Alle de gedichten. Deel 1

[p. 9]

Op Aran en Titus, Of Wraak en Weerwraak van Jan de Vos.

Den Adelaar gelokt van 't Capitool beneden,
Viel op een 's Leeuwen aas, dien drijft de Wraak tot moord,
Daar 't Roomsch gevogelte het naar gekerm af hoort,
En zweert het dier; met moêr en jongen, te vertreden;
Dies Dwinglandy verschijnt in grouwelijke kleden;
De Nijd, wiens ommetrek noit reedlijk oog bekoort,
Raakt op de been, en brengt de felle Bloed-dorst voort.
Melpomene, de Wraak hier ziend in volle leden,
Sou' den ontaarden mensch dit woedende gedrocht
Niet schrikken, zeidz', indien 't ter Schouburg wiert gebrocht?
Mit vat De Vos dat woord, en opent de gordijnen
Van het bebloed' tooneel der dieren wreed van aart
In menschen schijn. Och! wild ons 't quaat in 't hert verschijnen
In sulk gewaad, wie bleef voor 't quaatdoen niet vervaart.

I. vander Burgh.