|
| |
| |
| |
[Des Gheests moghentheyt.]
GHeen hitte der Sonnen en can den Gheest wederstaen,
Noch wijdde des Lochts benemen zijn reysen,
Hy can inde Rondeelen des Hemels gaen,
End die aenmercken tis den Gheest al georloeft plaen,
Door zijn snelheyt alle dinck te ouerpeysen:
Hy vergadert de gedachten sonder veysen,
Hy daelt inde diepte sonder dangier,
Jn alle hoecken des Werelts sonder vereysen:
Hy kent dat drooghe, hy besoeckt water en vyer,
Dat hy schijnt het Vat des Lichaems te verlaten schier:
Want den Gheest is heel een Hemelsche figuere,
End heeft vanden Hemel den oorspronck fier,
Daer hy weder begeyrt te zijn telcker ure,
Wat een Mirakel waert te sien des Gheest postuere?
Dwelck tLichaem belet met de sinnen rigoreus,
Dat hy niet en can toonen zijn Godlicke natuere?
Door stooting' end quetsing' des lichaems jmportineus?
Maer als hy hem can scheyden van dlichaem preus,
So sal hy hem met Hemelsche dingen spijsen:
Gheen beter Leer-meester, dan des Gheest onderwijsen.
WAnt alst dlichaem ghesuyuert is, doort draghende cruys,
So coemt den Geest voor den Throon Gods gestreken:
Spreeckt met den Englen wt het aertsche huys,
Hy doormerckt al d'Elementen sonder abuys,
End can den volcke van groote dingen spreken,
Tselfste is aen Moysen end aen Paulum ghebleken,
Die tot den derden Hemel was op gheheuen,
Socrates heeft oock gheduerich ghekeken,
Den tijt van een ure schijnende niet te leuen:
Siende hoe het Radt der Sonnen wert ghedreuen:
De Gheest alleen, int hooghe der philosopheerde,
Herodotus heeft van Atheus gheschreuen:
Wiens Gheest dlichaem dickmaels absenteerde,
End veel Landen en plaetsen door passeerde,
Tot sys seluen comende, sprack met verstant:
Wat hy ghesien had, dwelcmen schribeerde:
End sulcx na datum, al warachtich bevant,
Den Geest doorwandelt Aerde, Locht, Zee end' zant,
Alst ghepeys dlichaem coemt ouer-weluen // selfs,
Gheest en Lichaem dan elck op sy seluen ,, is.
| |
| |
HEt Lichaem den Gheest nemmermeer hulpe en bewijst,
Jnt philosopheren van Hemelsche dinghen:
Ten is maer een struyck, die wt der aerden oprijst,
Een Vleesch-tonn', die wel wil zijn ghespijst,
Soeckende den Gheest listich te omringen:
Maer als den Gheest hem vant Vleesch laet dwinghen?
So en can hy niet wercken, oft neerstich aenschouwen
De Hemelsche secreten: sonderlinghen:
Daerom moet elck zijn conditi appaert onderhouwen,
Den Gheest is Hemelsch, tLichaem Aertsch, vol ontrouwen,
Die teghen malcanderen altijt twistich kijuen:
Dwelck gheen Dieren in swerelts Landouwen
En voelen, want sy gheestloos blijuen,
Door de natuere sy leuen end beclijuen,
Dwelck het menschlick Dier oock gheschiet:
Maer den gheest coemt het Lichaem stijuen,
Met wijsheyt, reden, en conste, om niet:
Sonder dat waert nood'loos, dat de mensch een Mensche hiet
Nochtans vintmer vele in swerelts wijck // fijn:
Menschen die int leuen den beesten ghelijck ,, zijn.
HOe can dit Menschlick Dier zijn van meerder weyrden?
Wtghenomen de Godlickheyt, want het heuet al,
Consten, crachte des Lochts, waters, vyers, en der eyrden
De natuere stercktse, des Geests hulp sy aenveyrden,
Anthonius Secundus had noyt ongheual,
Oft pijne des lichaems: Pontanus met int ghetal,
Voelde niet, al viel hy zijns Lichaems hoochde
Al de Schepen van Carthago groot end smal,
Cond' Strabo sien, wt Cicilien, hy oochde
Tot in Affrica. Tyberius toochde,
Dat hy snachts so wel als daechs sach by claerder Sonnen
Jn Cardulien de natuer oyt ghedoochde,
De Menschen, die noch als Honden snel loopen connen,
Den asem van Alexander Magni wert bevonnen
Als soeten Balsem, desghelijcx met al zijn sweet,
Cayus met den handen op den rug ghebonnen
Sonder Zadel oft Toom, een Peyrt dwong, daer hy op reet,
Exagon en mochten quetsen gheen Serpenten wreet,
So de Romeynen hem setten op de Slanghen naeckt:
Const en cracht, d'Mensclick dier heerlick maeckt.
| |
| |
DEs Menschen excellentheyt is so publijcke,
So constich, so crachtich, end so ervaren,
Dat sy door de clinckende keel der Muzijcke,
Als Orpheus, Terpandrus met huns ghelijcke,
Conden de menschen verblijden end beswaren:
De Wapenen nemen, die ter Tafelen waren,
So haest Thimotheus speelde een Batali straf:
Alexanders Harpener in voorleden jaren,
Dauid door zijn Harp, nam Sauls rasery af,
Door dees consts, Pithagoras ontgaf
Een amoreus Jongelinck zijn oncuysch leuen:
AEgistus brocht den Harpenier int graf,
Die Agamennon Clistemnestra had ghegheuen
Jn bewaring', door wiens spel wert verdreuen,
De hittighe begeyrte, die sy tot AEgistum droech,
De Tartarien deden eens hun Vyanden beuen,
Door een Vaendragher, diese met duysterheyt sloech,
Dit menschlick Dier heeft meer dan ghenoech,
Spraken, Prophecy, Consten, crachten der leden // fris:
Maer gheen Dier op Aerden, dat so qualick te vreden ,, is.
|
|
Auteursrechtvrij