Alle de gedichten. Deel 1

[p. 10]

Op het Treurspel van Jan de Vos.

De Wijngodt (zo de Griek, een kluchtige Poëet,
Verzierd) met Xanthias zijn knecht een reyze deed
Naer d'onderaerdsche Goôn, om vonnis daer te haele,
Wie best treurspelen schreef, in zyne moeders taele,
De wyze Euripides, oft schrandere Aeschylus,
Daer van d'omstaender niet durfdd'óórd'len zo oft dus:
Waerom dat Bacchus, om de twistzaek recht te scheyden,
Een yders vayrzen in een juyste weeghschael leydde;
Op dat de waerheyd uyt 't gewicht der vayrzen bleek,
En Aeschylus den kroon Euripides afstreek:
Maer hadde Bacchus met een onpartijdig ooge
Dit treurspel tegen d'oude eens ernstigh opgewogen,
Hy had Jan Vos vereert met een gewijde palm,
Om dat hy nu verstrekt der ouden wedergalm.
Liefhebbers, wie ghy zeit, komt ziet, van wat vermogen
Een geest is, schoon hy niet in 't school is opgetogen.
Een Glazemaker, die niet dan zijn moeders tael
En kan, verdooft de glans bynae van all te mael
De Dichters. Dies wy schier vrymoedig mogen spreeken:
Wijkt Spanjen, Vrankrijk, wijkt zelf Romen, ja, wijkt Greeken.
Ik weet niet of'er wel yet grooters oyt uyt quam.
Schept moed, o nieuwe hoop van 't maghtigh Amsterdam,
En volgt de stappen van den Drost, van Vondel, Huygen,
En wilt de hengstebron met lust en yver zuygen,
Zoo zal men t'zijner tijd noch zeggen, dat uw' vayrs
Meê wayrdig wezen zal de Sophokleesche layrs.

Vechtersen.