Logo DBNL
De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660 (1935)

De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660

(1935)–Joost van den Vondel–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende


illustratie

Ter Bruilofte Van den E. Heere, Joan Huidekooper.
Ridder, Iongkheere van Maerseveen, Schepen t'Amsterdam.
En de E. Ioffer, Sofia Kooimansaant.*

Connubio jungam stabili.

 
Men ziet zomtyts de zon des avonts treurigh daelen,
 
En, zonder vier en glans, bedruckt te water gaen,
 
Om 's morgens uit de kim, met levendiger straelen
 
En rycker glans en vlam, in 't Oosten op te staen.
5
De schade is menighmael om baet uit, om de schade5
 
Met aenwinst te vergoên. de minnaer, na verdriet,6
 
Valt met een' heeter gloet in d'armen der genade7
 
Van zyn verkore lief, die hy met rouw verliet.8
 
Zoo ging het Maerseveen, toen hy met 's lants karrossen
10
Zyn' vader volgen most, ten dienst van lant en Stadt,
 
Naer 't Keurhof te Berlyn, door wildernis, en bossen,9-11
 
En treurde op al dien toght, als hy te paerde zat.
 
De Minne dootverft bleeck zyn aengezicht, en wangen.13
 
De zon, die 't al verquickt, verquickt geensins zyn hart.
15
Zoo laet 't gewonde hart het hooft zwaermoedigh hangen,15
 
En draeght den pyl met zich, een oirzaeck van zyn smart.
 
Hoe dickmael ziet hy om naer onzen Westertoren,17
 
En mist, met dat gezicht van Aemstels wapenkroon,
 
De kroon van 's levens lente, uit zyn gezicht verloren,
20
Een eêler hooftcieraet, en wenschelycker Schoon.
 
Hy komt, daer 't Keurhof ryst, de vrouwetimmers blaecken21
 
Van gout, en diamant, en schoonheit, zonder ga:22
 
Maer 't Keurhof noch zyn weelde en pracht kan hem vermaecken.
 
Hy mymert dagh op dagh, en 's nachts, en 's avonts spa.24
25
De lust tot dans en jaght en ridderlycke speelen,
 
Hanteeren van geweer en wapen, noch muzyck,26
 
Dat tigers in het woudt kan ketelen, en streelen,27
 
Bekoort zyn zinnen niet, in 't Vorstelycke Ryck.
 
Vermoeit van wandelen in eenzaemheit, langs paden
30
Met eicken loof beplant, zat hy, van loof bedeckt,30
 
Aen d'oevers van de Spree, daer zich twee zwaenen baden,
 
En domplen, d'een de pluim van d'andre pluist en net;32
 
d'Een voorzwemt, d'andre zich in 't zogh der weêrga mengelt,33
 
Haer trouwe gade volght, die, blaeckende van lust,
35
By poozen hals om hals van d'allerliefste strengelt,
 
En kentze voor de liefste, en 't liefste, dat men kust.36
 
De droeve Ridder zucht, en, met de borst vol wonden,
 
Spreeckt droevigh by zich zelf: ô godtgezegent paer,
 
Geluckiger dan ick hebt ghy uw lief gevonden.
40
Ghy koelt in dezen stroom uw gloeden 't gansche jaer:40
 
Maer ick, rampzaligh mensch, rampzaliger dan zwaenen,
 
En stommen, mis myn lief, en lieven Keizers vliet,42
 
Daer myn Sofia rust, dus lang door klaght noch traenen
 
Bewogen, schoonze kent myn afgepynt verdriet.44
45
Indien ick hier van rouw veranderde in een eicken,45
 
'k Zou deze vogels noch beschaduwen, en zien
 
Hoe zy elckandre om stryt believen, tot een teiken47
 
Van onderlinge gunst, by niemant te verbiên.48
 
Nu zal myn hart in asch door minnegloet verteeren,
50
Naerdien het d'ongena der Schoone dus behaeght:50
 
Doch moet 'er over my een schoonheit triomfeeren,
 
Zoo gun ick d'eere liefst aen deze alwaerde Maeght.52
 
Terwyl de Ridder hier zyn' noot klaeght aan de boomen,
 
En 't water, ziet hy neêr in 't klaere kristalyn,
55
En zyn Sofia blyde allengs ten oever koomen:55
 
Of 't is zyn liefste zelf, of haer gedaente, en schyn.56
 
Het water schynt verlieft haer in den arm te vatten,
 
t' Ontvoncken door den schyn des lichaems, schoon van leest.
 
Wat Stroomgodt in den stroom bezit zoo veele schatten
60
Van schoonheên, niet misdeelt van gunste, en ziele, en geest!60
 
Haer oogen flonckeren in 't water, als twee steenen,
 
Op 't Indiaensche strant, door 't vloejende kristal.
 
Haer roode kaecken, als ontloocke roozen scheenen,
 
Als bloemen, in de bron van een gezegent dal.64
65
De goedertieren aert, en voeghelycke zeden,65
 
En heusche eerbiedigheit zien haer ten oogen uit,66
 
Die, anders danze plagh, nu schynt naer zyn gebeden
 
Te luistren, als de galm naer een gestelde luit.68
 
Zy lonckt hem minzaem toe, en schynt met opene armen
70
Te wenschen dat hy haer bejegene, en gemoet',70
 
Geweckt door zyne klaght, bewogen door zyn kermen.
 
Hy ziet haer hooft bekranst met eenen roozenhoedt.72
 
Hy rees, en stont gereet zich in den stroom te plompen,
 
Wanneer de schyn verdween, en uit zyne oogen doock.74
75
Zyn hairen rezen, aêr en zenuwen verkrompen75
 
Van schrick voor dit gezicht, dit vrolyck waterspoock.76
 
Hy valt op zyne knien, en roept met luider keele:
 
O Godtheit van den stroom, ick neem het voorspoock aen,78
 
Een teken van geluck. my viel het lot ten deele,
80
De Bruit, waer naer myn trouw zoo vierigh heeft gestaen.
 
Met deze hoope reist hy vrolyck naer de paelen81
 
Van 't waerde Vaderlant, ontmoet een zoeter lucht,
 
Daer zy hem wellekomt met aengenaeme straelen,
 
En niet, gelyckze plagh, voor 's helts gebeden vlught.
85
De blyde Bruiloftsgodt genaeckt met zyn genooten,
 
Om dit geluckigh paer te leiden naer 't priëel,86
 
Dat eeuwigh bloeit van myrte, en looten teelt by looten,
 
En stam in stamme vlecht, naer elx bescheiden deel.88
 
De hemel zeegne en eer' dit lieve paer met spruiten,
90
Die d'eere van de Stadt bewaeren op haer' tyt,90
 
Zoo wyt de wateren op strant en duinen stuiten:
 
Zoo wyt ons zeevaert zeilt, gezegent, en benyt.
 
De zon, eer zy de zes paer tekens heeft bescheenen,93
 
En 't ronde jaer voltoit, zal, tot der oudren troost,
95
De Koeimans, op dien wensch, en 't bloet der Maerseveenen,
 
Gedommelt onder een, zien leven in hun kroost.96
 
 
 
I.v. Vondel.

t'AMSTERDAM, Gedruct by Otto Barentsz. Smient.


Vorige Volgende

Over het gehele werk

titels


auteurs