Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 475]
| |
Een Nieuw Lied van Hannen en Lijs,Stem: Als 't begint.Ey luystert toe na mijn rumoer,
Jk sal u gaen verhalen,
Al van een halven sotten Boer,
Hoort hoe hy is gevaren,
Het dient niet om verzwegen,
Den Boer die sou den bruygom sijn
En hy beminde een Vroutje fijn
een Wijf heeft hy gekregen.
Jk salse noemen soo 't my betaemt,
Het Vroutje dat heet Lijsje
en Hannen soo is de Boer genaemt,
Heel slegt sonder afwijzen,
Hoort eens dees vreemde maren;
Lijsje die sou te mark gaen
Met boter en Eyere zwaer belaen,
en Hannen sou 't huys bewaren.
Aldus heeft Lijs hier wel op let,
Haer man het huys bevolen,
Veegt gy de vloer en maekt
| |
[pagina 476]
| |
het Bed,
En kookt ons dan wat koolen,
En wilt u daer mee spoeyen,
Dat alle dingen is geree,
Tegen dat ik kom van Stee;
En melk daer na de Koeyen.
En stelt u dan tot werken vroom;
Te Kernen sonder staeken,
De Botter tegen dat ik tuys kom,
En dan sal ikze opmaeken,
Voor al moet gy onthouwe,
datje ons broey Gans niet en roopt,
Op datse niet van haer nest en loopt,
de eyeren souden verkouwen.
Aldus ging Lijs de slegte sloof,
Te Merkt onverdroten,
Hanne die heeft van achter en voor,
het huys rontom gesloten,
Hy dogt hoe sal ik mijn quyten,
Maer eer ik mijn tot werk begeef,
gelijk men ons Lijsje bevolen heeft,
Jk moet eerst wat ontbijten.
Na de Kelder liep hy zijn best,
Te tappen een kanne biere,
Terwijl begon de Gans op 't nest,
Te roepen en tiere,
Al met zijn bek wijd open,
Hanne liep na de Gans geree,
De tap uyt 't vat nam hy juyst mee,
Het bier is uyt geloopen.
Doe Hanne by de Gansen quam,
de Gans sat nog en broeyde,
Hanne weer na de kelder trad
Om te tappen hy hem spoeyde,
Hy keek soo langs zijn snuyte,
Hy maekten daer soo groot getier,
Hy trapten over zijn schoenen in 't bier,
de Ton die was schoon uyte.
Een sak twee drie boekwyten meel,
Heeft hy daer in gegoten,
Doen wierd het als een dikke bry,
Hy liep daer door met voeten,
hoort wat hy ging gewagen,
Hoort wat Hanne doe begost,
Hy dogt 't is noch goet Verkens kost,
Hy gink 't zijn Swijne dragen.
| |
[pagina 477]
| |
De Verkens maekte goede cier,
Men sagse niet lang staen pronken
Sy vraten het Meel en sopen het bier
Op 't lest zy wierde dronken
Hy gink karnen al zijn beste:
doen Hannen aen de Karnstok trok,
De Varkens sprongen uyt het hok,
De Gans vloog van zijn neste.
Hanne die nam de karnstok,
Sloeg de varkens sonder faelen,
De varkens liepen uyt het hok,
Zy braken vast potten en pannen,
Hy vloekten met rumoere,
Sy liepen vast in de keuken deur,
Sijn karnton die viel om veer,
En de botter lag op de vloere.
De schoone botter hem verdroot;
Hannen greep 't spit met haesten;
en hy stak bey de varkens dood,
Doen was hy in duyzend lasten,
Og laecy soo sprak hy 'er;
Komt Lijsje nu in huys getreen,
Sy slaet 'er mijn hals en been aen tween
't Js een soo quade pryen.
'k Geloof dat my den duyvel dat ried;
En Hanne begon te beven,
dat ik een Wijf troude die Lijsje hiet,
men vint noyt erger teven;
Sy sal mijn het huys doen ruymen:
Hannen die ging hem heel ontkleen:
En hy heeft zijn bed wijd op gesneen;
en kroop mooy in de pluymen.
De veeren die staken hem in zijn gat,
doen Hannen begost te leggen:
Hannen die dogt wat duyvel is dat:
hoe steken mijn hier nog muggen:
og laecy en og armen:
Waer sal ik mijn verbergen best:
Jk mag gaen zitten op 't Gansen nest,
dan blijven de eyeren warme.
Aldus quam desen smodder smuyl,
Ten bed uyt met verseeren;
Gelijk als een gepluk-
| |
[pagina 478]
| |
te Uyl:
Soo sag hy van de veeren,
Sijn vel al met verschroomen,
Hannen is op het nest geraekt,
Sat op de eyeren dat het kraekt,
en Leijsje is tuys gekomen.
Doen Leijsje in de keuken quam,
En Lijsje die kruysten haere,
Potten en Pannen die lagen aen twee,
De scherven lagen daere,
Sy trad de Saelwaert inne,
Het Verkens bloed heeft zy bespoort,
Ach laecy zy hebben mijn man vermoord:
Wat sal ik gaen beginnen.
Lijsje voort na 't bed toe trad,
de veeren lagen bezyen,
Wel is dat niet een snood bedrijf;
mijn bed nog op te snyen,
daer leyd mijn botter de suyvel
met soo quam Hannen gelijk een sot,
Gesprongen uyt het Ganse kot,
Sy meenden het was de duyvel.
Hy quam geloopen over dwars,
Te bidden om genaden,
De eyeren saten hem aen 't gat,
Gebakken gelijk beladen,
ey hoord die soete streken,
Lijsje liep 't huys uyt heel bevreest;
Riep helpme daer komt Hannekens geest,
Den hals zal hy mijn breken.
Lijs liep voor en Hannen liep nae,
Dees twee Persoonen eendragtig:
Tusschen den Bos ende Breda,
daer zijn zy beyde woonachtig:
Maer 't moet ten besten keeren:
Hannen waer zot alsoo men ziet,
En Lijsje die was 'er de wijste niet,
Men vind 'er nog wel meere.
|
|
