Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
AuteursrechtvrijVoys: van 't Nagtegaeltje.Wat hoord men gruwelheden,
van wraek en moordery,
En overspel seer snoot,
Jn geen historisch bladen,
Js zwaerder Tyranny,
Als dit verhael soo groot,
dat Lijf en Zielen dood,
Een klaer Exempel heden,
Op dat de zuyverheyd
Van Man en Vrouw met vreden,
Ten hoogstens dienst geleyd.
Mannadus en Jolide,
Twee Egte Lieden t'saem,
heel jong en schoon daer by,
daer van men sal bedieden,
hoe dat de Vrou eerst quaem,
Vallen in Hoerdery,
So dat zy op die ty,
Haer Trouw en Eerbaer Leven,
Soo schandelijk verlaet,
Met haer kuysheyd te geven,
Aen een ander soo quaed.
Volgens de Roomse Wetten,
Most Mannadus haer Man,
Met eygen handen teer,
haer tot de dood verpletten,
Geen schrikkelijkheyd dan,
Men oyt en leesden meer,
Sy quam daer schoon en teer,
Op het schavot ge-
| |
[pagina 553]
| |
treden,
Heel cierlijk op gedaen,
Haer hals en bloote leden,
Scheen als de zilv're Maen.
Heel Romen had medoge,
Als men 't hooft sou afslaen,
Van dese schoone Vrouw,
Voor 't zant zy neder boge,
Met d'oogen vol getraen,
Toonden zy groot berou,
O dood waer ben ik nou,
Ellendig toe geboren,
Mijn Man mijn Egte deel,
Sal komen mijn vermooren,
Op dit treurig toneel.
Mannadus quam aen treden,
Met het zwaert in de hand
Bedroeft al na haer toe
hy sag haer blanke Leden,
daer leggen voor het sant,
Sy schreyde bitter doe,
Og lieve Man wel hoe,
Kan 't in u herte komen,
dat gy sult dooden mijn,
Wilt u gramschap intoomen,
'k Sal eeuwig dankbaer zijn.
'k Sal als een kuysche Vrouwe,
U dienen dag en nagt,
Waer dat gy gaet of staet,
Wilt met de slag op houwe
Het staet in uwe magt
Ey toond my dog genaed,
Mannadus op die daed,
Die leyt het Swaert ter neder,
En haer omhelsen gaet,
Sy voegden haer doen weder
Op nieu in d'Egte staet.
Maer na verloop van tijde,
Quam Mannadus ook teer,
By een Hoer in het net,
Die men nevens zijn zijde;
Sag leggen in oneer,
By hem daer op het bed:
Jolide met een set,
die gink hem ook beklagen,
Al aen de Roomse Wet;
Soo dat in korte dagen,
Sijn Wijf hem heeft verplet.
Hy moest daer mee verschijnen,
Al op het Treur-toneel,
Voor zijn meynedigheyd;
Jolide sonder pijne,
Zijn waerde Egte deel,
| |
[pagina 554]
| |
Heeft hem in 't sant geleyt,
Hoe bitter dat hy schreyt,
Zy hadde geen medoge;
Schoon hy haer had verlost
Zijn tranen die daer vloge,
't hart niet vermurven kost.
Ag moet ik nu dan sterven
Jolide waerde Vrouw
Gedenk eens aen die stant,
Doen ik u liet verwerven
Genaed en nam u trouw
Weder op met de hand,
En deed ons Egteband,
Op nieu of aen weer binden;
Ag! ag! mijn Lief gena,
Gy zult mijn eerlijk vinde
Legt af u Zwaert nu dra.
Jolide had geen oore;
Voor al zijn smeken daer,
Maer als een Tygerin,
Of Monster oyt geboren,
So wil zy openbaer,
Dat de dood hem verslin,
Sy neemt in plaets van min,
het zwaerd in bey haer handen
Slaet hem door 't nekke been
Dat knarssen deed de tanden,
Aen d'Omstanders gemeen.
Wat gruwelijke daden,
wat helscher Tyranny;
heeft hier die Vrou betoont,
Daer zy was zelfs beladen
Van vuyle hoerdery:
en door haer Man verschoont,
Siet so wierde geloont,
Mannadus van Jolide,
Sijn vry gesproke Vrouw,
Leert hier door quaet doen vlieden,
En blijft malkaer getrouw.
Dit was eertijds te Rome,
Also een staele Wet,
Nog was d 'hoerdery veul,
Als men Egtbreuk vernome
Van Man of Vrouw te met
Was d'een d'ander zijn beul
Maer lacy og hoe veul,
Sou men hier in ons Lande,
Wel Vrouwen vinden fijn,
Die haer Mans wel soude branden,
En zelfs vuylder zijn.
FINIS. |
|