Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 21]
| |
Stem: Die van Abram wilt hooren.Aenhoort eens Vrienden waerdig,
Wat dat 'er is geschiet,
Een stuk aenmerkens waerdig,
Staet hier al in dit Lied;
't Geen buyten Uytregt is,
Gebeurd neemt het dog aen:
Gy zult zeker en wis;
Daer van verwonderd staen.
Buyten Uytregt daer woone,
Rijke Lieden onthoud;
Die een eenige Soone
hadden van drie Jaer oud:
Al op een Hofstee groot;
Woonden zy met pleyzier.
Maer laes een Droeve nood:
Quam haer genaken hier.
Haer lief en waerde Sone,
wierd daer gestolen snood;
daer kost geen zwaerder hoone
Voor haer zijn alsoo groot:
Men rost en reyst al zweegs;
Weeken en Maenden dan;
maer laes al te vergeefs:
men hem niet vinden kan.
Dit Kind most reysen heenen,
Al met de Heydens straf;
Wel tien Jaer agter eene:
Doen liep hy van haer af;
door al de ongemak:
Met slagen en verdriet;
En in zig selven sprak:
het zijn mijn Ouders niet.
'k Sal nu gaen dolen heden,
Jk ben geen Heydens Kind;
En soeken alle Steden,
of ik mijn Ouders vind;
want ik heb wel gehoord
| |
[pagina 22]
| |
Al van een bedelaer:
die my vertelden voort
dat ik gestolen waer.
Den bloed die gink van heenen,
met droefheyd zwaer belaen;
Niet ver van de Stad Weenen;
Jn Duytsland wilt verstaen:
daer klaegden hy zijn nood:
Aen een Heer op de weg:
die gaf hem geld en brood:
En wees hem voort te regt.
Hy dwaelde soo twee Jaren,
Jn Steden en op 't Land;
maer zijn Ouders voorwaere
hy nergens niet en vant:
Ten lest so komt hy gaen;
Tot Uytregt by de poort:
En spreekt een Schipper aen:
Om mee te varen voort.
Zijn Vader was voorware,
op die tijd in de schuyt;
om t' Amsterdam te varen:
die sprak daer overluyd;
Schipper neemt hem maer mee:
'k Sal u daer voor voldoen;
Kom jonge hier 's een stee;
wilt u van 't land maer spoen.
De schuyt gink daer aen 't vaeren,
Den Heer sprak wel gy quant;
Hoe oud bent gy van Jaren;
van waer bent gy geland:
Og dat en weet ik niet;
Sprak dese jonge rad:
Jk ken tot mijn verdriet:
geen Ouders nog geen stad.
Jk ben voorwaer gestole,
Al van mijn ouders snood;
En meen soo lang te dolen:
Na haer al tot 'er dood;
Want het staet mijn nog veur;
dat ik was in den rouw;
En van mijn Ouders deur:
Wierd weg genomen gouw.
Den Heer ontzette seere,
zijn hert begon te slaen:
og mijn Kind jong en teere:
dat is ook soo verraen;
doen het was in den rouw:
over mijn Suster zwaer:
So stolen zy 't kind gouw:
En 't was nog geen drie Jaer.
| |
[pagina 23]
| |
En nu so moest hy wesen,
een borst ontrent als gy,
Van vijftien Jaer by desen,
Mijn bloed verandert my,
Jongman zeg mijn nog wat,
Van heug'nis 't een of 't aer.
Jk weet zey hy ik had,
Een Lam my volgden naer.
O Heer! hier komt nu vore,
Mijn eygen vleys en boed,
Doen hy van 't Lam quam hooren,
Soo zey hy met 'er spoed,
mijn kind had ook een Lam,
En was daer mee heel blijd,
'k Voer ook na Amsterdam;
Toen ik hem t'huys raekt quijt.
Komt trekt met een gezwinde,
U kous en schoenen uyt;
'k Sal daer een teken vinden:
Seyde hy overluyt,
Mijn Kind zijn kleyne teen,
Js af gezworen hart,
En boven aen zijn been,
Staet ook een Moerbey zwart.
Doen dese jonge hoorden
die tekens spreeken daer,
Og Vader Lief die woorden,
Bedieden nu heel klaer,
dat ik u kind dan zijt;
Vloog hem om den hals ras.
Geen Mensche zoo verblijd,
Als Vader en Seun was.
Die in de Schuyt dan waere,
Sagen dees teekens klaer,
Og wilt niet verder vaere,
Sey hy de schipper daer,
Set ons aen land maer aen,
de vragt gy dubbelt wint,
'k Moet na mijn huys nu gaen,
Met mijn gevonde Kind.
Geen vreugt was so te noemen,
Als Vader en kind daer,
doen zijn zy t'huys gekome,
denkt hoe de Moeder waer,
die daer haer lieve Kind,
Weer ziet met zoo een vreugt,
Geen Blydschap men oyt vind,
Dat soo den Mensch verheugt.
|
|