Alle de gedichten. Deel 1

[p. 8]

Op het hooghdravend Treurspel van Jan de Vos Glazemaker.

Siet hier de kunst op 't hooghst, de schouburgh op zijn top,
Het Treurspel op zijn wreedst, de wraeklust vol van krop.
Noyt daverd het aeloud tooneel met meer gespooks,
Noyt sachmen by de Griek meer bloedgespat noch rooks.
Orestes houd u mond. Andronikus die raest,
En dubbelt wee op wee, en wraek op wraek, verbaest.
Medea stilt u toorn. laet Thamera vol gals,
Uytbulderen voor 't volk, en liegen door haer hals.
Boosdadigh Pelops huys, zwijght van u moordery,
Nu Aran hoopt op een en torst zijn schelmery.
Waer wasser oyt een disch gesteurt met meer geraes?
Dan daer de kinders zijn haer moeders laetste aes.
Cassandra wort geschent in Roselijns gewaet,
Geknot van tong en handt en eer, door 's Moors verraet.
Hier klaeght d'Onnozelheyt. hier dolt een Hercules.
Hier krijght de Strengheyt en Barmhartigheyt haer les.
Hier strijt de Kaizers kroon met d'ongetoomde min.
Hier kijft de oorlooghsmond met 't geestlijk hofgezin.
Ik stae gelijk bedwelmt en overstolpt van geest.
De schouburg wort verzet, en schoeyt op hooger leest.
Rijst Sophocles weêr op? stampt Aeschylus weêr hier?
Of maekt Euripides dit ongewoon getier?
Neen. 't is een Ambachtsman, een ongelettert gast,
Die nu de gantsche rey van Helicon verrast.
Die noyt gezeten heeft aen Grieks of Roomsche disch,
Wijst nu de weerelt aen, wat dat een Treurspel is.
Athenen las het Spel, en sprak: ik schrijf niet meer;
Die ons door glas verlicht, verduystert al ons eer.

Caspar van Baerle.