[Miserien van hongher.]
DEsen deyrlicken staet van smenschen leuen,
Js noch onderworpen de hongerighe floutheyt:
Totillus, die heel Jtalien deed beuen:
Heeft in Room sulcken honger gedreuen,
Dat sy alle Dieren aten door benoutheyt
Ja deen den anderen, de Moeders met vercoutheyt
Der liefden, haer kinders sonder schromen aten,
Tsgelijcx deden sy in Jerusalem met stoutheyt,
De Numantien door Scipio benaut saten,
Liepen wt als een Jagher, door velden en straten:
Om Wiltbraet te verscheuren, als hongerighe Honden,
Wat Romeyn sy cregen, moest het leuen laten
Sy droncken tbloet, tvleesch vercochten sy by ponden:
So haest hy gevangen was, wert gevilt, verslonden,
Ontstucken gecapt, int Vleesch-huys gebrocht,
Tot behoef van veel hongherighe monden,
Een doode wert meer dan een Leuende vercocht,
Siet wat den rasenden noot heeft gesocht?
Wat een Ezelshooft binnen Samarien weyrdt // was?
Hongher bouen al, oyt tscherpste sweyrt ,, was.
Anno 1528.
JN Vranckrijck hem eenen hongher verthoonde,
Te Avergne, Forestz, end in Beaujouloys,
Jn Dalphine, oock wie in Savoyen woonde
Jn Bourgondien hem oock niemant en verschoonde
Tgraen werter vercocht achtien ponden Tournoys,
So veel als een Peyrt mocht draghen Broys,
So dat de menschen al tgraen aten end wttrocken,
End vulden haer buycken een langhe poys,
Met Dijstels, Malue, ende dorre Coolstocken:
So dat de buycken cregen als herde blocken,
Ginghen gheswollen als Tonnen daer henen,
Sy backten Farre cruyt, end atent met groote brocken:
Dooghen stonden int hooft, als heel verdwenen:
Som aten tfenynich cruyt Scyla end schenen
Groen als een Echdisse, aen handen end voeten
Tfenijn quam hen ten naghels wttrenen,
Die storven terstont, daer en was gheen boeten,
D'ellende duerde vijf Jaer, sonder versoeten,
Dlant wert van Keuers end Slecken gheschent:
Wee het Lant, daer God zijn straffe end plaghen sent.
| |
DE tijden schenen verstroyt end veraert,
Den Somer d'ander drie deelen gouverneerde,
Tswinters en heeft hem gheenen Vorst gheopenbaert,
Die dwater mocht bevriesen, d'aertrijck was beswaert
Waer door tghewormte meer end meer multipliceerde,
Want alst quam, dat hem den Oogst monstreerde,
Den Lantman en mocht ten haluen zade niet raken,
Soot Willem Paradin op die tijt noteerde:
Tschenen die laetste daghen zijn, door veel saken,
Rijcke en Arme, al van hongher spraken,
End liepen met groote hoop al achter lande,
Twas groulick om sien, vreeslick om ghenaken,
Pilering' gheschieder al veelderhande,
Sy gauen sulcken stanck wt den jnghewande,
Dat een ghesont mensch schier borst, diese roock:
Verckens cost te eten, en was gheen schande,
Ja boomschorsse, ende alderley veltloock,
Ten schenen gheen menschen, maer een Ghespoock,
Daer elck by nachts hem sou voor schroomen:
Dat voor ooghen ghesien wort, en zijn gheen droomen.
BOuen dien sy met hongher dus werden ghequelt,
Quamen de gierighe hen noch t'vel af stroopen,
So lang daer yet was, wert der Lombaerden gestelt,
Ja de gronden van Eruen gauen sy om cleyn ghelt,
Die de valsche Makelaers hen quamen af coopen,
Alst so al wech was, moesten voorts bedelen loopen,
Want sy van een stuck lants (dwelck openbaer is)
Niet meer gelts en creghen in hoopen,
Dan dJnstrument en coste vanden Notaris,
Die sulcx ghedaen hebben, weten dat waer is,
End na dees benautheden ghy anders niet en saecht,
(Dwelck nv gheleden vierenvijftich Jaer is)
Vrouwen, mans, kinders, wt haer goet ghejaecht:
Storuen aen grachten, aen canten, onbeclaecht
Van d'opcopers, heel teghen reden,
Tfy gierighe eters, die uwen Naesten craecht,
Moet noch tot den hongher (die sulck heeft gheleden)
Van v behendich, de keel worden afghesneden,
Want wie tgoet ondercoops crijcht, in dieren tye:
Die doet openbaerlick voor God dieuerye.
|
|
Auteursrechtvrij