|
| |
Miserien des Gheests.
TVleeschs miserien zij noch al cleyn t'extimeren:
De sieckten zijn Erfdeelen onser Lichamen:
Maer de sieckten die den Gheest persequeren,
Zijn fellicker, want sy remonstreren,
Haet, gramschap, dootslaghen, sonder schamen:
Giericheyt, hoouerdye, dusdanighe pramen,
Des menschen Gheest, miserabelick van binnen,
Bedroch, verradery, roouing' van goede famen,
Valschelick tuyghen, bedriegery versinnen,
Meyneedich, het Ouerspel beminnen,
Door corrumpering', langhe Processen maken:
Met valsche stricken, quaet om te ontginnen,
Dier Palleysen vol zijn, schier dat sy craken:
Om Goet, om Erue, na malcanders doot haken,
Ontmeten, ontellen, ontweghen, ontschrijuen,
Dees miserien den Gheest quetselick raken,
Waer meest goets is, daer hoortmen meest kijuen,
De Cramer soeckt den Meyrsman te verdrijuen,
Wie sou elcx giericheyt connen oft willen // stelpen?
De siecten des Gheests, en souden gheen Pillen ,, helpen.
| |
| |
PLvtarchvs schrijft, dat hun openbaren,
Alle sieckten des Lichaems door de vryne,
Doort coleur des aensichts,oft pols beswaren:
Des Geests sieckte en wil haer so niet verclaren,
Want sy niet en soeckt gheholpen te zijne:
Sy maeckt een dubbel herte ten fijne:
Het Ja-woort is neen, al spreekt de mont,
Tgeveynst samblant, dubbel van aenschijne,
Hout den gheest van binnen deyrlick ghewont:
Snachts ontwaeckt hy, om woeckeren het pont:
Oft hoe hy best een Bancquerote sal stellen?
Hier leyt den gheest met versuft, heel onghesont,
Om zijn ghelt Cent pour cent, wt te tellen
End om zijnen Naesten met valscheyt te quellen,
Ja hoe hy zijn Ware sal valschen end minghen,
Om looslick te bedrieghen zijn Met-gesellen,
Tbeste te houwen, end hem tquaetste aendringhen:
Dan coemt afgonste oock gierich aenspringen,
Het outste ghebreck van alle boosheden // t'kint:
D'afgonstighe hem seluen qualick te vreden ,, vint.
DEn tijt is nv met sulcken afjonste beleghen,
Al waert datter yemant had Sampsons cracht,
Oft Salomons wijsheyt had ghecreghen?
Oft met Creseus rijckdom waer bedeghen?
Oft Absolons schoonheyt waer aen ghebracht?
Oft waer liberael, als Alexander gheacht
Oft als Cicero gheleerdelick conde spreken?
Oft gherechtich als Troyanus wel bedacht,
Oft als Augustus Fortimeus ghebleken,
Oft al quamhy als Homerus blint ghestreken,
Of Asael rasch, waer niet om vercloecken
So en sal d'afjonstighe niet om vercloecken,
Door haet end nijt een saeck daer op te soecken:
Dit smetsel en hebben niet in allen hoecken
Juyst de cleyne, maer oock die hooch zijn gheseten,
Studeren door nijt in anders hooghe boecken,
Om vinden oorsaeck om worden tonder ghesmeten,
Dit Serpent heeft schier alle menschen ghebeten,
Met voeten end naghels ghecrabt, verr' end by:
Maer die arm, ongheluckich is, is daer af vry.
| |
| |
EErgiericheyt is des hoofts besmettinghe groot,
Want wie sach oyt als nv in swerelts berijt,
Sulcken pomperye, die elck een hoot voor hoot,
Nv voorstelt, onbeschaemt, openbaer end bloot?
Hoe cleyn van state, en vreesen gheen verwijt?
Men moet schier segghen: Tis een Flouwelen tijt,
So wy t'stinckende Lichaem verchieren end paleren?
Met grooten arbeyt den Schepper tot spijt?
Sy bruycken sonderlinghen ganck int spaceren,
Daerom salse de Heere verueren,
Thooftchiersel der Dochteren afrucken te mael,
End van Oor-ringhen end Armspansels quiteren,
End voor tghecrolt hayr, gheuen een hooft seer kael:
End voor den goeden reuck, eenen stanck rigael:
Want d'excessiue pomperye en neemt gheen ent,
Al leyt de selue vervuylt int Hospitael,
Tlichaem moet schoon ghechiert zijn, proper end jent:
De sieckte des Gheests heeft sulck gouvernement,
Om ghesien te zijne, gheacht als Potentaet,
Menich weet niet, weder hy op hooft oft voeten gaet.
TOt besmetthinghe des Gheests moet ick noch voeghen,
De rasende liefde, die alle menschen besmet,
Sonder een jonck oft out te hebben misnoeghen,
Van wijse oft onwijse, maer loopen ploeghen
Onsinnich, treurlick, sieck, niet wetende waert let:
D'inghewant verderft, thert is met brant omset,
De Leuer beroockt, de Longhe smockt,
De Herssens verdompen, ick en gheloof niet bet,
De arme Ziele wort ghebraden, ghecockt,
Midts groote hitte, doort cleyn vyer der liefden ghestockt:
Welck pijnlijck torment, noyt Medecijn en ghenas,
Niet kennende den oorspronck, oft wiet berockt,
Seyden: Liefde is, ick weet niet wat, oft wat sy was,
Sy coemt, ick en weet van waer, sy ontsteeckt seer ras,
Jck en weet niet hoe, dits duysterste solueren,
De Sterckijckers seggen: Dat der Liefden cas
Spruyt, als twee malcanderen recontreren
Van eender natueren: Ander argueren,
Dat de Liefde coemt door der ooghen weluen:
Niemant voelgt sulcx, dan elck by sy seluen.
| |
| |
DE liefde quetst, sy maeckt den Gheest onblye,
Aensiende de bootsen, het leelick ghebeyr:
T'mistroostich ghelaet, end de raserye,
De groote verandering' tot elcken tye,
Suchten, claghen, weenen nacht end dach inde weyr:
Sonder te brenghen haer saken int cleyr,
Gaen met een aensicht bleeck, oft sy waren vervrosen,
Verdwijnen als Gheesten, gaen met groot hertsweyr,
Het dunckt hun al schoon en wit, hoe swert becrosen,
Die goey hoop hebben, sietmen lustich blosen:
End seuenmaels daechs voor by t'Liefs deure reysen:
End maken de beenen moe, dat sy moeten verposen,
Coemter dan een voncxken van jaloursche ghepeysen,
Die climmen int opperste des tops sonder veysen,
En vallen leech inder raseryen haet:
De patientie doet hem dick vereysen,
Daer en is gheen Lidt, t'en ghevoelt pijne end smaet,
T'bedriechlick waen, dat quelt hen vroech end laet,
Angst, vreese, sorghe, doet hen oultragie:
Hoe langher ghevrijt, hoe meerder quellagie.
DE Liefde maect smenschen Gheest so onghestadich,
Dat de mensch verandert, in werck, daet, en verstant
Js hy arm, hy sal hem offreren weldadich,
End beleeftheyt thoonen vroech end spadich:
Js hy rijck, zijn Borse sluyt met een Biestloocx bant,
Js hy gierich, hy wort verdoenachtich, want
Daer en is gheenen Aessack so vol noch so groot,
Hy worde ghe-ydelt door desen vyerighen brant
Zijn Liefs, haer dunckt hem een gulden berch bloot,
Heur ooghen duncken hem sterren te zijn int hoot,
Haer tanden, Peerlen: haren mont, Coralen:
Haer keel, als den sneeu: Den hals, als melck minjoot:
De borstgens duncken hem ront, tvoorhooft Christalen,
Daer en is gheen Heer, hy moester voor beuen plat,
Siende de menichte der sotten, wt dorp end Stadt,
Met alle haer dwaesheyt, die sy beginnen:
Een minnende herte, maeckt gheturbeerde sinnen.
|
|
Auteursrechtvrij