Alle de gedichten. Deel 1

Op de Beeldekas van G. Flink.

Dit is geen beeldekas:
Ik vindt my hier op 't hoogst' van 't dubbele Parnas.
De werreldt, heel verdronken,
Is 't water, door 't gebodt der Tritons, weêr ontsonken.
Men ziet hier, nu het ebt,
Hoe dat Deukalion den mensch van steenen schept,
Om 't aardtrijk weêr te bouwen.
Het schijnt dat hy de borst een hart van steen laat houwen.
Hoe! mist mijn oog het vuur?
Ik staa daar Flink de Doodt en d'eedele Natuur
Durft tarten, door zijn verven:
Want hy bezielt zijn verf en hoedtze voor het sterven.
De kunst wil eeuwigh zijn.
Dit zijn de schepsels die de geestige Quellijn
Door zijne beitel teelden.
Deukalion schiep niet dan onversaagde beelden:

[p. 525]

 

Hadt hy ze dus gevormt,

 

De hemel wierdt zoo dol van 't aardtrijk niet bestormt.

 

Op, help deez' schepper eeren.

 

Een kunstig beeldt kan 't woên der eeuwen overheeren.