Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 536]

Een Droevigh Liedt Ofte Beklagh van Abraham den Brandstichter:

Stem, Als 't begint.

Hoort toe gy Huysluy vroome,
Luystert doch na dit Liedt,
Het is wel om te schroomen,
Hoe een Mensch komt in 't verdriet,
Van een quant die Abram hiet,
Sijn selven bracht in schant,
Met zijn boos lijf en ziel,
Js hy levent verbrant.

Sijn Ouders hoogh gepresen,
En al zijn Vrienden vroom,
Die hebben langh voor desen,
Geleeft in zware schroom,
Het scheen dat desen Boom,
Geen goet sou brengen voort,
Seer langh was zynen toom,
Gelijck gy hier nu hoort.

Voor een Huysmans deur gekome,
Stoutmoedigh onversaeght,
Sy hebben sonder schroomen,
Na Speck en Vleys gevraeght,
't Scheen dat de Vrouw of Man,
Niet voor en quam soo ras,
Abraham sprak als dan,
'k Sal u brengen te pas.

Sijn Kammeraet verheven,
Sloegh aen soo valschen raet,
Sy hebben vuer geslagen,
Met een Vuerslagh verstaet,
Abram die stack het aen,

[p. 537]

 

En Vuerdend langs den Dijck,

 

Sagh men de vlam op gaen,

 

Sy lachten blijdelijck.

 

 

 

Daer Branden al aen flaerden,

 

Huys, Hof, en aller stee,

 

Veel Koeyen en Paerden,

 

En veel andere dingen mee:

 

Sulken scha als den Huysman lee,

 

Door Abrahams bedrijf,

 

Hy kon oock qualijck mee,

 

Bergen zijn eygen lijf.

 

 

 

Twee Dinders met verstrange,

 

Sijn daer van Dort gegaen,

 

Gekleet in Luykse kleeren,

 

Sijn langs den Dijck gegaen,

 

Sy hielden haer soo stil,

 

Tot dat zy kreegen daer,

 

Abraham na haer wil,

 

Die haer gevangen waer.

 

 

 

Sy vraeghden seer behendigh,

 

Na Abram kuys van mont,

 

Of zy hem niet en kenden,

 

Ja sprack de Vrouw terstont,

 

Doch de eene Vagebont,

 

Moet by den ander sijn,

 

Daer Abraham sat en dronck,

 

Taback, Bier, Brandewijn.

 

 

 

Doen hy begost te drincken,

 

't Was haest met hem gedaen,

 

Sonder langh te bedincken,

 

Packten zy hem stracks aen,

 

't Sa 't sa geeft u gevaen,

 

Sy bonden hem soo vast,

 

Abraham sprack seer belaen,

[p. 538]

 

Noyt ben ik soo verrast.

 

 

 

Nou is mijn Uur ten ende,

 

Mijn Veeren zijn verkort,

 

Jck leef in zwaer Ellende,

 

Nu moet ik mee na Dort,

 

Jck weet niet wat mijn schort,

 

Doen ick bleef in 't quartier,

 

Doen mijn Boel gevangen wort,

 

Doen kon ick noyt van hier.

 

 

 

Den derden Dagh van Mey,

 

Stont Abram in de brandt,

 

Men hoorden hem soo schreye,

 

O Heer doet mijn bystant,

 

Al in u Rijck o Heer,

 

Vergeeft mijn sonden zwaer,

 

Riep hy t'elleken keer,

 

Al met den Moordenaer.