Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 303]

Een pertinent Relaas, van al watter is gepasseert tussen de Gecombineerde Vlooten, en de France Vloot, op de 24 Augusti 1704. in de Middelandse Zee,

Voys: Van de Spaanse Ruyter.

Zeventien hondert jaer,
En dan nog vier hier naer,
Augusti vier en twintig dagen,
Wanneer de Morgen root:
Eerst quam op Auroraes wagen,
Sagme de Franse Vloot.

Jn 't West Noordwest hoord aen,
Waren zy van ons vandaen,
Doen wy haer 's Morgens zagen:
Zy lagen gerangeert:
Jn een Linie na behagen,
Die ons niet en verveert.

Men vont de Franse Vloot,
Zeventig Schepen groot:
So groote als de kleyne,
Daer beneffens waren mee,
Vier en-twintig Galeyen,
Die haer veel bystant dee.

Van Canon wel voorzien,
En ook vol Volk met ien,
Die zy zoude overgeven,
Als [te]r in dese Slag,
Haer aen Volk iets manqueerden,
Dees haer veel Volk gaf.

[p. 304]

 

Wy hadden een getal,

 

Van Schepen in de Rang

 

Als de Franse verwoedig:

 

Maer niet soo groot als zy,

 

Dog al evenwel kloekmoedig,

 

Quamen wy haer digt by.

 

 

 

Als men doe by hem was,

 

Ons Admirael heel ras

 

heeft ons een Zeyn gegeven,

 

Yder een te toonen daar:

 

Om den Vyand t 'Attaqueeren,

 

En schroomen geen gevaar.

 

 

 

Daar zagmen algelijk,

 

Met moed en Dapperheyd,

 

Onder 't blaasen van Trompetten:

 

Schieten met groote kragt:

 

Om den vyand te verpletten,

 

met al haer Franse magt.

 

 

 

De Engelse heel faljant,

 

Vogten voor 't Vaderland,

 

Met Couragie overvloedig:

 

En dondert uyt Canon:

 

Op de Franse Beeren bloedig,

 

Tot spijt al van Bourbon.

 

 

 

Den Hollands Admiraal,

 

Vreesde geen Vuur nog Staal,

 

En liet Couragie blijken,

 

Spoog niet als Vuur en Vlam:

 

Uyt zijn vuur spouwende Draeken,

 

Recht op den Fransman an.

 

 

 

Lijnslager braef vol moedt,

 

Raakten ten eersten dood,

 

't Welk was een droeve maare:

 

Jk wens zijn Ziel by God:

 

Met de Christelijke schaeren,

 

Eeuwiglijk tot zijn Lot.

 

 

 

De Edel Baron van Gent;

 

Spoeg gelijk een Serpent;

 

Met dapper Cannoneeren:

 

Al op den Fransen Haan:

 

Om te doen stuyven zijn Veeren;

 

En om hem te verslaan.

 

 

 

Hy vogt gelijk een Blis;

 

Die noyt tot stilstand is:

 

Schroomde geen Kogels bloedig,

 

Bolk toonde hem Faljan,

 

En Wiltschut hield hem kloekmoedig,

 

Van regteren bleef konstant.

[p. 305]

 

Den Hollands Vice-Admiraal;

 

Vogt mee heel Principaal;

 

Capiteyn Middagte wilt weten:

 

heeft hem in desen Slag:

 

Als een braef Soldaat gequeeten;

 

Die Vuur nog Vlam ontsag.

 

 

 

Schot en ook Starrenberg:

 

Die schooten even erg:

 

Ook wakker op de Fransen:

 

Hugo Schaap en Schrijver ook;

 

zagme mee aen alle kanten;

 

Wakker in Vlam Rook.

 

 

 

't Was niet als Vlam en Vier:

 

Daar toe met groot getier;

 

Hoorde het Canon kraken,

 

Rondom aen allekant

 

Was den Oorlogs-God in Wapen;

 

En heftig in den Brand.

 

 

 

Tusschen de Damp men zag;

 

Zomtijts een Engelse Vlag:

 

Dan een Hollandse streeden:

 

Dan weer een Franse Vaan,

 

't Ging daer dapper allerwegen,

 

zeer bloedig op een slaen.

 

 

 

Dit ging alzo zijn gang:

 

Wel negen uren lang:

 

Tot ons den nagt quam scheyden:

 

doen bevonden wy ons deel:

 

Van ontrent de twintig Lyken,

 

Gequetsten ook zoo veel.

 

 

 

Ons Schip, Masten en want,

 

Zeylen aen allekant,

 

Beschadigt en aen vellen,

 

Dog hadden goede moed:

 

Om het voort wat te herstellen;

 

En op de zelfde voet.

 

 

 

Nog een Attak te doen;

 

Al op den vyant koen:

 

Als hy ons dorst verbeyden:

 

Wanneer den duist'ren nagt;

 

Van het Aardrijk was gescheyden;

 

Als scheen den ligten dag.

 

 

 

Den Dageraed quam an:

 

Hy had de wint doen van:

 

Ons maar dorst niet afkomen;

 

Tot des anderendaags hoort aan:

 

Sogten

[p. 306]

 

wy by haer te komen:

 

Maar dorsten ons niet staan.

 

 

 

Zy liepen al haar best:

 

Schuuwden ons als de pest:

 

Dorsten ons niet verwagten;

 

hy had geproeft de knap:

 

Wat men voor hem had te schaffen:

 

En koos doen 't hase pad.

 

 

 

Drie dagen na de Slag

 

Men groote droefheyd zag,

 

Gebeuren voor ons oogen,

 

't Schip Albemarle daer,

 

Js doen in de Lugt gevlogen,

 

Met volk allegaer.

 

 

 

Soo meenig braef Matroos,

 

Raekte daer leveloos,

 

En 't maekt veel ween en wesen,

 

Soo meenig honderd ziel,

 

God wil haer genadig wesen,

 

Jn 't Hemelse Prieel.

 

 

 

Dit is also geschied:

 

Als ons vermelt dit Lied:

 

Jn de Straat al zonder beyden;

 

En het is ook op gestelt:

 

Jn de Banier met verbleyden,

 

Al op Nephtunis veldt.

J. KARSTENSZ.

Gereymt op de Banier, gevoert door den Baron van Gent.

EYNDE.