De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660

[p. 601]

Op d'afbeeldinge vanden Edelen Heere Peter Serwouters.aant.^*

Serwouters, edel door der oudren schilt en wapen,¹

Noch eedler door zyn deugt, verdiende een ieders gunst.²

Zijn koopren beeldewereck, en penneteeckenkunst,

Getuigen levend van den geest, hem ingeschapen.⁴

De mensch blyft nimmer hier in eenen zelven staet:

Noch isser iet dat blyft, en nimmermeer vergaet.⁶

J. v. Vondel.

* Van 1657. - Volgens het handschrift van Joannes Serwouters. Pieter S. Serwouters van Antwerpen (1586-1657), plaatsnijder, met de familie Vondel uit Antwerpen geweken. Hij graveerde in 1613 het titelblad van Vondel's Gulden Winckel (Zie Dl. I, blz. 266-67 en 829). Uit het album met familie-aantekeningen, wapens en gegraveerde portretten, dat hij vervaardigde (Prentenkabinet te Amsterdam) blijkt (blz. 21), dat hij 20 Nov. 1622 in de Nieuwe kerk te Amsterdam is getrouwd met Sibilla Voocht en de echtelieden daarna samen Katholiek zijn geworden, in 1628. Peters zoon Joannes, die dit album voortzette, schreef hierin, na de vermelding van de dood zijns vaders op 22 Sept. en de begrafenis op 26 Sept. 1657, bovenstaand gedicht met de mededeling: ‘Den Poët Joost van de Vondel heeft my dit navolgende gedicht nade begraeffenis toegesonden’.

1 der oudren: van zijn voorouders.

2 gunst: genegenheid.

4 levend: levendig; geest: talent.

6 Noch: nochtans; iet: iets.