Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 24]

Een vermakelyke Samespraek, tusschen Adam, en Mieke.

Voys: Als 't begint.

Mieke.

Die Adams soete vrugten,
die steken soo vol kragt,
Sy doen de Maeyskens sugten,
Jn het midden al van de nagt,
Maer dieze kan verkrygen,
Van zijn Appelen suur en soet,
Ba zy souwen dat wel zwijgen,
Al wat vreugt dat Adam doet.

Adam.

Maer kon Adam eens geraken,
Jn Miekens Paradijs,
hy sou ons Mieken maken,
Veel wondere vrugten wijs,
Ay Mieke laet my hede,
Al in u Paradijs,
Siet ik breng twee Pruymkens mede,
En daer toe een schoon Radijs.

Mieke.

Wel wat sou konnen letten,
Om te planten in mijn hof,
En daer gaen vrugten setten,
Laten wassen tot uwen lof,
Siet ik leg voor u een Persse,
En al neder in dat Gers,
Ja mijn twee krieken ende kersen,
En het Land blijft even vers.

Adam.

Segt mijn Juffrouw Marieken,
En leyt gy dan geen verdriet,
En hebt gy van Adams krieken,
Geproeft u leven daegen niet,
Mijn dunkt ik zie aen u wesen,
dat gy word een weynig gedikt,
En dat gy aen Adams Beesen,
U selven al hebt verslikt.

EYNDE