Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 539]

^*

* Katern 70

Een bedroefde Minnaers klacht, over de wreedheyd van sijn Liefste: maer in alle droefheydt soo troost hy hem selven met Bacchus Tranen.

Op een aangename Voys.

Ach waer ben ick eylaes,
Ellendig toe geboren,
Wat mocht my slechten dwaes,
Mijn jonck hart gaen bekoren
Dat ick een schoone Maegt
Mijn Liefde ginck verklare,
Die mijn nu heel veracht,
En doet mijn hart bezware.

't Was in den avont laet,

[p. 540]

 

Dat Maentje scheen met straele,

 

ick mijn lief op straet,

 

Mijn liefde ginck verhale,

 

Jck sey mijn engel schoon,

 

Hoort eens mijn minne-klachte,

 

Dien ick om uw persoon,

 

Doe by daghen en by nachte.

 

 

 

Dit was mijn eerste plicht,

 

Dat ick mijn Lief ginck spreke,

 

Mij docht dat Venus wicht,

 

Mijn hart in brant gesteken,

 

Doen heb ick haer myn trouw,

 

Uyt liefde aengebode,

 

Dat ick haer nooyt verlate sou,

 

Dat swoer ick by de Gode.

 

 

 

Doen sprack sy tegen my,

 

Mijn Heer vertreckt op heden,

 

Mijn lust geen vryery,

 

Jck lach met u gebeeden,

 

Jck kan de Vogels wel,

 

Die soo weeten te fluyten,

 

Sy soecken 't minnespel,

 

En dan is 't Hoer staet buyten.

 

 

 

Mijn docht dat mijn een zwaert,

 

Den boesem quam doorsteecken,

 

Als zy dees woorden hart,

 

Quam tegen my te spreecken,

 

Of dat een donderslagh,

 

Mijn ziel quam te verpletten,

 

Wie sal mijn droevigh hert,

 

Ter weerelt gaen versetten.

[p. 541]

 

Nu doen ik mijn beklagh,

 

Aen al de minne goden,

 

Jn 't midden van de nacht,

 

Met tranne in mijn ooge,

 

Ja de Son Sterren en Maen,

 

Getuygen mijn Beminde,

 

Dat ick om u voortaen,

 

Gaen doolen als de blinden[.]

 

 

 

Jck heb haer meenigmael,

 

Mijn liefde klaer geschreeven,

 

Met brieven soet van tael,

 

Dat sy my sou genesen,

 

Maer ick kreeg voor Request

 

Nullis van geender waerden,

 

Waer heeft men wreeder Beest,

 

Gevonden op der Aerden?

 

 

 

Ja Doodt wel waer blijft gy

 

Komt rukt my uyt dit leven,

 

Volbrenght u heerschappy,

 

Jk sal 't u geeren vergeeven,

 

Om dat een Jongen Helt,

 

Geen liefde kan verderven,

 

Sy blijft gelijck een beelt,

 

Jck zal van droefheyt sterven.

 

 

 

Wel hoe mijn jonge Ziel,

 

Gaet uwen Geest so dwaalen,

 

Of heeft u Venus-Fiel:

 

Mijn zinnen zoo doen malen,

 

Dat ghy als disperaet,

 

Wilt doole achter Lande,

 

Schept moet Bacchus weet raet,

[p. 542]

 

Doet aen hem Offerhande.

 

 

 

Wat acht ik Venus pijn,

 

En Cupido zijn woelen,

 

Jck zal met Rinsse wijn,

 

De Minne-brant verkoelen,

 

Daer op een Pijp Toeback,

 

Verdrijft de zwaer hemeuren,

 

Jck sal om de Minne-sack,

 

Mijn leven niet meer treuren.

 

 

 

Jck voel my geheel verquickt,

 

Door Bacchus Medecijnen,

 

Jck en heb nu vrees noch schrick,

 

Jck leef nu sonder pijnen,

 

Want ick vermaek mijn meest,

 

Met Bassen en Phioolen,

 

'k En laet mijnen jongen Geest,

 

Om geen Vrijsters meer doolen.

 

 

 

Adieu Minnaers wie ghy zyt,

 

Kunt ghy geen troost verwerven,

 

Al van een trotsen Meyt,

 

Wilt van geen droefheyt sterven,

 

Maer volgh mynen raet,

 

Bacchus sal u genesen,

 

Sijn Tranen delicaet,

 

Die moeten sijn gepresen.

EYNDE.