Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 17]
| |
Een Heerlijk Lied, op de Aengenaeme Somertyd, waer in alle Schepsels, den Schepper Verheerlyken,Stemme: Van Cecilia &c.Wanneer de soete Lenten tijd,
Komt cierlijk pronken aen,
En dat een yder zeer verblijd,
Weer door het veld mag gaen.
Soo sluyt mijn hertje open,
Mijn zieltjen is verheugt,
De Somer doet ons hopen,
Veel soetigheyt en vreugt
waer op den Heer der Heeren,
Ons weder komt vereeren,
Met duysent van pleyzieren,
En vreugde over al,
Die hy ons arme dieren,
vergunt op 't Aertse dal.
Wanneer dat lieve Sonne-ligt,
Met zijn vergulde pruyk;
Komt rijse met een soet gezigt,
Uyt diepe water spruyt,
Wanneer dat schoone Hemels blaeu,
Slaet zijn gordyne op
Het maekt de jonge Luyden gaen,
Het wekt de geesten op
En daer is aen te merke,
Gods wonderlijke werke,
's Ogtens in 't krieken van den dag,
Staet op gy jonge luy,
En ziet eens wat mijn gunst vermag,
Want het is al over u.
| |
[pagina 18]
| |
En spoeyt u als Aurora komt,
Met mijn in 't groene veld,
Daer kruyt en gras zijn Schepper roemt,
En zijnen Lof vertelt,
De diertjes zijn ontslapen,
Het kriekeltje aen 't gaen,
De Spreeuw begint te gapen,
Het Quarteltjen aen 't slaen,
De Vogeltjes aen 't neuren,
De Tortelduyf aen treure /
't Leeuwerikje dat tiereliert,
Het Distelvinkje zingt
Dat rontom door de weyde zwiert,
Den Exter vrolijk springt.
De Kraey die is aen 't recke,
Den Reyger in de lugt,
Den Oyevaer aen 't kleppen,
de Swalu in de vlugt,
daer hoort gy 't soet gegorgel,
Van d'heldere Nagtegael,
Hy zingt gelijk een Orgel,
Met lieffelijk getael,
De Lijster aen het fluyte,
De Koek-koek aen het stuyte,
En al wat pluymtjes heeft
Dat zingt Lof aen den Heer,
En al wat hippelt ende springt,
Dat geeft den Schepper eer.
Keer ik my na de Klaverwey,
Veel botter Bloemtjes schoon,
Sy pronken als een gouwe sprey,
En trots een Konings Throon,
Daer ziet men menig schone trop,
Van koeye grase gaen,
Die met soete melk sop,
Sijn soet en zwaer gelaen,
En dan komt Keesje met zijn Vrou
Stappe barrevoets door de douw
En jaegt zijn koetjes in de bogt,
En melktze met een veeg,
De Emmertjes vol soete vogt,
De Koe zijn speentjes leeg.
En hier zit Klaesje by het riet,
Al op zijn Fluytje speelt,
En Maeyken met haer Nigje Griet,
So menig deuntje queelt,
En hier komt Trijntje aen gegaen,
Al met haer
| |
[pagina 19]
| |
schaepjes voort,
Jn 't eynde van de groene laen,
En weyet daer het hoort,
Daer ziet men Koeye grase,
Met honger haer te asen,
de Lammertjes die zijn seer soet,
Sy springen door malkaer,
Het Schaepjen haer met eeten voet,
En volgt haer jongen naer.
De Velden ruyken lieffelijk,
En zijn seer soet van geur,
En is met gras en bloemtjes rijk
Van alderhande kleur,
Hier haelt den graegen Honing Bey,
Sijn lek're suyker soet,
Hy laet ook niet een Bloemtje vry,
Van al die hy ontmoet,
Sy vliegen uyt haer korven,
By honderden van zwormen,
En werken so gedurig aen,
Met een soo soet gedruys,
Als hy zijn vragje heeft gelaen,
Dan vliegt hy weer na huys.
Keer ik mijn na de stroomtjes,
Klaerder als een Kristal,
Het land met groene boomtjes,
Met blomtjes langs de wal,
daer waeyt een koele Somer lugt,
Door tak en blaetjes heen,
daer op het Tortelduyfje sugt,
Om dat het is alleen,
De Eentjes in het water,
die maken veel geschater,
Het Swaentje met zijn witte hals,
die wast hem in de vloet,
Het maekt met blaese veel geschals,
Terwijl zijn wijfje broet.
Keer ik mijn na de duyntjes,
die ontrent Noortwijk zijn,
daer ziet men op de kruyntjes
soo meenig wilt Konijn,
daer lopen de lampreytjes,
de bergen op en neer,
En dat in de weytjes,
Met aengename vree,
Men ziet ze daer met hopen,
Uyt hare holle lopen,
Wentelen in het warme sand,
daer het dik
| |
[pagina 20]
| |
hennip wast,
Daer komt de Jager langs de kant,
Die de knijntjes dan verrast.
Keer ik mijn daer van daen na strant,
Daer waeyt de koele wint,
Daer hangt men Salm in het want,
De Garrenael gezwint,
Daer komt een scheepje uyt de zee,
Met volle seyltjes aen,
Het brengt ons menig sootje mee
Dat daer is vers gevaen;
Daer siet men soete dinge,
De Cabeljauw nog springen,
De Schellevis seer wel gevoet,
die leeft nog in de mant,
De Tonge Scharre, dik en goet,
die springe nog op strant.
Verlaet nu eens u oog van daer,
En klimt naer 't Firmament,
En ziet eens naer de grooten Vaer,
die dit ons alles sent,
Aenschout dat Hemels blauw tapijt,
Met al zijn schoonigheyt:
Op dat hy ons ook niet verwijt,
Ons groot ondankbaerheyt,
Aenziet de gulde Son en Maen,
Hoe cierlijk die aen d'Hemel staen,
de sterre mee door haer aenschijn,
die leere ons al t'saem,
Hoe dankbaer dat wy moeten zijn,
En loven Godes naem.
O Heer wat is den arme mensch,
dat gy hem soo gedenkt,
En hem soo na zijn hart en wensch,
Met soo veel goed're schenkt,
Mijn ziel die prijst u groote magt,
Van al u heerlijkheyt,
En roem de wonderlijke kragt;
Van al dees goedigheyt,
Jk sal altijd geprese
Gods naem gedagtig wese,
Dat hy mijn in mijn jonge jeugt,
Door zijn sterke hant,
Doet smaken soo veel soete vreugt,
Jn het Noordwijkse Land.
|
|
