Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

Een t'Samenspraak, tussen een Jongman en een Jonge Dogter,

Stem: Myn overschoon Goddin.

Jonkman.

Katrijn aenhoord mijn nouw,
Och fleur van alle Vrouw,
Bent gy nog niet van zinnen,
Met my haest gaen ten trouw,
Jk heb u nu lang gevryd,
Ach overschoon Goddin.

[p. 640]

 

Verlaet u stuerigheyd,

 

En toont my weder min.

 

 

 

Dogter.

 

Jonkman og hoord mijn aen,

 

'k En durf niet wederstaen,

 

Uw 't ja woord te gaen geven,

 

Gy moest by de Vader gaen,

 

En by mijn Moeder mee,

 

Of ik wel trouwen mag,

 

Voor mijn ik ben te vree,

 

Al was 't morgen dan dag.

 

 

 

Jonkman.

 

Och schoonste die daer leeft,

 

Siet hoe mijn hartje beeft,

 

Van blijdschap ziet m'hem springen,

 

Og die mijn voedsel geeft,

 

'k Wil by u Vader gaen,

 

Jk sal hem vragen nou,

 

Of hy wel wil toestaen,

 

Dat ik u trouwen sou.

 

 

 

De Jongman komt by de Vader.

 

Jk wensch u goeden dag,

 

Og Vader hoort my ag,

 

't Js met u Oorlof meeden,

 

Dat ik u vragen mag,

 

U Dogter die ik min,

 

De alderliefste mijn,

 

Jk meen u schoon Katrijn,

 

Laet ons vereenigt zijn.

[p. 641]

 

De Vader die spreekt.

 

Jonkman segt my ter stee,

 

Of zy wel is te vree,

 

Want tegen haeren dank,

 

Sal 't niet geschieden mee,

 

Mijn reden wel verstaet,

 

Og Jonkman hoord na mijn,

 

Den Houwelijken staet,

 

Wil niet gedwongen zijn.

 

 

 

Jonkman.

 

Vader gelooft het vry,

 

Mijn Liefste is hier by,

 

Jk weet zy is te vreden,

 

Om te Trouwen met my,

 

Segt nu o schoon Godin,

 

Tegen u Vader aen,

 

Of gy niet zijt van zin,

 

Met mijn te trouwen gaen.

 

 

 

De Dogter spreekt.

 

Ja Vader sprak de Meyt,

 

En dat in eerbaerheyd,

 

Wil ik met hem wel trouwen,

 

Soo gy te vreden zijt:

 

Hij heeft mijn lang bemint,

 

En ook gesprooken aen,

 

Og Vader met dees Vrind,

 

En wil het niet afslaen.

 

 

 

De Vader is tevreden.

 

Wel veel geluk Jonkman,

[p. 642]

 

Al met mijn Dogter dan,

 

En leeft te saem in vreden.

 

 

 

Jonkman.

 

Og Vader waer ik kan,

 

Tot in der eeuwigheyd,

 

Sal ik haer trouw bystaen,

 

Tot dat de dood ons scheyd,

 

Zal ik noyt van haer gaen.

 

 

 

Komt nu mijn waerde blom,

 

Met uwen Bruydegom,

 

Kom dan mijn toeverlaet,

 

Daer ik zoo dikwils om,

 

Gestaen heb voor u deur,

 

Mijn overschoon Goddin,

 

Nu zijt gy mijn partuur,

 

Mijn Liefste die ik min.

 

 

 

Mijn wel beminde Bruyd,

 

Jk roep nu overluyd,

 

Ons zugten van ons beyden,

 

Zijn nu te zamen uyt,

 

Og liefste vol van roem,

 

Een zoentje metter spoed.

 

 

 

Dogter.

 

Mijn waerde Bruydegom,

 

Alhier op staende voet.

EYNDE.