Alle de gedichten. Deel 1

Gulde Kabinet der Schilderkunst van Kornelis de Bie, &c.

Toen Mavors Neederlandt door wapens quam verdelgen,
Wierdt d'eedle schilderkunst vertreeden in 't gevecht:
Maar nu Vulkaan 't geweer, verzaadt van bloedt te zwelgen,
Tot minneschichten smeedt, wordt zy weêr opgerecht;
Want Venus zoon deurwondt het hoof der Fransche ryken,
En dochter van Filips, tot schrik van 't krygsgeweldt.
De Min is machtigh om den Oorlog te doen wyken.
Dit wist de Bie, en heeft de kunst hier op herstelt.
Wie dat de Kunst beschryft zal leeven door zyn blaâren.
Dit is geen bie die op Himet haar honing gaart:
De strydbre scheldt, zoo ryk van kunst, als kerkaltaaren,
Vertoont het oog een Bie van loffelyker aart.
Wie zucht tot maalkunst heeft geeft stof om op te roemen.
Waar dat Meceenen zyn wordt alle kunst gevoedt.
De Scheldtbie zuigt geen sap uit leevenlooze bloemen:
Maar uit bezielde verf, deurmengt met vlees en bloedt.
De verfen weeten 't oog, door kunst, naar zich te trekken.

[p. 242]

 

Al wat behaaglyk is, heeft ongemeene kracht.

 

De Bie komt haar, voor ramp, met vleugels overdekken.

 

Zy biedt de Bie, tot loon van zyn getrouwe wacht,

 

Haar goude hulsel, van paletten en penseelen.

 

Wie dat de kunst herstelt, behoort met haar te deelen.