Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 197]

^*

* Katern 27

Een Aardige Klught, van een Juffrou, die als haer Man van Huys was met een ander pleysierden.

Van de Vlaemse Meysjes.

Wie heeft het oyd gehoort,
van zoo een aerdig klugjen,
als ik zal brengen voort,
tis van een Juffrou hier ter stee,
als haren Man ging reysen,
was zy wel te vree.

Sinjeur ging uyt het Land,
om Koopmanschap te dryven,

[p. 198]

 

terwijl komt een Galand,

 

by Juffrouw die te samen wel,

 

malkander karresseerden,

 

door het minne spel.

 

 

 

Sy droncken Wijn en Sek,

 

sij Aten daer Patreysen,

 

een Snipje met sijn drek,

 

het was een Mars en Venus wigt,

 

die daer de standaer swaeyde,

 

met so meenig schigt.

 

 

 

Juffrouw zad in 't Salet,

 

maer haer galand te joelen

 

zy gingen zaam te bed,

 

maer toen so quam kloppe sinieur,

 

Juffrouw die sprong uyt 't bedde,

 

vraegt wie isser veur.

 

 

 

Hy sprak doet op met haest,

 

myn Lief ick kom van 't reysen,

 

Juffrouw die stond verbaest,

 

zy sprak tot haer Galand met spoed,

 

wilt bassen ende tieren,

 

als een Hontie doet.

 

 

 

Als ick de deur ontsluydt,

 

wilt dan maer lustig keffen,

 

en loopen der uyt,

 

ik zal 't dan maken alles wel,

 

dat van ons konversatie,

 

niemant weten sel.

 

 

 

Hy keften Baf, Baf, Baf,

 

terwijl zij opendeden,

 

Sinieur die schrikt daeer af,

 

hy dagt hoe komt dat Hontie hier,

 

of zou mijn Vrou dat beesie,

[p. 199]

 

houwe voor pleysier.

 

 

 

Sinieur was pas in huys,

 

of vraegde na het Hontie,

 

dat daer met groot gedruys,

 

so keften by den avond laed,

 

Juffrouw die sprak zeer droevig,

 

og het is op straed.

 

 

 

Sy riep Petiet, Petiet,

 

en zoght in alle hoeken,

 

het Hontie wasser niet,

 

dat beesie was tot myn vermaek,

 

als gy bend uyt de Landen,

 

het ons huys bewaek.

 

 

 

Het slaept Snags in mijn schood,

 

't kust en likt mijn montie,

 

leyd by mijn Borsies blood,

 

het kan opsoeken als een hard,

 

tis so een vinnig Reutie,

 

als gy 't maer eens sard.

 

 

 

Tis maer twee vuysten grood,

 

met wit en swarte plecken,

 

voor aen zijn neus wat rood,

 

Sinieur die sprak toen overluyd,

 

wild na de Roeper lopen,

 

laed het roepen uyt.

 

 

 

Men lied het roepen om,

 

al die het brengt te regten,

 

ses gulden tot een som,

 

en so wert Sinieur stil gekroont,

 

met hoorens van het hontie,

 

Juffrouw bleef verschoont.