Alle de gedichten. Deel 1

[p. 787]

Op de gekruiste Christus, in de Zaal van d'E. Heer Michiel Popta, Door Karel Zjardijn geschildert.

Dus lang heb ik gelooft naa 't woordt van 's hemels tolken,
Dat Christus was gekruist; nu is 't geloof gedaan:
Ik zie de Heilandt zelf door 't woên der Joodtsche volken,
O wreedt en noodig quaadt! aan 't heiloos kruishout slaan.
't Gelooven, dit staat vast, moet voor het weeten wijken.
Het brein wordt min verlicht door d'ooren dan door 't oog.
De Waarheidt krijgt haar kracht door leevendige blyken.
Dit is Kalvariën. O schrikkelijk vertoog!
De Zoon van Godt is hier by moorders opgehangen.
De Boosheidt weegt de deugt en ondeucht met een wicht.
Noch doet de zondt de ziel naar Christus doodt verlangen.
Ik zie de zaaligheidt in 't heilig aangezicht.
De liefde tot den mensch doet hem in lyden blaaken.
Wie heil by andre zoekt heeft een vervloekte waan.
Hier komt men hem, ô schrik! met bittre gal genaaken.
De tempel-yver vreest geen gruwlen te bestaan.
De vrees voor amptverlies durft zich met bloedt besmetten.
Staa booswicht, die de mondt van Christus laagen leidt,
't Ontveinsde quaadt is voor geen wakker oog t'ontzetten.
De lucht, ô wonderdaadt! wordt met een wolk bespreit.
De zon bezwymt van angst, nu dat de zon der zielen,
Die baar met glans versiert, afgryslyk wordt bestreên.
Ik zie een zwarm van beuls om 't bloedig kruis heen krielen.
Hier werpt men, om zijn kleedt te winnen, met de steen:
Maar die zyn kleedren wint zal 't eeuwig heil verliezen.
Gins heeft Joannes zyn gezicht en hert om hoog.
Maria schijnt het bloedt in d'adren te bevriezen.

[p. 788]

 

De doodtsmart van haar zoon beneevelt haar het oog.

 

Wie dat zyn zaadt verliest, verliest een deel van 't leeven,

 

De waare Heilandt sterft: ik zie niet dat hy rept.

 

Die andre geest gaf schynt zyn geest nu zelf te geeven.

 

Die alles schept, wordt door zyn schepsels handt ontschept.

 

Ik mis, helaas! ik mis: ik zie slechts verf vertoogen.

 

De wolk die 't licht bedekt, brengt my aan 't doolen; neen:

 

Zjardijn heeft my, door kunst van zyn penseel, bedroogen.

 

Maar deugdelyk bedrog heeft nimmer straf geleên.

 

Hier blaast hy leeven, door zyn geest, in doode verven.

 

Mijn ziel heeft lust om staâg in deeze kerk te gaan.

 

Hier preekt men, door 't penseel, hoe Christus voor zijn sterven,

 

Zijn Vaader bidt, dat hy die hem naar 't leeven staan,

 

Van hunne schuldt ontslaat. Zoo leert hy 't quaadt vergeeven.

 

De preekstoel van 't penseel heeft dikwils deugdt bedreeven.