Alle de gedichten. Deel 1

Doodt van Hugo de Groot, in zijn leeven Gezant der doorluchtigste Kroon van Zweeden, &c. by zijn Majesteit van Vrankrijk, &c.

Op, ween met my by Hugoos lijk!
Dien goudemondt van 't yzre Noorden;
Die 't heel deurscheurde Christenrijk,

[p. 718]

 

Deurzilt in traanen, roodt van moorden,

 

Aan een zou hechten door zijn raadt.

 

Dit speet de Doodt, en riep, vol boosheidt:

 

Hier dient niet dan een dappre daadt,

 

Wie moorden wil eist kracht, of loosheidt.

 

Door marren wordt niet uitgerecht.

 

Mijn lyk-oest zou door vreê vermindren.

 

Nooit sterft 'er meer dan door gevecht.

 

Zoo sprak zy, en om vreê te hindren,

 

Bevocht zy hem, tot dat hy 't gaf.

 

De Doodt is vinnigh in 't ontlijven.

 

Op, strooy olyfblaân op zijn graf.

 

Wie d'oorlog wraakt past vreed'olijven.

Op de zelfde Heer, &c.

Aan Delft

Poogt Delft de Groot een graf te delven?
Hier is zijn lijk: maar voor het brein
Zijn alle graaven veel te klein:
Wie 't doen wil moet all d'aardt verwelven.
De geest is grooter dan de Groot.
De wijsheidt vult de werreldtkloot.