|
| |
| |
| |
Teksten
| |
| |
Hymnvs, Ofte Lof-Gesangh, Over de wijd-beroemde scheeps-vaert der Vereenighde Nederlanden.
Aenden Goed-jonstigen Aenschouwer.
O Bondigh Nederland! die al des werelds percken
Beschaduwd, en door-vlieght met u bepeckte vlercken,
En om den Aerden-kloot met u Meyr-minnen sweeft,
Tot daer Natuere dy haer rijckste schatten geeft,
5[regelnummer]
Gedooght, dat ick al-om den middel mach verbreden,
Waer by den welstant groeyt van u Scheep-rijcke Steden,
En ghy, o Admirael! die op de winden zwiert,
En van 't lazurigh veld de zoute toomen stiert,
Mijn reyse gunstigh zijt: op dat ick met verblyden
10[regelnummer]
Mach aen een goede kust het Ancker laten glyden,
Al-waer ick nau geland, zal mijn beloft voldoen,
En't heyligh Altaer plat met heeten Wieroock voen.
Doen 't menschelijck geslacht hadde onder zijn bestieren
De Vogelen gebracht, en d'ongetemde Dieren,
15[regelnummer]
Wat rester (riepen zy) dan dat wy eyndlijck mee
Vermeesteren in 't net de Visschen vander Zee?
't Was niet soo haest geseyd, d'een gingh de zoete stroomen
Beryden, half beangst, met uytgehoolde Boomen:
Een ander met een Vlot van schorssen al bemorst,
20[regelnummer]
Zich nauwelijcx in't diep van strande geven dorst,
Die, met een lichte Barck van barstigh Bocken-leder
Heel vremd te gaer gepast, vast golfden op en neder,
So lange tot sy 't Want op-trocken met de Visch
En met een versche vangst bekroonden haren disch.
25[regelnummer]
Maer d'onverzaedlijckheyd des menschen niet te vreden
Met nootdruft zynes lijfs, in zijn behoeflijckheden,
Hier mede niet vernoeght, dus by sich selven spreeckt:
Wat is 't doch dat ons let? wat is 't dat ons ontbreeckt?
Dat in een vreemd gewest wy elders niet en soecken,
30[regelnummer]
't Gene ons Climaet ontbeert, in d'een oft d'ander hoecken?
| |
| |
Oft zal de schrick des doots, 't woeste op geblasen Meer,
Het ruysschen vande wind, en 't bulderende weer,
Van een so stouten daed ons yzen doen en beven?
Neen! neen! na rijckdom streeft, oft wenscht niet meer te leven,
35[regelnummer]
Ontsiet de diepte niet, al is haer aensicht straf:
Sy helpe ons tot meer heyls, of strecke ons tot een graf,
Heel weynigh is 't verschil, oft na dit tijdlyck slaven
Wy worden inder Aerde, oft inde Zee begraven,
En ons en is voorwaer het aerdrijck niet alleen,
40[regelnummer]
Maer oock de vloeden selfs ghegeven tot een Leen.
Elck rept' van stonden aen sijn handen tot den wercke,
d'Een timmert, klutst, en boud een tweede Noahs Arcke,
Een ander stijght om hoogh ten wolcken met de Mast,
Die, maeckt den Wouwe-steert het roer van achter vast.
45[regelnummer]
Den eenen 't ancker smeed, die, draeyt de Kenpsche zeelen,
En d'ander 't vlacke Zeyl de winden gaet bevelen,
Doet een nieuw-wereld op, gaet bruyssen door het nat
En keert flucx wederom met alderhande schat.
Van een so nutten kunst, krijght haest de nieuwe maren
50[regelnummer]
Sesostris, de Monarch der oude Egyptenaren:
Die door 't Arabisch Meyr een vlote kielen sleept,
En met zijn Oorlooghs-heyr naer Indus over-scheept,
Keerd veyligh weder t'huys, als vele uytheemsche Rijcken
Hy onderworpen had den Scepter van Afrijcken.
55[regelnummer]
Dit's wel den eersten Prince oft Coningh die de Zeen
Heeft met een houten Peerd betreden, en bereen,
Die als een heldre Tourts geluchtet heeft voor-henen,
Welck zijn op't spoor gevolcht de machtige Turrhenen,
Na deze de Tyriers, en so is voorts verbreyd
60[regelnummer]
Dees vindingh meer en meer, om hare nuttigheyd.
En wie erkendt doch niet den grooten heyl en zegen,
Die hier door werd bereyckt, en lichtelijck verkregen,
Waer sy in zwange raeckt, oft uyt-steeckt hare borst
Werd yder Dorp een Stadt, elck Reeder eene Vorst,
65[regelnummer]
Vruchtrijcke Marckten van onnutte en dorre stranden.
Getuygen zuldy zijn vereende Nederlanden!
Wiens voorste Zee-ste'en hier na't leven afgemaelt,
d'Aenschouwer al verbaest met sijn gesicht bestraelt,
Verbaest, om dat hy so veel Toornen ziet gewassen
70[regelnummer]
Wt laegh versopen Land, uyt Poelen, en Morassen,
| |
| |
't Schat geld-rijck Amsteldam, Rotterodam 't beroemt,
Enckhuysen 't Haringh-rijck, 't kloeck Middelborgh genoemt
Der Zeeuwen beste pand, en Vlissingh 't wel gelegen
Om raken af en aen, door d'ongebaende wegen.
75[regelnummer]
In dezer Peerlen kreyts voornamelijcken gants,
Ofte aldermeest bestaet de Zee-vaert deses Lands.
Van ouder tyden staegh in Oorloge en in vrede
Elck deser Steden was een wijd-vermaerde Reede,
Vermids den Oceaen goed-jonstigh tot haer vloeyd,
80[regelnummer]
Waer door zy meer en meer allencx sijn aenghegroeyt,
En neffens veel tribuyts, niet weynigh luysters gaven
Den Vorstelijcken naem, van haer gehulde Graven,
Der welcker eer, en roem, sich spreyde wijd en zijt,
En hielden Ridderlijck den zegen inden strijd.
85[regelnummer]
Waerom de Caesars oock, en ander Potentaten
Haer Bond-genoodschap lief en weerd was boven maten.
Twee Diederijcken zijn (oft ymmers alsmen leest)
Geswagers vande Kroon der Vrancken eer geweest.
Arnolf de derde had twee Keyseren te gader
90[regelnummer]
Tot eenen Swager d'een, den andren tot Schoon-vader,
Wilhelm de tweede, Graef van Holland, werd alom
Beroepen tot Monarch van 't Duytsche Keyserdom.
En waer door anders zijn dees' Graeffelijcke Heeren
Geklommen op den trap, en hooghsten Bergh van eeren,
95[regelnummer]
Als door de zegeningh der Scheep-vaert, die den schoot
Der Landen maeckte rijck, en hare Vorsten groot.
En Carolus (genaemt) de vijfde van den Rijcke
Des Keyzerlijcken stoels, die niemand sijns gelijcke
Tot synen tyden heeft in mogentheyd erkent,
100[regelnummer]
Wien zelfs sijn Heyligheyd, der Kercken hooft Clement,
De pratte Coningen van Vranckrijck, en Naveerne,
Zo andere Vorsten meer sich onderwierpen geerne,
Voor wien eerbiedigh heeft den Kleefschen Vorst geknielt,
Die gantsch Europam niet alleen in vreese hielt,
105[regelnummer]
Maer selve oock alle vier de hoecken vander Eerde
Sijn wapens voelen dede, en 'tstael van zynen sweerde,
Die als Monarche droegh van 't driemael Heyligh graf
De Coninghlijcke Kroon, den Tytel, en den Staf,
Die (segge ick) heeft geproeft wat nut in zyne tochten
110[regelnummer]
En Krygen, iaerlijcx dees Provincen hem aen-brochten,
| |
| |
Waerom hy niet vergeefs verstandigh, en bequaem
Philippum synen Sone, en een'gen Erfghenaem
Vermaende, geensins niet den Iber toe te laten
Met zynen trotsen kop, 'tbeheerschen deser Staten,
115[regelnummer]
De welcke lange om 't lijf niet passen zou den rock
Van zulck een forts gebied, als 't Spaensche ondraeghlijck Iock.
Maer 's Vaders lesse heeft de Zoone haest vergeten,
Die 't uytheemsch bloed beveeld 's Lands rechten, en geweten,
Dies slachtet Neder-land 't gheterghde Spaensche Ros,
120[regelnummer]
'Twelck voelende sijn kracht, breeckt al sijn toomen los,
Begeeft sich buyten spoors, den Meester mach niet gelden,
En briesschende ghewind den sleutel vande velden,
Den Ridder light vertreen, vermeestert t'sijnder spijt,
De Meester is den Hengst, de Hengst den Meester quijt.
125[regelnummer]
Enchuysen is de Brugh, daer d'eere van Orangien
Langhs over komt te lande, en schut de macht van Spangien,
De Geld-kasse Amsteldam, in 't gheven rijck en mild,
't Zeeus Vlissingen, van 't Land de grendel oft den schild,
'T vermaerde Rotterdam, 't kloeck Middelburgh, en d'ander,
130[regelnummer]
Van d'alghemeene saeck voor-standers met malkander.
Meet hun vermoghen af, en reeckent, ick verswijgh
Wat al verslonden heeft de veertigh Iaer'ge Crijgh.
Crijgh, tegens dien Monarch, die waeghde tot den lesten
Wat sijn Thresoor verswolgh van Oosten, en van Westen.
135[regelnummer]
Tot dat hy uytgheput, verpandet, en verschuld,
Ons eynd'lijck met den Hoed der Vryheyd heeft ghehuld.
Gheduerende den storm der dulle krijghs-rumoeren,
Sy veyligh als voor-heen de stroomen staegh bevoeren,
Dewijle 't beste deel der Havens op haer zij,
140[regelnummer]
Hun-lieden niets ghebrack, als voor-wind, en ghetij,
Beneffens dat sy Heer van d'onbetuynde hoven
In kloeckheyt laghen meest haer vyanden te boven,
Waerom sy af, en aen, nu uyt, nu weder in,
Door-ploeghden 't vochte veld met voorspoet en ghewin.
145[regelnummer]
'tOneyndelijck ghetal van dees ghevlerckte Kielen,
Die inden woesten plas ghelijck de visschen krielen,
Den Deenschen Coningh gaf verwonderingh ghenoegh,
Doen hy'r ses hondert sterck op sijnen stroom besloegh,
Behalven d'ander die hun streken elders namen,
150[regelnummer]
En t'seffens uyt het Vlie hun Anckers lichten t'samen,
| |
| |
Ick swijgh de reste noch, die mede al om profijt
In 't Westen liepen uyt, op eenen selven tijdt.
Doen 't vlieghende gherucht ons met een luyd gheschreye
Bracht tydingh vande Vloote, en groote Scheeps-armeye,
155[regelnummer]
Waer mede Quinti Soone alree sich had belooft
De Croon van Enghelandt te drucken om sijn hooft,
De Staten met der haest tot weder-standt begrepen
Te reeden thien mael thien ghewapende Oorlooghs-schepen,
Om rustigh op den Teems den pratten Castilliaen
160[regelnummer]
Het aenghesicht te bien, en sien alsoo te slaen,
En tellende hun macht, bevonden al verwondert
Van weerbaer Schepen meer als drymael neghen hondert,
Daer 't minste van gheschat thienmael thien Vaten groot,
Gaet bruyssen voor de wind, ghereed in tijdt van noot,
165[regelnummer]
Ick laet de Buyssen staen, de Krabbers, en de Booten,
Die om den Visch-vangh noch op 't zoute water vlooten,
Ick laet de Binnen-vaert van d'een tot d'ander Stadt,
Van 't een in 't ander Meyr door 't schoon ghemarmort nat,
Van Heuden, Playten, Boots, Smack-zeylen, ofte Stevens,
170[regelnummer]
En duysent and're meer tot onderhoudt des levens.
In 't Gulden Iubel-jaer, doe onsen Held met macht
Sijn onverwonnen Heyr op 'svyands bodem bracht,
Men langs de Vlaemsche kust laveren, en verdeylen
Een Vlote sagh, by na van dertigh hondert Zeylen,
175[regelnummer]
Waer van het Boots-volck vranck en veyligh mocht aensien
Twee Legers aende strand malkand'ren 't voor-hooft bien,
Daer mauritz aen d'een zijde omringht is vande baren,
Aen d'ander, vanden swerm der toegheruste scharen,
Daer eenen donder roers ten wolcken weder-schalt,
180[regelnummer]
Daer een blau haghel-buy van looden koeghels valt,
Daer 't polver van 't Geschut gaet eenen blixem geven,
Dat Hemel, Aerde, en Zee staen t'zitteren, en beven,
Help! wat een wonder wast, doen langhs de vlacke Zee
Des Vyands ordeningh ghebroken werdt in twee,
185[regelnummer]
Sijn Hoogheyd al verbaest, het vlieden had verkoren,
En sijnen Veld-heer liet met 't gantsche Heyr verloren:
Den Arragon ghevaen, sijn Crijghs-volck in het zand
Begraven, hier en daer, ons Helden d'overhand.
Al sacht mijn Zangh-goddin, laet uwen yver dalen,
190[regelnummer]
Ghy loopt al veel te wijdt, blijft binnen dijne palen,
| |
| |
Laet slapen desen Wolf, en niet den ghenen weckt
Die 't Neder-lands Tonneel soo bloedigh heeft bevleckt.
Den Visch-vangh voor-geroert van so veel Haring-buysen,
(Die op den blaeuwen rugh des Oceaens, als huysen
195[regelnummer]
Ghedreven hier en daer, op hoop van vryen buyt
Op Sint Ians nacht haer Want met vreughden worpen uyt)
Ick niet verswijghen kan: O wat een gulden neeringh!
En voedsel brenght ons toe de Coninghlijcke Heringh,
Hoe menigh duysent ziel by desen handel leeft,
200[regelnummer]
En winnende sijn brood, God danck en eere gheeft.
Oprechte Zebedeen! die stadigh opt verbolghen
Zee-waters woesten plas bespoeld wordt vande golgen,
Die Petrum volght op't spoor, en schier den meesten tijdt
V vliende leven op den diepen afgrond slijt,
205[regelnummer]
Den Hemel zegen u, vermids ghy soo goedt-aerdigh
Ws Lichaems nootdruft wint onnoosel en rechtvaerdigh,
En vanden lieven God met danckbaerheydt ontfanght
'Tzy weynigh, ofte veel, wat ghy in't garen vanght.
Doe Draeck en Candisch vast nieuw-werelden ontdeckten,
210[regelnummer]
Om 'sWerelts ommeloop haer vleugelen uyt-reckten,
En keerden elck op't lest van een so nutte reys
Met Zyde-seylen aen West-munster, 't groot Palleys,
De Bondgenooten oock begonden te verlangen,
Om op een goede hoop van winninge aen te vangen
215[regelnummer]
't Geen hun nabuyrigh volck nu meermaels had bestaen,
Te meer, dewijl zy vranck, en niemand onderdaen,
Niet hadden om te sien na's Roomschen Paus Statuyten,
Dewelcke af-gunstigh haer van d'Indi vaert uytsluyten.
Den yver daeghlijcks groeyt, waerom den heelen rey
220[regelnummer]
Der Cosmographen flux (om China, en Cathay
Langhs 't Noorden op te doen) zich onderlingh beraden,
Daer om den doorgangh elck te vinden is beladen.
d'Een achtet voor gheberght Tabin te noordwaert light,
En d'ander schijnt dit vremd, vermids hy is bericht
225[regelnummer]
Dat voor vele Eeuwen lange is op de duytsche stranden
De Indiaen ghesien by storm-wind komen landen.
De hope van gewin, so wijd de saecke brocht,
Dat tot tweemalen toe dees streke werd besocht,
Wijt onder 't Beyrsche licht: Maer laes! met weynigh bate,
230[regelnummer]
Niet wyders op gedaen als der nassouwen strate.
| |
| |
Maer Willem Barentzoon als vooght, en principael,
Den Noord-pool met noch een, gaet voor de derde mael
Bestoken op vier min als vier-mael twintigh trappen,
En daeld ter hellen-waert, daer nergens menschen stappen,
235[regelnummer]
Daer hem Corneliszoon in nood, en lijfs gevaer
Om al des weerelds schat geensins wil volgen naer,
Dan Barentzoon (die niet vind raedsaem, zich te wenden)
Tot Nova-zembla toe, verzeylt aen 's Weerelds enden.
Natuere word beroert, sal ick dan gantsch verkracht
240[regelnummer]
(Seght sy) ten lesten zijn van 't menschelijck geslacht?
Zal dan een sterflijck dier de palen over-springen,
Die eenmael heeft ghestelt de Moeder aller dingen?
Zal dan geen plaetse zijn op 's Werelds aengezicht
Daer desen woesten hoop zijn zoolen niet en licht,
245[regelnummer]
Natuere sal vele eer, vele eer als dit ghedoogen
Geheel ontwapent zijn van alle haer vermogen.
't Is nauwelijcks gezeyt, een wonderbaer geweld
Van Hagel, storm, end wint de Zee ten wolcken welt,
d'Een schotse op d'ander tast, tot eenen yzen toren,
250[regelnummer]
Oft glinsterenden Bergh, daer 't Schip op blijft verloren.
Geen deerlijck sien hier gelt, sy zijn in't ys geraeckt,
Dies van gepijnden nood men flucx een deughde maeckt,
Men klutst een houten hut, getroostet zich t'erneeren
Met witte Vossen vleesch, te stryden met de Beeren,
255[regelnummer]
In desen dooden hoeck, vol ys en sneeuw gheberght,
Daer 't licht dry maenden ruym sijn gulden tourts verberght,
En 't Somers wederom met uytgeworpen stralen
Gaet hondert nachten langh sijn Winter-schuld betalen,
Noch even wel en magh door geenen Zonne-schijn
260[regelnummer]
Die hard bevrozen Kolck geensins ontdoijet sijn,
Geswyge datmen hier soude ergens loof, oft Fruyten
Wt onses Moeders schoot zien groeijen, ofte spruyten.
Na dat nu Barentzoon de kille noordsche locht
Driemael drye maenden langh met sneeuw-jacht heeft besocht,
265[regelnummer]
Hy als in lijfs gevaer, zich selven gaet te buyten,
't Schip tot een baecke laet, en keert met open Schuyten,
Door so veel grauwe Zeen, daer hem uyt 's werelds kruys
God in sijn ruste haelt, zijn Hulpers komen t'huys.
De Batavieren, die terwijlen niet en rusten,
270[regelnummer]
Met vier Kasteelen gaen besoecken Indi kusten,
| |
| |
De Mid-lijn kruyssen zy, en nemen haren loop
Vast door-gaens langhs de Cape oft kust van Goede Hoop,
Door Houtmans kloeck beleyd so nutten reys volstrecken,
Die keerende, andermael gaet dese Vaert ontdecken,
275[regelnummer]
En blyvende op den wegh, laet 't lieve Vaderland
't Geruchte synes naems, als een dierweerdigh pand.
't Beginssel zijnde aldus kloeckmoedigh aen gegrepen,
Men Schepen tweemael vier, gaet door de baren slepen,
Daer Neck ter goeder tijd den gulden dage-raed
280[regelnummer]
So spoedigh mede groet, en wederom verlaet,
Dat in Iaer-maenden ses, en negen met verblijen
Hy 't Land den Offer bied, en reuck der Specerijen,
Die een gewaget heeft krijght vier daer voren weer,
Dies yder is verheughd, en geeft den Hemel d'Eer.
285[regelnummer]
Mijn glas te zeer verloopt, wat wil ick veel vermanen,
Hoe Olyvier van Noord, de Straet der Magellanen
Langhs Chili, en Peru beseylt heeft, en den kloot
Der aerden omgewielt, met een vier-scheepsche Vloot.
Ick swygh hoe dickmael 't weste ontblood is van Gesteente,
290[regelnummer]
Van Peerlen, en van Goud, tot welstand der Gemeente.
Castilien swelt van nijd, dat so een rijcke Leen
Als 't gulden Indus is, schier yeder word gemeen:
Dat dese goude Thuyn in d'aldersoetste luchten
Ons in den schoot verleent so veelderhande vruchten:
295[regelnummer]
Dies schat noch moeyt en spaert, om sluyten eens op't lest
Den draey-boom vande vaert van Oosten, en van West.
De Bondgenooten hier niet weynigh op en letten,
Maer d'Eylanden alsins met wapenen besetten,
Tot wekken eynde oock nu (om zijn ervarentheyd)
300[regelnummer]
Den kloecken Geeraert Reyns gegeven is 't beleyd
Als opper-Admirael, om d'Indische Quartieren
Ten besten van't gemeen verstandigh te bestieren,
De lieve Hemel hem doch sonder ongheval
Ter plaetsen brenghen wil daer hy regeeren sal,
305[regelnummer]
Op dat 'tGeselschap mach door hem des Heeren zegen
Met danckbaerheydt ontfaen, als eenen soeten reghen,
En wassen meer en meer, ghelijck men groenen siet
Den schoon ghebloeyden Eyck aen eenen Water-vliet.
Oud Griecken-land treedt voort, treedt voort met u zeylagien,
310[regelnummer]
Maer kinder-spel by onse al dryvende Bosschagien,
| |
| |
Die door 't ghekrolde blau gaen voeren haren last,
Ghetimmert op een Ree, daer nerghens hout en wast,
En jaerlijcks niet te min wel duysent werden stercker,
Gelyck bereeck'nen mach de vlijtighen Aenmercker.
315[regelnummer]
Ulysses, Hercules, oft Typhis, wie ghy zijt!
Die u merck-teeckens eer hebt op gherecht soo wijt,
Oft ghy verrijsen mocht, hoe soudy u verwond'ren?
Soo onse Sloten ghy soo verre hoorden dond'ren?
So vande Noordtsche baeck, ghy saeght den grijsen tsop
320[regelnummer]
Van't Oosten tot in 't Weste ons Krijghs-heyr trecken op?
Soo vele schatten oock, de wanckele ghebouwen,
Het avontuer der Zee, en 'sHemels gunst vertrouwen,
Soo ghy de kusten saeght van 't eene en 't ander veldt,
Wiens streken zijn ontdeckt, wiens namen zijn ghestelt
325[regelnummer]
By Houtman, Barentszoon, Speilberg, van Noord, Linschoten,
Van Neck, Heems-kercke, en meer van haer Vlies-ghenoten,
Waer van d'Antipoden begroet zijn op de rij,
Die and're Sterren sien, en Hemel-locht als wy.
Naest hem die 't al regeert, voert vander Staten stromen
330[regelnummer]
nassau als Admirael de Breydels en de Toornen,
Wien weder, wind, en stroom, soo vriendelijck toe-lacht,
'tZy als hy spelen vaert met sijn beschildert Iacht,
Het zy wanneer hy gaet sijns vyands Heyr verstroyen,
Oft erghens winnen Sluys, terwijl men Crijght voor Troyen,
335[regelnummer]
Elck wil de voorste zijn, elck loopt hem te ghemoet,
Een nieus-gier soel gheblaes de Vlagghen swieren doet,
De Zee al sachtlijck speelt, en schept een groot behaghen,
Van soo een dapper Held op haren vloed te draghen,
Light winden (roept sy) light; niet al te seer en ruyscht,
340[regelnummer]
Ghy siet wat grooter Vorst mijn natte borst door-kruyst,
Oft soo ghy vullen wilt sijn Zeylen en sijn Wimp'len,
Wacht u mijn aenghesicht met golven te berimp'len
Op dat ghelijckerhand wy dienen sonder noodt
Den ghenen die mijn glas beschaduw't met sijn Vloot.
345[regelnummer]
Ghelijck als aende Strangh, de Duynen ons ten goeden
Beletten met gheweld den overloop der vloeden,
Wanneer het woeste Meyr uyt sijnen afgrond braeckt,
Waer door al 't leege Land in rep en roere raeckt,
Soo heeft Nassouwen oock (naest God) in onse allarmen,
350[regelnummer]
'tVereenighd' Neder-landt haer vryheydt gaen beschermen,
| |
| |
Haer palen uytghestreckt, en eynd'lijck door sijn drift
Den vrede toe-ghebracht, ghelijck een rijcke gift.
O onverwonnen Prince! O bloeme van Orangien!
O grooten Capiteyn! O teghen-gift van Spaengien!
355[regelnummer]
'tGheruchte dijnes lofs zy nimmer uytghewischt,
Die t'onsen dienst tot noch u leven hebt verquist,
En door u vroomheydt nu zijt in Sint Ioris Orden
Groot Ridder van de Kroon Britanniae gheworden.
Bestendigh moet de vrede, O Nederlanders! dueren,
360[regelnummer]
O heymelijcke schrick van uwe Nae-ghebueren!
Een yder u beminde, een yder u begheert,
V Bond-ghenoodtschap is een yder lief en weert,
D'uytheemsche laten sich van alle kanten vinden,
En onderlingh met u eendrachtigh haer verbinden.
365[regelnummer]
De Tulpand-drager Turcq, het Othomansche zaed,
Die 't heele Christen-rijck dreyght met een wreed'ghelaet,
Sijn Havens open stelt, en langher niet versteenight,
Heeft sijnen Scepter korts met u Gebied vereenight,
Tot teecken van sijn gunst, maeckt alle Slaven vry,
370[regelnummer]
En toont hoe lief en weerd hem uwe vrundschap zy.
Wel aen ghy Bataviers, die als op gouden straten,
Als Vorsten henen treed, wat salt u moghen baten?
Wat batet, oft ghy smaeckt soo veel weldaden Gods?
Wanneer ghy die misbruyckt, wellustigh, prat, en trotz?
375[regelnummer]
Soo ghy te hooghe vlieght, te leeghe suldy dalen,
Soo ghy den blixem naeckt, O wacht u voor sijn stralen!
De straffe in tijds ontvlucht, siet 'sHeeren goedheydt aen,
Eer ghy zijn strengheyd voelt, wanneer ghy meynt te staen.
Van Tyriers, Zydoniers, en van Capernaiten
380[regelnummer]
Door ware boete wordt bekeerde Niniviten.
Worpt alle u Kroonen wech, u purp'ren sluyers scheurt,
En met een droef ghemoedt om uwe zonden treurt.
Vwe ooren open sluyt voor 't luyd gheschrey der armen,
En treckt goedtwilligh aen een hertelijck ontfarmen.
385[regelnummer]
Volght dese Handelaers, van wiens Ophirisch Goudt
En Silver, Salomon heeft Zions kerck gheboudt.
Gods Tempelen voorwaer zijn d'arme Christen leden,
Waer aen ghy alle u goud en zilver mooght besteden:
Den wijsen Koopman slacht, die 't beste deel verkiest
390[regelnummer]
En om de schoonste Peerle, een weynigh goedts verliest.
| |
| |
Men loopt, men woelt, men draeft met gierighe ghemoed'ren:
Men hoopt sich bergen op van tijdelijcke goed'ren.
Veel Zeen men vast door-kruyst, veel Hukken men uyt-reed,
Maer 't Scheepken des gemoeds men heel en al vergheet.
395[regelnummer]
V selven dan ontword, u schatten treed met voeten,
En met den blinden Mol blijft niet in d'Aerde wroeten:
Maer koopt een seker rente, een eeuwigh blyvend pand
In't nieu Ierusalem, der vromen Vaderland:
Al waer te vinden is, naer al dit pijnlyck slaven,
400[regelnummer]
Naer al dit aerdsch gewoel, een soete en stille haven.
Gedurende o mijn God! dat ick in 's Weerelds krijt
Naer uwen heyl'gen wil mijn broosche leven slijt,
Vergunt my dat ick mach, O Vader alder dingen!
Den uytgebreyden lof van uwe daden singen,
405[regelnummer]
Tot myner zielen heyl, mijn eenigh oogen-merck,
Tot d'Eere dynes Naems, en bouwingh dyner Kerck.
|
-
-
[tekstkritische noot]Tekstkritiek: r. 63: borst.
-
-
[tekstkritische noot]Tekstkritiek: r. 99: erkent.
Tekstkritiek: r. 100: Wiens
-
-
[tekstkritische noot]Tekstkritiek: r. 204: slijt.
Tekstkritiek: r. 209: geen nieuwe alinea
Tekstkritiek: r. 212: Palleys.
|
Auteursrechtelijk beschermd