Alle de gedichten. Deel 1

Toen 't Lijk van den E. Heer Kaspar Barlaeus, Professor der Filozofie t'Amsterdam, in 't graf gezet wierdt.

Daar vallen al de Zanggodessen;
Zelf 't steil Parnas en Helikon
Met Baarle, vol van wijze lessen,
Gelijk in 't graf, aan d'Amstelbron.
De Doodt ontziet noch wijs, noch starken.
Apol, de godt der dichters schreit,

[p. 719]

 

En etst met traanen in de zarken;

 

't Is Baarle die hier onder leit:

 

Maar 't brein zal 't aardtrijk overzweeven.

 

De dichtkunst sluit men in geen aardt.

 

De wijsheidt baart een endloos leeven,

 

Strooy lauwerier, dit graf is 't waardt.

 

Zoo eert men 't Landt om d'ingezeete.

 

De lauwer groeit voor hooftpoëete'.