Schets van de Nederlandse letterkunde

214. Hella S. Haasse [H.S. van Lelyveld-Haasse, geb. 1918]aant.

Levensloop: Geboren te Batavia. Dochter van een ambtenaar die, na zijn pensionering, onder de schuilnaam w.h. van eemlandt opmerkelijke detectiveromans publiceerde. Woonachtig te Amsterdam.

Na reeds jong succes te hebben geboekt als schrijfster van chansons voor het cabaret, toonde Hella Haasse haar talent als novelliste met het bekroonde verhaal Oeroeg [1948], waartoe Indonesische jeugdherinneringen haar inspireerden. Inmiddels werkte zij aan een omvangrijke historische roman, die het jaar daarop verscheen: Het woud der verwachting, het leven van Charles van Orléans. Tot dit boeiende en kleurrijke genre behoort ook De scharlaken stad [1952], spelende in Rome ten tijde van Michelangelo. Beide boeken treffen meer als boeiend verhaal van hartstochtelijke gedragingen en avontuurlijke levensverhoudingen, dan door hun karakteristiek van de uitzonderlijke persoonlijkheden. Uit wijsgerige bezinning en ernstige levenservaring ontstond het merkwaardige boek Zelfportret als legkaart [1954], dat de grens aangeeft tussen een periode van argeloos vertellen en een nieuwe periode van verdiept en verantwoord uitbeelden van een modern levensbegrip. De indrukken van een zomer in Griekenland zijn verwerkt in De ingewijden [1957], een confrontatie van de Amerikaanse en Westeuropese levensstijl met de primitieve, alles-beheersende felheid van de Griekse vrijheidsgevoelens, speciaal op Kreta. Een beknopt en somber psychologisch verhaal is Cider voor arme mensen [1960]. In De meermin [1962], een Amsterdamse familieroman, doordringt het verleden het heden.