeder met bezwaren,
Zit in 't Dolhuys aldaere.
Neemt hier een Spiegel wie ghy zijt,
Gy Jongmans al te samen
en u van 't quaet gezelschap meyd,
En gy Dogters bequamen,
verwijt niemant zijn ongeval
men weet niet waer toe men komen sal
al heeft den mensch lang leven,
Hy is dog noyt verheven.
|
|
