Logo DBNL
De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660 (1935)

De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660

(1935)–Joost van den Vondel–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

De LXVIII. Harpzang.*

Salvum me fac, Deus.

 
O goedertieren vader,
 
Behoeme toch, en bergh uw eenigh zaet:
 
Ick was de Doot noit nader,2-3
 
Nu 't water wast, en op de lippen staet.
5
Ick ben in slijm gezoncken5
 
Tot aen den hals, en voel geen' gront om laegh:6
 
Ick smoor, bykans verdroncken
 
In zee. de storm verrucktme vlaegh op vlaegh.
 
Ick riep in zwaericheden
10
Mijn keel dus heesch, en zagh mijne oogen blint;
 
Terwijl ick van beneden
 
Uit hoop mijn oogh naer Godt hief, die my mint.
 
Mijn haeters, die my quellen
 
Ontschuldighlijck, en zonder recht en reên,14
15
Zijn eer dan 't hair te tellen,15
 
Dan hairen, die mijn beckeneel bekleên.16
 
De boozen, die boosaerdigh
 
My zonder schult dus wassen over 't hooft,
 
Nu stouter, onrechtvaerdigh
20
My eischen 't geen ick niemant hebbe ontrooft.
 
Gy hebt het afgekeecken
 
Wat dwaesheit my, o Godt, ten schimp gedijt.21-22
 
Voor u zijn geen gebreecken
 
Bedeckt, die elck my toeschuift, en verwijt.24
25
Maer laet, o Heer, mijn lijden
 
En jammer niet beschaemen noch verslaen
 
Die uwen naem belijden,
 
En op uw maght en hulp, als pijlers, staen:28
 
Dat zy niet troostloos zwichten
30
Om my, dus straf mishandelt, en te fel;
 
Want zij hun heilhoop stichten31
 
Op u, o stut van 't stamhuis, Israël.
 
Gewislijck uwent halve
 
Verdraegh ick nu zoo veel schandael, en smaet.34
35
Mijn aenschijn, met geen zalve
 
Begooten, treurt, verdruckt, beschimpt, gehaet.35-36
 
Ick schijn by mijnen broeder
 
Een vreemdeling, zijne oogen onbekent;38
 
By d'afkomst van mijn moeder
40
Een uitheemsch gast, van 's weerelts uiterste endt:40
 
Want lust tot uw tapijten
 
En heilighdom verslont verruckte my.41-42
 
Wat boozen u verwijten,
 
Dat lastren treft mijn hart, om u in ly.44
45
Indien ick 't hooft bedecke
 
Met assche, en vast, dat strecktme tot verwijt.
 
Zoo ick een' zack aentrecke,
 
En hairen kleet, men schimpt met my van spijt.
 
Het poortgerecht, aen 't schimpen,49
50
Belacht en maeltme uit schimp te schendigh af,50
 
Die droncken 't licht zien krimpen51
 
Zijn zingende beholpen met mijn straf.52
 
Ick midlerwijl met smeecken
 
Verbidze, die my quetsen, zonder schult,54
55
Houde aen met u te spreecken,
 
Beveele, o Godt, u d'uitkomst met gedult.
 
Verhoor dan mijn gebeden
 
Naer uw gena, die rijck is zonder endt.
 
Behoe den aengestreden,59
60
En sterck uw woort en waerheit, wijdt bekent.60
 
Verlos my uit den slijcke,
 
Eer ick versmoor'. bevryme voor den haet,62
 
En red, eer 't hart bezwijcke,
 
Mijn leven uit dien afgront, zonder maet:64
65
Dat my geen storm verdelge,
 
Daer zulck een stroom en zeegetijde gaet,66
 
Geen diepte my verzwelge,
 
De put zijn' mont niet sluit, die open staet.68
 
Verhoorme, o Heer, daer boven,
70
Om uw gena, die endtloos is, en groot.
 
Begunstigh den verschoven
 
Naer uw gena, die neêrvloeit uit uw' schoot.
 
Verhoorme snel in lijden,73
 
Eer my de noot verslinde, en ondertreck'.69-74
75
Keer 't aenzicht niet ter zijden,
 
Noch wil uw kint niet aanzien met den neck.
 
Behoe mijn ziel voor 't stranden.
 
Verlos haer uit de barning van den vloet.77-78
 
Ontruckze 's vyants handen,
80
En 's vyants arm, en zoo veel wederspoet.80
 
Gy kent alleen mijn schanden,
 
Ontsteltenis, verwijt, schandaal, verdriet.
 
Gy kent die my aenranden.
 
Van hun verwacht ick leedt, en anders niet.
85
Ick zocht een' medelijder,
 
En vondt geen' troost. ick wert met gal gevoedt.
 
Mijn haeter en benijder
 
Schonckme edick, toen my dorste, flaeu te moedt.88
 
Hun eigen disch gedije
90
Hun tot een' strop, vergeldinge, en schandael.90
 
Geen licht hun oogh verblije.
 
Dat zy gebuckt naer 't graf gaen altemael.92
 
Aertswreecker, giet uw' toren93
 
Op henliên uit, en tastze razende aen.94
95
Men zie hun steên verstooren,
 
Hun huizen woest en dootsch en ledigh staen:
 
Want dien gy hebt geslagen
 
Vervolghden zy, vermeerden, slagh op slagh,
 
Zijn wonden, en zijn plaegen:
100
Dat schenck hun in, ten spiegel, en ontzagh.100
 
Vermeerder hun misdaeden,
 
En stapel staêgh het een op 't ander quaet,
 
Datze uw gerechte paden
 
Niet wandelen, noch zy, noch al hun zaet.103-04
105
Wischtze uit den boeck van 't leven,
 
Dat eeuwigh duurt, en nimmer zy hun naem
 
Met vroomen opgeschreven.
 
Verdelghze met hun bloet, en naem, en faem.
 
Ick ben wel arm, en druckigh:109
110
Maer gy, o Godt, behoedt my. 'k zal met lof
 
Uw' grooten naem geluckigh
 
Met zang op zang verheffen op dees stof.
 
Dat zal u meer behaegen
 
Dan eene vaers, wiens hoorens door de huit
115
Eerst botten alle dagen,114-15
 
Wiens teere klaeuw allengs noch groeit, en spruit.
 
Laet uw gewillige armen
 
Dit aenzien, zich verheugen. zoeckt verblijt
 
Hem die u kan beschermen,
120
Zoo leeft uw ziel in Gode zonder strijt:
 
Want Godt verhoort de zijnen,
 
En d'armen, breeckt 's gevangens banden los.
 
Laet al wat leeft verschijnen,
 
Hem loven aerde, en hemel, zee, en bosch.
125
Godt waeckt voor Sions muuren,
 
En sterckt de steên van Juda voor 't bederf,
 
Dat sy de nijt verduuren:126-27
 
Daer woont d'oprechte, en erft het lant ten erf.128
 
Het heiligh zaet der vroomen
130
Bezit het lant gerust in volle vre,
 
En al die na hun koomen,
 
Verbonden aen Godts dienst, bezitten 't me.132

Vorige Volgende

Over het gehele werk

titels


auteurs