Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

Het beklag van een Vryster, over het verliesen van haer Maegde-blom,

Op een schoone Voys.

O minne-lust en korte vreugd!
Och waer is nu mijn jonge Jeugd!
Mijn Eer mijn alderwaerdste pand?
Leyt nu geworpen in het sant.

Een die mijn Bloemtje heeft gepukt
En van zijn steeltje heeft gerukt,
Die houd of hy mijn niet en kent:
Nu hy mijn schandelijk heeft geschent.

Of is 't om u grote goet dat gy draeyt
Waerom hebt gy mijn dan behaegt?
En van te vooren dat niet bedogt,
Eer gy mijn hebt ten val gebrogt.

Heb ik u tot een val gebragt?

[p. 505]

 

Och! och! dat had ik noyt bedagt,

 

Heb ik het Roosje van u ontfaen,

 

Den Roosenboom die is blijven staen.

 

 

 

't Js waer den Boom is blijven staen

 

maer 't maegden Roosje hebt gy ontfaen,

 

Dat was mijn Eer mijn beste rood

 

Gestolen uyt de maegde-schoot.

 

 

 

Wel waerom liet gy mijn begaen?

 

En hebt gy 't alles niet toe gestaen?

 

Het Spreekwoord zeyd mijn soete kind?

 

Verzint een saek eer gy begint.

 

 

 

Mijn Lief eer gy soo verre quam,

 

Dat gy mijn maegde Roosje nam,

 

Jk was door de Liefde soo seer verblind,

 

Dat ik mijn Eertje niet heb gekent.

 

 

 

Wel heeft het u dan soo behaegt?

 

Wel waarom dan over mijn geklaegt,

 

Wel waerom mijn ten thoon gebragt,

 

Dat ik u schandelijk heb verkragt.

 

 

 

Om dat gy mijn ter zijden gaet,

 

Van droefheyd word ik disperaet,

 

Die mijn wel eerde waer dat ik quam,

 

En die mijn in zijn armen nam.

 

 

 

mijn Lief en slaet geen woorden agt,

 

Die men spreekt op het Bedde sagt,

 

Of voor den Altaer van de min,

 

Die gaet verkeerde wegen in.

 

 

 

mijn Lief en staekt u droef getraen,

 

Want onse saek is afgedaen,

 

mijn Ouders willen het niet verstaen,

 

Dat ik met u sou Trouwen gaen.

 

 

 

Dat is u Vader met 'er daet,

 

't Wil zijn een man van hoogen staet,

[p. 506]

 

Op Snijders Tafel is hy wel eer,

 

Geworden soo een grooten Heer.

 

 

 

En uwen moeder met ootmoet,

 

Dit smorgens kreeg haer eerste groet,

 

Als zy gink melken met haer Jok,

 

Ontmoeten haer dien bonten Rok.

 

 

 

Oorelof maegdekens met 'er daet,

 

Die nog u Bloemtje cierlijk staet,

 

maer u voor soo een plukker wagt,

 

Die dan het mooyste Bloemtje niet agt.

 

 

 

Adieu mijn afgescheyde Bruyd,

 

maer eer ik nog mijn Lied besluyt,

 

't Js door mijn Ouders hoogen moed,

 

Dat meenig zoete Lief scheyden moet.

 

 

 

Jk afgescheyde Bruydegom,

 

Jk gae verkeerde wegen om,

 

maer die op menschen vastelijk bout,

 

Hem op een losse grond vertrouwd.

EYNDE.