Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 651]

^*

* Katern 84

Regtvaardige Justitie gedaan aan Celitje Cornelis, die tot Amsterdam op den 17 July 1706 is geworgt;

Vois: Het best op aard

O wereld! wereld vol arglistigheyd,
Die mijn helaes so droevig heeft verleyd,
O valsche schijn hoe hebt gy mijn bedrogen,
Gy stelde mijn de zaek so schoon voor oogen!
Als of het noyt: Zou komen aen den dag,
Vervloekte daet: Die 'k wel beklagen mag.

Jk was een stuurmans vrou van Amsterdam,
Die mijn vermaek in swerelts vreugde nam,
Al mijn plyzier was om te dommineren
En by 't soet geselschap te verkeeren,
Waer door dat ik: Ontbloot wiert van mijn schat,
Van gelt en goet: En wat dat ik besat.

Als nu mijn gelt en goetje was verteert:
Zo heb ik dag en nagt gepraktiseert,

[p. 652]

 

Op middelen en mijn selven te generen,

 

Jk kon dat schoon geselschap niet ontberen,

 

't Was al te zoet: En lieffelijk in mijn oog,

 

Dit was het geen: Dat mijn helaes bedroog.

 

 

 

Jk nam een gruwel opset om een Moort,

 

Toe doen wie heeft ooyt snooder stuk gehoort,

 

Aen een bekende Vrou die 'k liet ontbieden,

 

Die niet en dagt dat haer quaedt zou geschieden,

 

Maer wel gemoet: Als een onnosel Lam

 

Terstont by mijn: Al op mijn Kamer quam.

 

 

 

Jn scheyn van vrintschap dogh 't hert vol fenijn,

 

Schonk ik haer Koffie en ook Brandewijn,

 

En maekte haer door listigheyt beschonken,

 

Terwijl dit lieve vroutje lag te ronken,

 

Viel ik haer op: haer lijf als een Tiran,

 

Dien ik seer wreet: het Leve fel benam.

 

 

 

Een groote doek stak ik haer in haer mont

 

En Wurgden haer de keel voort toe terstont,

 

Beroofde haer van al haer kostelijkheden,

 

Haer goude Ketting Ringe Stricke mede,

 

En ik stak voort: O gruwelijke schand,

 

Het doode romp: Al in een groote Mand.

 

 

 

Als ik dit godloos werktuyg had volbragt,

 

Verburg ik 't Lighaem tot de nare nagt,

 

En worp het doe als dol en uytgelaten,

 

Het Venster uyt van boven op de straten,

 

En liet het zo: Van twee onnos'le maets,

 

Vervoeren na: Een heymelijke plaets.

 

 

 

Een Werf gelegen aen een Water kant,

 

Daer ik het Lighaem met mijn eyge hand,

 

Onder een Vlot stak om dat 't niet sou drijven

 

Jk dogt dees daed sou wel verholen blijven,

 

Maer quam in 't ligt: Jn een so korten stont,

[p. 653]

 

De Mant die dreef: Op 't water uyt de gront.

 

 

 

De Mant gevist von men 't dode lichaem,

 

Duysende Mense quamen daer te saem,

 

Riepe o Heer wie heeft dit quaed bedreve,

 

De Bueren hebbe mijn de schuld gegeven,

 

Jk vlugten voor: Na Rotterdam de Stad,

 

O wreede Moort: Maer ik wier haest gevat.

 

 

 

Daer sat ik tot 't Geregt mijn hale quam,

 

En voerde mijn geboeyt na Amsterdam,

 

Daer ik de Moort ten volle heb beleden,

 

En aen de Agtbaer Heeren seer gebeden,

 

Dat zy mijn dog: souden genadig zijn,

 

Waer op dat zy: Wesen 't Vonnis van mijn.

 

 

 

Dat men mijn levendig sou aen een pael,

 

Verworgen spiegelt u dog altemael,

 

O Amsterdamse Jeugt die het aenschouwe,

 

't Js een Exempel voor de Jonge Vrouwe,

 

Nu sal aen my: Jn 't kort worden betoont,

 

Hoe droevig dat: 't Quaed zijn meester loont.

 

 

 

Als na mijn dood mijn Lichaem wort gestelt,

 

Ten toon op dat bedroefde Galge Velt,

 

O groote God wilt mijn zonden vergeven,

 

Adieu mijn waerde Man 'k hoop na dit leven,

 

U weer te zien: in 't vreugdig Hemelsdal,

 

Adieu vrienden: en goe bekenden al.