Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
AuteursrechtvrijStemme: Van Liere Boela.Vrienden luystert na dit Lied
wat in den Voorhout is geschied
van een Klop het is heel aerdig,
Hoe zy een Jonkman bemind
En zy steld haer toe seer vaerdig,
Want zy raekten met het Kind.
Jaepje Jacobs is haer naem
Zy was tot geen Klop bequaem,
Want zy heeft haer pligt vergeten,
Die haer Heer-Oom maekt bekend,
En zy woond ook wilt het weten,
Tot Voorhout al aen 't Oost end.
Op den negen-en-twintigste Maert
wierd haer hertje seer bezwaerd
Want haer barens nood quam nader,
En men stuurden op dat pas,
Na Heer-Oom den lieven Vader,
Dat hij daer moest komen ras.
En men stuert op staende voet,
om de Doctoor met 'er spoed
Dat hy by de Klop moest komen,
En dat mede al wat ras,
Maer hy heeft wel haest vernome,
Wat het voor een ziekte was.
Als hy maer de Klop aensag,
so zy op haer
| |
[pagina 171]
| |
bedde lag,
sprak hy loop vry om de Buuren,
voor dit Klopje kuys en fijn,
want het sal niet lange duuren,
Of daer sal een kleyntje zijn,.
Zy ging uyt op staende voet,
haelt de Buren met 'er spoed,
en zy klopt in bey haer handen
als zy daer is heen gegaen,
en zy riep o mijn wat schanden,
Onse Klop moet in de Kraem.
En de Buuren quamen in,
met een groot verwondering
Dat zy daer een kleyn tje sage
En niemand daer van wist,
wie hoort sulks zijn leve dage
maer de klop heeft haer vergist[.]
De Buuren quamen 'er by,
maer de klop lag in de ly,
En zy vraegden allegader,
En zy riepen overluyd,
Kom seg ons wie dat de Vader,
Js van dese Jonge Spruyt.
Maer het Klopje so men ziet,
lag daer vol pijn en verdriet,
En sprak lieve buure geprese
En haer woorden ware seer schoon
Vader en moeder wil ik wese
van dese mijn jonge zoon.
Maer al op het zelve pas
quam 'er Heer-Oom in seer ras,
En hy hoord het Kindtje krijten,
Dat daer in zijn wiegje lag,
Ja hy sou het selfs wel smijten,
Als hy daer het werk aensag.
En hy is by haer gegaen,
En hy deed 'er groot vermaen,
En hy vraegden haer wat nader,
Dat is seker en gewis,
Kom segt mijn wie dat de Vader
Van dit Jonge Soontje is.
Maer de Klop antwoord niet slegt,
Heer-Oom het is onse knegt,
Want ik wil 't voor u niet zwijgen
Hy zey dat het jammer was,
Dat ik altijd Klop moest blijven,
| |
[pagina 172]
| |
Daerom hy mijn heeft ontlast.
Maer haer Moeder is heel quaed,
En zy is schier disperaet,
Dat haer Dogter komt te krame,
En haer zoon voor Paep studeert,
Wel de Klop hoord haer te schaemen,
Maer het is nu al verkeert.
Daerom Klopjes niet te grof,
Maekt 'er zoo geen wendsel of
Want so wy tot Delft komen,
Hooren wy mee voor gewis,
Dat een Klopje van twee Soonen,
Jn de kraem gekomen is.
Maer seper dat waer wat grof,
Want het was in 't Bagijn-hof,
En zy komen in de Kramen,
Net als een getroude Vrouw,
Tot Ouwerkerk ook met name,
En met een tot Soeterwou.
Oorlof gy Klopjes wie gy zijt,
U dog van de Vryers mijd,
Al komen zij nog schoon praten,
En het ook wel meenig is,
Wilt Heer-Oomtjes niet verlaten,
Om te vangen wat of mis.
En gy Paters wie gy zijt,
Past wat beter op met vlijd,
Om u Klopjes vast te houwen,
Want neemt hier Exempel aen,
Want je ziet zy moeten trouwen,
Als zy komen in de kraem.
EYNDE. |
|