Logo DBNL
De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660 (1935)

De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660

(1935)–Joost van den Vondel–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

Spreeckende Personaedjen.*

HOFMEESTER, eerste raet.

FILOPAIE, Jepthaes gemaelin.

SLOTVOOGHT.

REY VAN MAEGHDEN.

IFIS, Jeptha's dochter.

JEPTHA. De lantvooght, rechter, en veltheer.

HOFPRIESTER.

WETGELEERDE.

Jeptha.
Offerbelofte.
Het eerste bedryf.

HOFMEESTER. FILOPAIE.
Hofmeester:
 
De tijding van uw' heer' vooruitgevlogen1
 
Jaeght u voor dagh ten bedde uit, en uwe oogen2
 
Gaen op, eer 't licht den hemel open sluit.
 
Al 't hof krioelt. de blyschap moet'er uit.4
5
Men rust zich toe, om zegenrijck te praelen,5
 
En Jeptha weêr met staetsie in te haelen.6
Filopaie:
 
'k Heb jaeren lang geworstelt, en gestreên
 
Met rampen: noit waeide eene buy alleen
 
My over 't hooft, of d'andre stont'er neffens:9
10
Maer nu, Godt lof, komt mijn geluck al teffens10
 
My t'huis. 'k verwacht mijn dochter t'huis van daegh,
 
Van 't hoogh geberghte, en hoor de nederlaegh
 
Van Efraim. Godt zegende 's lants hoeder.13
 
Hoe weeligh valt de dochter haere moeder,14
15
De brave helt zijn blijde bedtgenoot15
 
In d'armen, als een dau in 's aerdtrijcks schoot!
 
Hoe vrolijck zal ickze alle bey bejegenen!17
 
Geen vloecken schaên, als Godt dit hof wil zegenen.18
Hofmeester:
 
Toen Godt dit hof wou zegenen, verdween,
20
Verstoof het heir van Ammon, en al scheen
 
Ons Efraim verre over 't hooft gewassen,
 
Een hooger maght kon hem ontharrenassen.22
Filopaie:
 
Indien oit vrou van blyschap sterven kon,23
 
Is 't wonder dat ick levendigh de zon
25
Verwacht: zoo had de blyschap al de geesten24-2525
 
Van 't hart gezet: toen ick, op d'eer der feesten,26
 
Mijn lief in zijn triomfe, na den slagh,27
 
En Ammons val, verwellekomde, en zagh
 
Hem heerlijck hier te Masfe 't hof opvaeren,29
30
Door al den drang, en toevloet van de schaeren.
 
Ick zeegh, op dat gezicht, ter aerde in 't stof.
 
De hofstoet droegh my, als een lijck, op 't hof,32
 
Tot dat mijn hart bequam, natuur zich redde.33
 
Mijn dochter stont bekreeten voor het bedde,34
35
En steende, en kermde, en zuchte in zulck een noot.
 
De vader sprack: nu, moeder is niet doot.
 
Zy krijght haer verf. toen kusteze mijn wangen,37
 
En bleecken mont, uit hartelijck verlangen.
 
Ick quam, gelijck de zon uit eene wolck,
40
Te voorschijn, toegejuicht van 't hof, en 't volck.40
 
Nu wort die vreught verdubbelt: want wy hooren
 
Dat Efraim den veltslagh heeft verloren,
 
Voor Jeptha vlught naer d'oevers der Jordaen.
 
Zoo moeten al Godts vyanden vergaen.44
Hofmeester:
45
Mevrouw, 't is kunst de blyschap in te toomen,
 
Zoo wel als rouw te maetigen. wy koomen46
 
In beide wel te kort. de weerelt gaet
 
Door druck en vreught by beurte. wie de maet
 
En regel treft is wijs. de kanssen keeren.
50
Men spiegle zich aen Jeptha, om te leeren
 
't Verandren van elcks lot, dan droef, dan bly.
 
De zwaertzy zet hem hoogh: de spillezy52
 
Verneêrt hem door d'onwettigheit in 't erven;
 
Dies hy, geschupt van zijne broêrs, most zwerven,54
55
Zich eerst in Tob geneeren op den roof;55
 
Daer hy den vloet van 't Heidensch ongeloof,
 
Gelijck een dam, behinderde in te breecken.57
 
Wat heeft zijn deught ons menighmael gebleken!58
 
Het heiloos heir van Ammon quam in 't velt59
60
Hereischen al wat Juda met gewelt
 
Zijn Goôn ontruckte, als Isax erfgenaemen61
 
Eerst herwaert uit Egypten over quamen:62
 
Schoon 't Ammon niet, maer 't hooft der Amorreen63
 
Ontruckt, by ons dry eeuwen achtereen64
65
Bezeten was in pais. men zat verlegen.65
 
Gansch Galaäd zocht troost aen Jepthaes degen,
 
Verhief hierom 's lants balling tot 's lants hooft,
 
En over 't heir. op dit verdragh belooft68
 
Hy hun zijn trou, en strijt, als 's volcks verweerder,
70
Wint twintigh steên, wort hier, als triomfeerder,70
 
Te Masfa, na dien zwaeren slagh, begroet.
Filopaie:
 
Mijn dochter juicht hem vrolijck in 't gemoet,72
 
Groet vader voor de hofpoort met tamboeren,73
 
En reien: maer dit scheen zijn hart t'ontroeren:74
75
Doch d'oirzaeck kon ick noit uit hem verstaen.
 
Daer schuilt iet, my te duister om te raên.76
Hofmeester:
 
Niet duister: want het is terstont gebleken
 
Hoe Efraim den kam quam op te steecken,78
 
By duizenden den zegenrijcken helt
80
Het voorhooft biên, en daegen in het velt,80
 
Daer d'allerhooghste uw wapenrecht verdaedight.81
Filopaie:
 
De hemel heeft ons weder begenadight.82
 
Zoo schijnt de vorst een Godt, geen sterflijck mensch.
 
Wien 't lot niet dient, het rolt naer mijnen wensch.84
Hofmeester:
85
Een teêre vrou spat uit, al t' ongelaetigh,85
 
In weelde en druck: een manshart draeght zich maetigh86
 
In beide, en kent het weifelende lot;
 
Dat rolt elck toe naer 't wijs beleit van Godt.
 
Niets staet hier stil. geen blyschap is volkomen.
90
Geen druck mist troost: en tusschen hoop en schroomen
 
Verslijt de tijt des levens. quaet en goet
 
Elck heeft zijn tijt, en beurte, als eb, en vloet.92
Filopaie:
 
Ons erfgenaeme en dochter dorst ons vergen93
 
Of zy een wijl zich eenzaem op de bergen94
95
Verquicken moght met haeren trouwen rey.95
 
De vader gaf haer vrolijck het geley.96
 
Zy scheide, en nu zijn net, naer dat ick reken,
 
Twee maenden, dat my lastigh viel, verstreecken.98
Hofmeester:
 
Men zalze haest ten hove weder zien.99
Filopaie:
100
'k Zal haer met vreught omhelzen: zoo misschien
 
Geen ongeval, Godt keer 't, haer stuit in 't keeren.101
 
Een moeder kon misschien haer hart ontbeeren,102
 
Haer eenigh kroost geensins; een kint, nu rijp103
 
En huwbaer; meer dan menschelijck begrijp
105
Kan vatten, met vernuft verciert, en gaven.105
 
Men ziet om 't hof de jonge heeren draven,106
 
En vlammen op der maeghden bloem, zoo schoon.107
 
Godtvruchtigheit spant in het hart de kroon,
 
Als 't eêlste, daer de hemel haer me zegent.
110
Geluckigh die zoo schoon een roos bejegent,110
 
Geluckiger dieze afpluckt met zijn hant.
 
Zoo 't vrystont zulck een perle, een diamant
 
Te hechten aen een kroon, 't zou Memfis passen:113
 
Maer neen, z'is voor geen' Heiden opgewassen;
115
Geen' koning, die, noch vremt van Moses wet,115
 
Onwaerdigh is dees schoone in 't heiloos bedt116
 
t'Omhelzen, schoon zijn kroon in top moght steigeren.117
 
Al eischte haer een koning, 'k zouze weigeren.
 
Hofmeester, is 't niet recht, bestraf mijn' roem.119
Hofmeester:
120
Mevrouw, gy noemde uw dochter flus een bloem.120
Filopaie:
 
Met reên, is 't vreemt dat ick haer schoonheit prijze?
 
Een bloem gelijcke?122
Hofmeester:
 
Ick straf het geener wijze.
 
Maer zaeghtge noit des morgens bloemen staen,
 
En vontze voor den avontstont vergaen,
125
Van brant gezengt, van hagelsteen geslagen,
 
Of afgemaeit? Wat kan een bloem verdraegen,
 
Een buye ter genade in ope lucht!127
Filopaie:
 
Wat zeghtge? quam u eenigh droef gerucht128
 
Ter ooren?
Hofmeester:
 
Neen, ick heb niet quaets vernomen,
130
Prijs schoonheit, als een gaef, van Godt gekomen;
 
Maer stelle alleen 't verwelcken by de verf131
 
Der schoonste bloem. Godt laetze vaders erf132
 
Bezitten. 'k wensch dat gy in haer mooght leven,
 
En haere vrucht.133-34
Filopaie:
 
Dat wil de hemel geven.
135
Die, onder tien geboôn van Moses wet,
 
Wie d'ouders eert in zulck een waerde zet,136
 
Dat hy haer heil belooft, en blijde jaeren.137
 
Op zulck een' wensch wil u de hemel spaeren.138
Hofmeester:
 
Dat zy, van 't lant, de vader, uit den slagh,139
140
U, elck om 't blyste, in d'armen vallen magh,140
 
Is al mijn wensch: het kan niet lang vertrecken.
Filopaie:
 
Ick hoop mijn heer zal zelf de bo verstrecken.142
 
Daer duncktme hoort men 's lants bazuin in 't velt.
 
Ay, zie eens uit.
Hofmeester:
 
Verwellekom den helt.
145
De slotvooght komt, bestuwt met krijghsstandaerden.145
 
Men hoort alreê het pruischen van de paerden.146
SLOTVOOGHT. FILOPAIE. HOFMEESTER.
Slotvooght:
 
Ter goeder tijt vinde ick mevrouw gezont.147
Filopaie:
 
Hoe staet het? is mijn heer noch ongewont?
Slotvooght:
 
Gelijck hy trock om Efraim t'ontmoeten,
150
Wiens heirbanier ick offere aen uw voeten
 
Eerbiedigh door 't gebodt van uwen heer.151
 
Ontfang dit pant van zege. Godt zy d'eer.
 
Ontfang dien stier, uit louter gout gegoten.153
 
Die stoots was, heeft de horens afgestooten.154
Filopaie:
155
Wat zienwe? ô vreught! gelooft, gelooft zy Godt.
 
Men steeck' dit voort ter tinne uit van het slot,156
 
Op dat het blijck' hoe wy het velt behielen.157
 
Aldus moet Godt de vyanden vernielen,158
 
Die Jeptha en zijn' hoogheit wederstaen.159
Slotvooght:
160
De vyant vlught aen d'oevers der Jordaen,
 
Gansch Efraim zwicht voor Manasses degen.161
Hofmeester:
 
Dat Godt voortaen Manasses afkomst zegen'.
Filopaie:
 
Verhael den strijt: het zekerste bescheit163
 
Weet gy op 't naust. Verhael het wijs beleit.164
165
Mijn yver volghde uw' optoght met gebeden,165
 
En vasten. Godt heeft zelf voor ons gestreden.
 
Een post vooruit verkuntschapte ons 't geluck167
 
Des strijts in 't gros: maer 't lustme stuck voor stuck168
 
Te hooren hoe 't zich toedroegh onder 't stryen.
170
't Verhael moet Gode alleen ten prijs gedyen.170
Slotvooght:
 
Gewelt, en haet, en nijt zijn uitgebroet
 
In 't Heidensch nest. een' ander heil en spoet172
 
Misgunnen, en den bontgenoot bespringen,
 
Zijn wettigh recht onwettigh hem t'ontwringen,174
175
Voeght onbesneên, en Filistijnschen aert,175
 
Een' afgodist, die minst Godts wet bewaert:176
 
Doch Efraim, niet vry van zulcke vlecken,177
 
Ontziet zich niet oproerigh op te trecken,
 
Aen dees zy der Jordaene, en 't vrye veer,179
180
Manasse uit trots te daegen voor de speer;180
 
Toen Ammon en zijne ysre krijghsgeleden181
 
Getrappelt, wy al teffens twintigh steden182
 
Verlichtten van het juck der slaverny,
 
Van afgoôn, zwart van roock, en smoockery;184
185
Zoo verre 't lant bepaelt wort van vier streecken,185
 
De bergen, en Jordaen, en bey de beecken,
 
Als Arrenon, en Jabok, die gelijck187
 
Uitloopen in den stroom van 't heiligh rijck.188
 
Wy pooghden 't pleit door middelaers te slechten,
190
't Geschil met reên, en geen rappier te rechten,190
 
En hielden 't staen vier weecken, eer men vocht.191
 
Elck spant zijn tent van wederzy. elck broght192
 
Zijn reden in wat hem ten oorlogh porde:193
 
Maer Efraim bleef wreveligh, en morde.
195
Geen dreigement ontbrack' er naer zijn' aert,195
 
Het basterthuis, en lant met vier en zwaert196
 
Te dempen, stam en tack en al verdelgen.197
 
O Jakob, zie eens op hoe uwe telgen
 
Verbasteren, zoo hebt gy Esau niet
200
Bejegent, die u dreigende verstiet.200
 
Men hadde hen niet eens, als bontgenooten,
 
Gekent, en van den wapenroof verstooten201-202
 
Op Ammons toght; een ongegront beklagh;
 
Want toen men trock, getroost om Ammon slagh204
205
Te leveren, en aenhielt datze ons steven,205
 
Ontzeiden zy 't. men trock [het golt ons leven,206
 
En eer, en staet,] den vyant in 't gemoet.207
 
Men greep hem aen, en zette voet by voet.208
 
Nu had men 't Gode, en Jepthas vuist te dancken
210
Dat Ammon zwichte. och, geene artsny kon krancken210
 
Genezen, die des artsens raet versmaên.211
 
Zy wrockten vast, en niemant liet zich raên.212
 
Men rust dan toe om hantgemeen te worden.213
 
Men stelt met kracht de standers in slaghorden.214
215
De morgenzon, die met den heldren dagh
 
De wapenoogst der wetgebroedren zagh,216
 
En hun gereet een nederlaegh te baeren,217
 
Scheen drymael, dootsch van schrick, te rugh te vaeren.218
 
Uw man, in 't hart der heirkracht, tuight in 't kort'219
220
Voor Abrams Godt, dat hy onschuldigh wort
 
Tot slaen geperst, daer 't bloet der wetgenooten,221
 
Gelijck een zee, zal werden uitgegoten.222
 
Hy kent zich vry van wraeck, en broederslaght,223
 
Waer door Godts naem ontwijt wort, en veracht;224
225
Verblijft het aen Manasse, zijnen broeder,225
 
En Josefs zoon, van eene zelve moeder226
 
Gebaert als hy; wil trecken eene lijn,227
 
Oock tegens al die Josef vyant zijn:228
 
Dat 's verre van met zwaert en spiets te deeren229
230
Die Kanaän voor 't heidendom verweeren.230
Filopaie:
 
Godt, die geen recht om gunst noch afgunst buight,231
 
Hoor wat mijn man in 't openbaer betuight.
Slotvooght:
 
Terwijlze zich dus schrap in orden zetten,
 
Ging Efraïm den moedt der benden wetten,234
235
Daer hy alom, vol moedts, in 't midden reedt.235
 
Nu houdt u aen dien eens gestaefden eedt,236
 
Die u verbint dit bastertbloet te keeren,
 
Het welck den leeuw van Juda wil regeeren,238
 
De stammen dwingt alleen hem naer den mont
240
Te zien, ons part noch deel aen krijghseer gont.240
 
Schoon Ammon leght door 't bastertbloet verslonnen:241
 
Valt rustigh aen: wy zien den slagh gewonnen.242
 
De krijghbazuin klinckt op van overal.
 
Zy stooten toe met schrickelijck geschal.244
245
De bodem dreunt, op 't ysselijck ontmoeten245
 
Van zeissenradt, en hoeve, en paerdevoeten.246
 
Geschrey, gebriesch, de stofwolck, het gerucht,247
 
't Geklickklack van het harnas, aen de lucht
 
Gestegen, mengt zich naer in duizent nooden,249
250
En jammeren van levenden, en dooden.
 
Men strijt om strijt. elck staet, gelijck een helt.251
 
Het roode meer schuimt bruizende over 't velt,252
 
En wint'er velt door 't openen der aderen,253
 
Die roockende in een' boezem hier vergaderen.254
255
Men twijfelt ruim een uur wie 't winnen zal.
 
Men keert zich noch aen dooden, noch getal256
 
Van zielen, die hier sneuvelen: maer echter257
 
Daeght Jeptha Godt, dat hy, de hooghste rechter,258
 
't Krackeel beslechte, en geeft zich daer de strijt259
260
Het bangste valt. hy grijpt den bitsen nijt260
 
In 't hart aen, wort gevolght van al de braven.261
 
Waer hem de haet opdondren ziet, en draven,262
 
Begint de moedt te zincken. hy dringt door.
 
Wat hem bestuwt volght op zijn bloedigh spoor.264
265
Een hemelsch heir, van toorne en wraeck ontsteecken,265
 
Scheen vlammende aen de wolcken door te breecken
 
Met wapenklanck, en luidt bazuingeschal,
 
Dat vee en volck verschrickte, en duin en dal.268
 
De vyant flucks aen 't spatten aller wegen:269
270
De ruiters eerst. het voetvolck stont verslegen,270
 
Wert van de hoef getrappelt, en getreên.271
 
Een springvloet, als hy doorbreeckt, ziet noch steen
 
Noch paelwerck aen, acht hooft, noch dam, noch dijcken,
 
Maer gaet met vee, en stal, en menschen strijcken.274
275
Ons bruizent heir vint nu geen tegenstant.275
 
Uw vorst zit af, danckt Godt, die d'overhant276
 
Hem gunt. hy laet het veer des strooms bezetten,
 
En d'overvlught der vyanden beletten,278
 
Verbiet den haet, te kenbaer aen zijn spraeck,279
280
Te spaeren, uit een goddelijcke wraeck.280
 
Wat zagh men na den slagh al mannen vellen!
 
Van duizenden zal 't niemant navertellen.
 
Daer lagh langs 't velt een veertighduizenttal.
 
Zoo gaet met recht de hooghmoedt voor den val.284
Filopaie:
285
Hoe zijn wy voor die zege aen Godt gehouden!285
 
Wat wijdt men hem, die alle zijn vertrouden
 
Beschut, verdelght wat Jeptha met zijn hof
 
En naem, en bloet wou trappen in het stof!288
Slotvooght:
 
De veltheer, door belofte aen Godt verbonden,
290
Wil offeren, en heeft my afgezonden,
 
Om u terstont te voeren, daer de maght291
 
Van 't danckbaer heir uw blijde komst verwacht.
 
Belieft het u, zit op: de hackeneien293
 
En muil staen reê. wy zullen u geleien.
Filopaie:
295
'k Zie Ifis, van 't geberghte in Galaäd,
 
Alle oogenblick genaecken naer de stadt.
 
Kan ick mijn' heer nu volgen, en believen?
Slotvooght:
 
'k Volgh meesters last, en vreeze hem te grieven,
 
Door uw vertreck. ontschuldigh my, mevrouw.299
300
Gy gaeft aen een' soldaet uw hant en trouw.300
 
Een krijgsmans hart kan smaet noch schimp gedoogen.
Filopaie:
 
Ick min hem, als den appel van mijne oogen.
 
My trecken man en kint, beide even sterck
 
Van wederzijde, als in een worstelperck.
305
Zal ick 't ontbodt van mijnen heer misachten?305
 
Of met de zon mijn dochter eerst verwachten?
 
Hier is geen tijt. hofmeester, geefme raet.307
Hofmeester:
 
Volgh eerst uw' heer, en zijn triomffeest. laet
 
My hier ten hove uwe erfgenaeme ontfangen.
Slotvooght:
310
Zit op, mevrouw: men wacht u met verlangen.
Filopaie:
 
Hofmeester, zie dat gy, tot dat ick keer',
 
Haer onderhoudt.312
Hofmeester:
 
Hoe luttel weetze, ô heer,
 
Wat voor een lot haer heden schijnt beschoren.
 
Daer rijdtze heene, en noopt den muil met sporen.314
315
Godt geef dat zy den lantsheer', die haer mijt,315
 
En herwaert draeft, niet onder d'oogen rijdt.
 
Het waer genoegh om dit altaer t'ontdecken,317
 
En 't offer, dat men heden wil voltrecken.
 
De dochter schijnt, uit eene wolck van stof,319
320
Te spoedigen ten berge af, naer het hof,320
 
Of 't mistme. ick wil ter tinne uit zien van boven.321
 
Een dunne mist, voor 't rijzend licht geschoven,
 
Belet de zon te schijnen op het slot.
 
Zy rijdt bedeckt ter kimme uit. goede Godt,324
325
Gy zegentze al, die op uw goetheit hoopen!
 
Uw hant alleen vermoght den knoop t'ontknoopen;
 
Toen menschenraet te kleen viel, en te kort.327
 
De maeght genaeckt, tot zingen aengeport.328
 
De zanglust noopt de trippelende voeten.329
330
Men zalze in 't hof verwachten, en gemoeten,330
 
Dan melden hoe Godt Efraim verneêrt,
 
De vader weer in 't harnas triomfeert.
REY VAN MAEGHDEN. IFIS.
I. Zang:
 
O Galaäd,333
 
Die 't voorhooft kroont met palmen,
335
En op zegegalmen
 
De maeghden voert ten rey,
 
Voor Levijs stadt;337
 
Ay, help ons triomfeeren,338
 
Die nu wederkeeren339
340
Met bommen, en schalmey:340
 
Volgh de maeghdelijcke harten,
 
Die de doot in 't aenzicht tarten.342
 
Volgh Jepthaes spruit.
 
Zy noodt uw burgers uit.
I. Tegenzang:
345
Toen Ammon prat,345
 
Op zijnen zeissenwagen346
 
Trots ten toon gedraegen,
 
Wou dempen Jepthaes hof,348
 
Zich zelf vermat
350
Met bolpees, en met slagen350
 
't Heiligh volck te plaegen,
 
Te trappen in het stof,
 
Eeuwigh, als verweze slaven,353
 
Naer zijn zweep te leeren draven,
355
Heeft Godt alleen
 
Den hooghmoedt afgestreên.356
II. Zang:
 
Godt heeft de steên
 
En sloten omgeworpen,
 
Heuvels, vlecken, dorpen
360
Van afgoôn schoon geschuimt,360
 
En zijn Hebreen,
 
Gedruckt in slavernye,362
 
d'Eerste heerschappye363
 
Genadigh ingeruimt.364
365
Astataroth, en Chamos vloden,365
 
Idumeesche en Sidons goden.366
 
De Heidens vloôn
 
Met hun beroockte goôn.368
II. Tegenzang:
 
Abrahams zaet369
370
Aenbidt nu, vry van smetten,370
 
Naer d'aeloude wetten,
 
En Moses zuivren stijl,372
 
Den toeverlaet
 
Der vroomen, volght hun zeden373-74
375
Na in alle steden.
 
Al wat een lange wijl
 
Was verstroit van 't heil der vadren377
 
Ziet men wederom vergadren
 
Met vreught by een
380
Ten schimp der onbesneên.380
III. Zang:
 
Drymael in 't jaer
 
Verschijnen twalef stammen
 
Daer men runders, rammen
 
Te Silo Gode slaght,384
385
Op 't hoogh altaer,
 
De priesters wieroock zwaeien,386
 
En de Godtheit paeien,387
 
Geduurigh op hun wacht:388
 
Daer de bontkist omgedraegen,389
390
Antwoort op 's aertspriesters vraegen,
 
Orakels spreeckt,391
 
Wanneer hy bid en smeeckt.
III. Tegenzang:
 
Nu Ammon vlught,
 
Het Heidendom ter schande,
395
Uit den ganschen lande,
 
Schroomt Ifis Gode niet,396
 
Uit eedle zucht,397
 
Een willige offerhande,
 
Hier ten onderpande,399
400
Na al 't geleên verdriet,
 
En den prijs, behaelt in 't strijden,401
 
Lustigh rustigh toe te wijden.402
 
Of Jeptha quam:403
 
Hier is het offerlam.
Ifis:
405
De roos van Jericho gaet open,405
 
In 't opgaen van de morgenstont.
 
Zy heeft den koelen dau gezopen.407
 
Het manne viel haer in den mont:408
 
En Ifis hart luickt op, van weelde409
410
En blyschap, nu zy dezen dagh
 
Het offer, datze zich verbeelde,411
 
Naer vaders eisch, voltrecken magh,
 
Den vaderlande en 't volck ten zegen,
 
Ten prijs van Godt, den eigenaer414
415
Van al, die door verborge wegen
 
Zijn heiligen zoo wonderbaer,
 
En boven hun begrijp, kan leien.417
 
Treênwe in, op bommen, en schalmeien.418

Vorige Volgende

Over het gehele werk

titels


auteurs


Over dit hoofdstuk/artikel

lied