Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 173]

^*

* Katern 24

Een nieuw Lied van de Turkse buytel of het wonder voorval in de Put,

Stem: Jonkmans trekt uyt ter muyten.

Hoord toe men sal 't u zingen,
Seer wonderlijke dingen,
Hoord Dogters Man of Vrou,
Vryers 'k heb wat nieuws voor jou,
Een heel raer stuk noyt meer gehoord,
Dat ik u sal brengen voort,
Vrienden lagt niet te stijf,
Om dit wonderlijk bedrijf.

't Geen ik u sal verhalen,
Js binnen onse palen,
Tot Amsterdam geschied,
Luystert na dit aerdig Lied,
Al van twee liefjes soet en sagt,
die in 't midden van de nagt,
Samen sogten wat vreugt

[p. 174]

 

Maer ik wed het haer wel heugt.

 

 

 

Dees Liefjes soet van zinnen,

 

Genegen tot het minnen,

 

Quamen wel over een,

 

Dat zy zouden met haer tween,

 

Speelen het soete spel der min,

 

Daer hadden zy behagen in,

 

Als 'er maer op het pas,

 

Voor haer gelegentheyd was.

 

 

 

Zy doorsogten veel wegen,

 

Veel straten en veel stegen,

 

Tot dat zy quamen klaer,

 

Op de Heylige weg voorwaer,

 

Zy zagen rond maer niemand niet,

 

Waer door zy konden zijn verspied

 

En snapten met een veeg,

 

Tegen over in een steeg.

 

 

 

Daer hadden zy 't na wenschen,

 

En waren uyt de menschen,

 

't Was hier jou malle gek,

 

Soenen was daer geen gebrek;

 

Tegen een hek dat was haer stut,

 

Agter haer beyde was een put,

 

Daer zy niet op verdagt;

 

Waren in de nare nagt.

 

 

 

Door het langdurig mallen,

 

Sijn zy daer in gevallen,

 

Perdoes van boven neer,

 

Jn de put met groot geveer,

 

En riepen soo lang brand en moord,

 

Tot de buuren quamen voort,

 

Maer niemand van haer al,

 

Dogt op dit wonder voorval.

 

 

 

Zy zogten als de blinden,

 

maer konden haer niet vinden,

 

En hoorden wel 't geluyt,

 

maer men wist niet wat 't beduyt,

 

Op 't lest vonden zy dit soet paer

 

Jn de put was dat niet raer,

 

't Was hellept Vrouw of Man,

 

Hellept die

[p. 175]

 

wat hellepen kan.

 

 

 

Met stokken en met haeken,

 

men wist niet hoe men 't maken,

 

Sou om dees Liefjes soet,

 

Haest te helpen met 'er spoed,

 

den een haekten hem in zijn broek,

 

het meysje in haer Schorteldoek,

 

't was hou vast hellept jou,

 

Of gy moet verdrinken nou.

 

 

 

Zy hollepen malkander,

 

den een hollep den ander,

 

Tot dat zy op het laest,

 

Uyt de put geheel verbaest,

 

Quamen uyt kruypen als een kat,

 

van 't hooft tot de voeten nat,

 

Sijn silverknopen soek,

 

Op zijn hielen hong zijn broek.

 

 

 

Daer stonden zy te drillen,

 

Bey met haer natte billen,

 

De dogter wierd gevraegt,

 

Hoe haer 't spulletje behaegt,

 

Zy wierden lustig uytgelagt,

 

maer zy seyde goede nagt,

 

En hy sloop met zijn Lief,

 

Wel gelijk een hoender dief.

 

 

 

Wie drommel zou dat raden,

 

Dat men soo kon versaden,

 

Sijn geyle minne lust,

 

Jk hou veel liever mijn rust,

 

Daerom Dogters en Jonkmans al,

 

Spiegelt u aen dese val,

 

Soo raekje niet om veer,

 

Jn de put van boven neer.

Gerymt door een Liefhebber; maer niet van de Put.