Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos– Auteursrechtvrij
[pagina 502]
| |
Stem: De Mey die komt 'er ons by.Ey Way-luy die de Jagt:
hoog agt,
En neemt in 't schieten u vermaken soet,
Hoord toe ik sal 't u gaen;
verslaen
Wat nieus dat mijn nu lestmael is ontmoet:
Hoe dat ik smorgens voer:
Uyt schieten al met mijn Roer:
van alles voorzien dat mijnder ontbrak
Van Kruyd en van Loot,
Van Kaes en van Brood,
Van Bier en Toebak.
Wat heeft het te bedien;
Goe lien:
Of 't men al heeft 't geen dat een mens behoeft,
Jk ging soo meenigen stond:
Jn 't rond:
Jk schoot niet dies so wierd ik seer bedroeft:
Soo dat ik toornig zwoer:
strak neem ik Tas en Roer:
Mijn kruyt en mijn loot smijt in de Rivier:
En loopen ontsteld:
verdrinken mijn geld:
Jn Wijn en in Bier.
Als ik was opgestaen:
om gaen:
Quam daer een aerdig meysje aengetreen,
Sy had haer heel mooytjes aen:
Gedaen;
Sy zeyd wel Way-man hoe waer wilje heen?
Hoe komt datje niet en schiet:
Of deugt u Vuur-roer niet:
Het lijkt 'er nogtans wel hups ende groot;
Seg waer het u schort?
Of komje te kort?
Van Kruyt of van Loot.
| |
[pagina 503]
| |
'k Antwoorden op haer reen;
'k Sey neen;
Schoon Kind het schort my aen mijn tuygje niet:
Want alle mijn tuygje is klaer:
Nemaer;
wat sal men schieten daer men niet en ziet:
Way-man hebt goede moet?
Js u gereedschap goed?
Soo komt in mijn Bosje: zeyde zy fris
Daer sal ikje fijn:
behulpsaem zijn:
Soo meugje niet mis.
Terstond nam ik mijn Roer:
op schoer
Jk ging met het schoon kind,
al aen de wind:
Soetertje seydse blijft staen,
Leg aen:
laet zien wat voor een Way-man datje bint:
Schiet lustig in dat zwart,
en mist eens hebje 't hart:
Soo kom je niet weder in mijnen Bos:
by daeg of by nagt:
Dus toond nu u magt,
Met schoot ik eens los.
Jk raekten den eersten schoot,
seer bloot,
En zeyd schoon kind en is het so niet wel,
Sy zeyd gy hebt 'er al regt,
Mijn knegt,
Gy hebt geraekt en zijt so fraey gezel,
Een kieviet met een Kuyf
Schiet mijn nog eens een duyf,
Soo benje een quant die ik begeer,
Jk zeyde zie daer,
En mikten daer naer,
Jk raekten het weer.
Hoor eerje nog weg gaet,
mijn maet,
schiet mijn nog eens een Koekkoek van den tak,
Jk zey ik kander geen meer,
Mijn Veer,
Van mijn vuur-roer dat is
| |
[pagina 504]
| |
al veel te zwak,
Kind ziet gy niet hoe dat
Mijn Vuur-roer niet en vat,
Sy nam 'er mijn Vuur-roer zelf ter hand,
En met eene keer,
had zy der de veer,
Al weder gespand.
Mijn Bandelier nam zy zelf ter hand
En vant,
Daer in ontrent een halve schoot,
Sy sprak doen tot haer begeer,
Nog meer,
Schiet mijn een Mosje dat en is niet groot,
Terstond nam ik mijn Roer,
Maer hoord eens hoe ik voer,
't gaf 'er geen vuur en wou 'er niet slaen
Dus sprakse bedroeft,
Wat schaet het vertoeft,
't En wilder niet aen.
|
|