Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 473]

Een Samenspraek, tusschen een Jongman en een Dochter,

Op de stemme: van schoon Isabel.

Wat droef geween,
moet ik eylaes alleen,
Blijven in rouwen, och waer sal ik heen,
Ach Minnaer hoort mijn klagt,
Dien ik doen bij dag en nagt,
Tranen storten dat ik nimmer had verwagt.

Mijn soete Kint,
Jck ben u wel gezint,
Met Trouwe liefde blijf ik uwen vriend,
Maer nu voor desen tijd
moet ik mijn trouwigheyt,
Toonen op de Zee en door de Wereld wijt.

Js dat u Eed,
Hoe kunt gy zijn so wreet,

[p. 474]

 

Die gy mijn swoer uyt trouwe liefde heet,

 

Doen ik u liefste waer,

 

en sliepen by malkaer,

 

Verlaet gy mijn nu dat ik ga met kinde swaer.

 

 

 

Och Liefste schoon,

 

een Dochter of een zoon,

 

Sal u geselschap wesen als gy alleenig woon,

 

want hebt gy mijn dan niet,

 

maekt daerom geen verdriet,

 

want gy mijn maeksel altyt by u ziet.

 

 

 

Wel valsschen quant,

 

Treckt ghy nu uyt het Land,

 

wilt met mijn treden eerst in den Egten band,

 

want komt gy dan niet weer

 

Dan waer ik in hertseer,

 

bedrieger van een Dogter schender van mijn Eer.

 

 

 

Praet gy van eer,

 

het was naar u begeer,

 

Hebje dan te klaghen, zo treed met mijn eens weer,

 

Al op het safte Bed,

 

Jck sal u also net,

 

Daar uwen maegdom weder geven met een set[.]

 

 

 

Wat schande groot,

 

Haelt mijn doch felle dood,

 

wilt mijn doch rucken, Jn uwen duyster schoot,

 

geen vreugde heb ik siet,

 

al in 't Aards gebiedt,

 

als schande droefheyt sorgh ende groot verdried.

 

 

 

Oorlof hoord aan,

 

Ghy Meysjes die hier staan,

 

Hout uwen Eedt, wilt eerst ten Trouwen gaan,

 

Al in den Egten band,

 

dan zyt gy in geen schand,

 

Eer datse u bedriegen en gaan uyt het Land.

Gerymt door Mari Engelgraef van Leyden.

EYNDE.