De werken van Vondel. Deel 7. Vertalingen uit het Latijn van Vergilius, Horatius en Ovidius
(1934)–Joost van den Vondel–
Auteursrecht onbekend|
Regelnummers proza verbergen
| |
[pagina 779]
| |
Inhout.1 De Traciaensche wijnpaepinnen verscheuren Orfeus, en veranderen in verscheide 2 boomen. Bacchus scheide hierom uit Tracie, en Midas, Sileen weder t'huis brengende, 3 wert op zijnen wensch met de goutkunst beschonken, het welk hem berouwende, zooGa naar voetnootr. 3 4 ging hy zijn lichaem afwasschen in Paktool, wiens zantgront in gout verkeerde. Hierna 5 veranderde Febus Midas ooren in ezels ooren, ter straffe van zijn onrechtvaerdigh vonnis. 6 Apollo ging van hier in menschengedaente de muuren van Troie bouwen. Herkules deze 7 stadt winnende, huwde Hezione aen Telamon, hoewel Peleus, de broeder, na zijne me-Ga naar voetnoot7-8 | |
[pagina 780]
| |
8 nighvuldige herscheppingen, alreede aen Tetis gehuwt was. Peleus sedert naer Ceïx 9 gereist, hoorde en zagh zelf Dedalion in eenen havik, en den wolf in steen hervormt. NaGa naar voetnoot9 10 dezen tijt verscheen Ceïx geest, na gelede schipbreuk, in Morfeus gedaente, Alcione in 11 den droom, en zy en haer man veranderen in zeevogels. Deze beide in de lucht vliegende,Ga naar voetnoot11-12 12 vernamen hier by geval Ezakus, voorheene in een' duiker herschapen. Terwyl de Tracische waerzanger met dien zangGa naar margenoot+Ga naar voetnootvs. 1
Geboomte, en dier, en rots, hem nagevolght dus lang,
Bekoorde, zagen in het ent Cikoonsche vrouwen,Ga naar voetnoot3
Die dol in 't panters vel het heiligh wynfeest houwen,
5[regelnummer]
Hem van een' heuveltop den gallem van zyn keelGa naar voetnoot5
Eendraghtigh huwen aen de liefelyke veêl.Ga naar voetnoot6
Een dronke wynpaepin, die 't haer om 't hooft liet vliegen,
Zegt: ziet hier is de man, die afgerecht op liegen,
De vrouwen durf versmaên. zy schoot hierme terstontGa naar voetnoot9a
10[regelnummer]
Een' stok, met blaên bekleet, den speelman langs den mont,Ga naar voetnoot10
En raekt, doch wont hem niet. een andere, gestevenGa naar margenoot+
Van dolheit, smakt een' kay, die door de lucht gedreven,
Verzacht wort van de stem, gepaert met Orfeus lier,
En voor zyn voeten viel, zoo zacht, als of dees hier
15[regelnummer]
Gena zong om 't bestaen van zulk een dolle boosheit.Ga naar voetnoot15
Verwilderen wint velt, en alle reukeloosheit.Ga naar voetnoot16
Zy raemen geene maet. de razerny kryght maght.Ga naar voetnoot17
De zang hadde al 't geweer gelenight en verzacht:Ga naar voetnoot18
Maer 't schrikkelyk geschrey nooptze aen, gelyk met spooren.Ga naar voetnoot19
20[regelnummer]
De Berecintsche pyp, het steeken van den horen,Ga naar voetnoot20
De keteltrom, de bom, en 't vreeslyk hantgebaerGa naar voetnoot21
Van 's wyngodts dronke jaght verdoofden zang en snaer.Ga naar voetnoot22
Toen werden endelyk de rotsen root door 't bloeden
Van godt Apolloos zoon en zanger: want in 't woeden
25[regelnummer]
Gaf niemant hem gehoor. de wynpaepinnen slaen
| |
[pagina 781]
| |
Den groenen schouburgh, daer ontelbre vogels staen,Ga naar voetnoot26
En slang, en dieren, om naer Orfeus zang te hooren,Ga naar voetnoot27
In stukken op een' sprong. nu randenze van toren
Met bloênde vuisten zelf den vroomen lierman aen,Ga naar voetnoot29
30[regelnummer]
En rukken al te hoop, door 't ruisschen van de blaên:Ga naar voetnoot30
Gelyk de vogels, van ontzinden wrok gedreven,
By lichten dage naer den dootschen nachtuil streven.
Hy zit, gelyk een hart, dat midden in het loof
Van 't ronde vechtperk treurt, en als een morgenroof
35[regelnummer]
Des jaghthonts, sterven zal. nu toevenze niet langer,Ga naar voetnoot33-35
Maer komen overhoop gevallen op dien zanger,Ga naar voetnoot36
En slaen in 't hondert met de wyngertstokken toe,
Geensins hierom bereit. dees worpt zich nimmer moeGa naar voetnoot38
Met kluiten: d'andre smyt met afgescheurde takken,
40[regelnummer]
Die met een' kay, op dat den dollen hoop in 't smakken,
Geweer noch wapen in dees buie ontbreeken zou.Ga naar voetnoot40-41
Groflyvige akkermans staen bezigh in den bou,
Om zweetende den ploeg door d'akkers heen te jaegen,
En andren spitten 't lant, opdat het zaet magh draegen,
45[regelnummer]
Met hunne spaden om; en ziende dezen hoop
Aan 't hollen, zetten 't flux te lande in op den loop,
Verlaeten 't akkertuigh, en laeten spade en eggen,
Gespreit langs 't ledigh velt, hier luy en ledigh leggen.Ga naar voetnoot48
Het wilde vrouvolk grypt dit reetschap in de vuist,
50[regelnummer]
En rukt'er d'ossen af, die vuil van stof begruist,Ga naar voetnoot50
Met hoornen dreigen: en nu komenze aengestoven,
Om Orfeus, daer hy zit, van 't leven te berooven,
Die bey de handen vout, en om genade bidt,
Maer och te vruchteloos: want al de hoop, verhitGa naar voetnoot54
55[regelnummer]
Op moort, acht geene be. geen heilighschenders achten
Op zyne woorden, en bedrukte jammerklaghten,
| |
[pagina 782]
| |
Maer helpen hem van kant: en och Jupyn, die mont,Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot55-57
Gehoort van steenrots, en van dier, dat hem verstont
En zyne schoone stem; die mont is toegelooken.
60[regelnummer]
De bange ziel [want 's mans gezicht was lang gebroken]Ga naar voetnoot60
Voer langkzaem uit, gelyk een waessem in de lucht.
Och Orfeus, vogel, dier, en harde steenklip zucht.
De bosschen schreien, lang gewoon uw' zang te hooren.Ga naar voetnoot63
De boomen treuren, met hun lok van 't hooft geschoren.Ga naar voetnoot64
65[regelnummer]
De stroom ryst hooger door de traenen, hier geweent.Ga naar voetnoot65
De velt- en boomgodin, bedrukt in rouwe, steent.Ga naar voetnoot66
Den zwarten sluier hangtze om 't haer, dat ongebondenGa naar voetnoot67
Om hooft en ooren vlieght. waer wort Godts tolk gevonden!
De leden leggen hier en daer gespreit op 't lant,
70[regelnummer]
De beenen, armen, hier een voet, en daer de hant:
En u, o Hebrus, is zyn lier ten deel gevallen,Ga naar voetnoot71
Terwylze in uwen stroom geplompt, langs bey de wallen
Een droevigh klaeghliet klaeght, doch ydel en te spa.
Uw tonge mompelt flaeu, en baeut iet droevighs na.
75[regelnummer]
De galm der oevren melt iet droevighs en gedreven
In zee, verlaetenze den moortkant, daer hy 't levenGa naar voetnoot76
Verloor, en koomen by Metimne in Lesbos aen.Ga naar voetnoot77
Een wreede waterslang quam hier de tanden slaen
In 't hooft, en lekte 't haer, van koelen dau bedropen,Ga naar voetnoot79
80[regelnummer]
En gaepte om Orfeus mont, ten zang voor ieder open,
Te scheuren. Febus quam ten leste herrewaert,Ga naar voetnoot80-81
En dwong het dier, gereet te byten, wreet van aert,Ga naar voetnoot82
Veranderde 't serpent, het welk in steen herschapen,Ga naar margenoot+
Met een' bevrozen bek in eeuwigheit blyft gaepen.
85[regelnummer]
De schim daelt hellewaert, en kent uit onzen daghGa naar voetnoot85
Terstont de streek, die hy in 't nederdaelen zagh,Ga naar voetnoot86
En zoekende Euridys in der godtvruchten kampen,Ga naar voetnoot87
| |
[pagina 783]
| |
Vernamze, en vontze, na zoo veel gelede rampen,
En nam haer in den arm. hier alle bey gepaert,
90[regelnummer]
Liefkoozenze onderling, en hy niet meer bezwaert,
Treet voor en achter haer, belonktze, vry van schenden.Ga naar voetnoot91
Nochtans leedt Bacchus niet dit schelmstuk van zyn benden:
En droevigh, om 't verlies van zyn waerzangers toon
En zangen, knevelt flux. ter wraeke van dien hoon,Ga naar margenoot+
95[regelnummer]
Den Traciaenschen hoop, die 't gruwelstuk aenschoude,Ga naar voetnoot95
Met kromme wortelen in 't bosch aen ongeboude
En harde gronden vast. hy sleepte, fel gestoort,
Zoo veele voeten en zoo veele teenen voort,
En poot de nagels vast in d'aerde, daerze bleven:Ga naar voetnoot97-99
100[regelnummer]
En als een vogel, die zyn beenen hecht voelt kleven
Aen 's voglaers loozen strik, vast jammert van verdriet,
En aen de strikken trekt en tokkelt, doch om niet;
Zoo poogen razenden, die hier aen d'aerde hangen,Ga naar voetnoot103
Vergeefs te vlugten; maer zy blyven vast gevangen
105[regelnummer]
Aen taeie wortels, daer het hupplen haest vergaet.Ga naar voetnoot105
Terwyl elk naer zyn been en vinger nu te laetGa naar voetnoot106
Wil zoeken, zienze 't been in eenen stam herboren.Ga naar voetnoot107
Zy poogen met de hant de heup, dan och verloren,Ga naar voetnoot108
In haeren noot te slaen, en treffen niet dan hout,
110[regelnummer]
Daer borst en schouders in veranderen. gy zout
Gelooven datze om hoogh den arm, als takken, boogen,
En 't bleeven takken, die het snoeimes noit bedroogen.Ga naar voetnoot112b
De Wyngodt liet zich niet verzoenen met dees straf.
Zyn offerzangers doot en bloedigh treurspel gaf
115[regelnummer]
Hem nieuwe stof tot wraek. zoo veele Edonsche wyvenGa naar voetnoot115
| |
[pagina 784]
| |
Als schuldigh aen dien moort, dit gruwelstuk bedryven,Ga naar voetnoot116
Verkeerde hy in bosch, en hechteze terstont
Met taeie wortelen en struiken aen den gront.
Hy sleept de teenen en de voeten der veraerde,
120[regelnummer]
Die hem vervolghde, pootse en plantse diep in d'aerde.Ga naar voetnoot119-20
Gelyk de vogel piept, en bevende verschrikt,
Als hy, in 't garen van den vogelaer verstrikt,
Vast trekt en tokkelt: zoo beproeven dees verlegen,Ga naar voetnoot123
Aen d'aerde vast gehecht, bekommert en verslegen,
125[regelnummer]
Zich zelfs te redden, maer de wortel houtze vast,Ga naar voetnoot125
En 't hupplen is vergeefs. terwyl elk vraeght in lastGa naar voetnoot126
Waer nagel, waer de voet, waer teen, en hielen bleven,
Verneemtze flux hoe hout en schors de kuit beweven,
En poogende op de heup te kloppen met misbaer,
130[regelnummer]
Zoo beuktze op enkel hout. de hant wort niet gewaer
Op borst, en schouders dan het hout, en taeie basten,
En d'arrem is een tak in 't voelen en betasten,Ga naar voetnoot132
Die 't snoeimes niet bedrieght. noch laet het Bacchus nietGa naar voetnoot113-133a
Hier by berusten. hy vertrekt van groot verdrietGa naar voetnoot134
135[regelnummer]
Met eenen vroomer rey ten wynbergh van Timole,Ga naar voetnoot135
Een weeligh lantschap, daer het water van PaktoleGa naar voetnoot136
Door heenevloeit: hoewel het gout in dezen tyt
Hier ver te zoeken was, en 't zant noch onbenyt.Ga naar voetnoot138
Hier komt de wyngodt met zyn' sleep en wynpaepinnen.Ga naar voetnoot139
140[regelnummer]
Silenus is'er niet. de Frygen, die hem minnen,
En lantliên brogten hem [die out, en van het natGa naar voetnoot140-41
Bestoven, struikelde, en op stroie beenen tradt,Ga naar voetnoot141-42
Met eenen krans om 't hooft] in koning Midas hoven,Ga naar voetnoot143
Die d'eerste reis Eumolp en Orfeus hoorde loven
145[regelnummer]
En leerde vieren 't feest van Bacchus ommegang.Ga naar voetnoot144-45
| |
[pagina 785]
| |
Hy kende daetelyk den spitsbroêr van 't gezangGa naar voetnoot146
Der wyngertfeesten, en versleet met wellekoomen
Van zynen waerden gast, op 't wynvat niet te toomen,Ga naar voetnoot148
Tien etmael achtereen: en d'elfste morgenstont
150[regelnummer]
Had 's hemels starlicht heir met haeren roozemont
Alree verdreven, als de koning in 't geweste
Van Lidië geraekte, en gaf Sileen ten leste
Zyn' jongen voesterling, godt Bacchus, die hem zocht.
De wyngodt bly dat hy zyn' schiltknaep wederbrogt
155[regelnummer]
En vont, beloofde hem te schenken en vereeren
Wat hy uit al zyn hart zou wenschen en begeeren.
Maer Midas laes verblint, als een goutzuchtigh mensch,Ga naar margenoot+
Misgreep zich jammerlyk in zulk een' grooten wensch,
En zeide: want hy kon dien keur niet wys gebruiken:Ga naar voetnoot159
160[regelnummer]
Verleenme, o zegenaer der vruchtbre wyngertstruiken,
Dat alles wat ik raeke in louter gout verkeer'.
De wyngodt stont het toe, beschonk hem met deze eer,
Een schadelyk geschenk, dat Bacchus smert met reden,
Dewyl hy hem niet om wat beters had gebeden.
165[regelnummer]
De trouwe aenhanger van der goden moeder gaetGa naar voetnoot165
Verblyt ten hove heen, met een verheught gelaet,
Om dien verkeerden wensch, en proeft, voor alle zaeken,Ga naar voetnoot167
Of 't ook verandren zou al wat hy quaem te raeken,
Gelyk hem was belooft, en in 't geloove zwak,
170[regelnummer]
Trekt eene telgh, die laegh hangt van den eiken tak:
De telgh verkeert in gout. hy grypt den steen van d'aerde:Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot171
De steen verkeert in gout, zoo dier geschat in waerde.
Hy raekt een' aerden kluit: de kluit verkeert door kracht
Van 't raeken daetlyk in een' goutklomp, hoogh geacht.
| |
[pagina 786]
| |
175[regelnummer]
Hy plukt een korenaer, om zynen lust te paeien,
En komt door Bacchus gaef een' ryken oogst te maeien.Ga naar voetnoot176
Hy plukt een' appel in den boomgaert, en gy zout
Gelooven dat het kroost van d'avontstar dit goutGa naar voetnoot178
Den koning had vereert. hy grypt de hofkolommen.
180[regelnummer]
Die schynen klinklaer gout, en schoon als gout te brommen.Ga naar voetnoot180
Hy wascht de handen rein, om aen den disch te treên,
En 't water drupt, als gout, door zyne vingers heen,
En zou gelyk Jupyn, een Danaë bekooren.Ga naar voetnoot183
De dienaer van den heer, zoo blyde als noit te voren,Ga naar voetnoot184
185[regelnummer]
Discht kostelyke spys en heerlyk wiltbraet aen.Ga naar voetnoot185
Maer als de koning zich met spyze zal verzaên,Ga naar voetnoot186
Verandert broot in gout, te hardt om op te teeren.Ga naar voetnoot187
Hy voelt in 't kaeuwen strax de spys in gout verkeeren,
En eene goude plaet. indien hy klaeren wynGa naar voetnoot189
190[regelnummer]
Met water menge, en drinke uit kelk en kristalyn;Ga naar voetnoot190
De wyn verkeert in gout, en gouden drank, die weder
Ten monde uitloopt, en vloeit langs kin en knevel neder.
De koning kan het gout niet zwelgen door de keel.
Verbaest om dit geval, en ryk genoegh door 't eêl
195[regelnummer]
En kostelyk metael, is arrem en elendigh,
Vervloekt den schat, en haet den rykdom, daer hy schendighGa naar voetnoot196
Noch flus om wenschte, mits geen overvloet verzaet.
De drooge keel verbrant: want gout geen' dorst verslaet.
Hy haet het glinstrent gout dat hem niet kan beschermen,
200[regelnummer]
Maer pynight, en heft droef de handen en zyne armen
Ten hemel op, en zegt: o vader Bacchus, och,
Wy zondighden, helaes, te zwaer. vergeef het toch:
Ontferm u: red ons uit dees kostlyke ongelukken.Ga naar voetnoot203
Godt Bacchus, vol genade, om hem den noot t'ontrukken,Ga naar voetnoot204
| |
[pagina 787]
| |
205[regelnummer]
Vergeeft den schreienden, die zyne schult belyt,
En gode trou belooft, zyn schult, en stilt den stryt
Der gave, en op dat dees niet langer bleef bestreekenGa naar voetnoot205-207
Met gout, waerom hy wenschte uit gierige gebreeken,Ga naar voetnoot208
Zegt Bacchus: ga flux heen naer Sardis naesten vliet.Ga naar voetnoot209
210[regelnummer]
Tre tegens stroom op, daer hy sterkst van boven schiet
Langs d'oevers. spoe u flux ten bergh op naer 't geklater
En schuimende geruisch, den oorsprong van dit water,
Daer 't diepste is. dompel hier uw hooft en lokken in,Ga naar voetnoot213
En spoel de misdaet af. de koning, nu van zin
215[regelnummer]
Verandert, gaet terstont te water op het raeden
Des wyngodts: en de kracht des gouts vergult in 't waedenGa naar margenoot+
Den breeden stroom, en 't gout vloeit van zyn lichaem af.Ga naar voetnoot216-17
Nu staet hier d'akker, wien de vliet voorheene gafGa naar voetnoot218
Het zaet der goutaêr, styf van gout en gulde bladen,Ga naar voetnoot219
220[regelnummer]
En 't natte en vruchtbre klay is met vergult geladen.
Hy haete na dien tyd den rykdom, en het gout,
En eerde sedert velt, en akker, bosch, en wout,
Ook veegodt Pan, gedient met bergen en spelonken,Ga naar voetnoot223
Maer bleef al even grof en plomp, en onbeschonken
225[regelnummer]
Van oordeel, 't welk hem zelf tot grooter scha gedyt:Ga naar voetnoot224-25
Want Tmolus, hoogh van kruin, van waer men breet en wytGa naar voetnoot226
De golven over ziet, en die zich van weêrzye
Met heuvlen uitstrekt tot aen Sardis heerschappye,
Komt buuren met Hipeep, een kleine dootsche stadt.Ga naar voetnoot227-29
230[regelnummer]
Pan, die hier met zyn fluit op groene zoden zatGa naar voetnoot230
En speelde voor de tangre en blanke veltgodinnen,Ga naar voetnoot231
Durf stoffen dat Apol den zangstryt niet zou winnen
In 't speelen tegens hem. dus trat men tot den stryt,
| |
[pagina 788]
| |
Daer Tmolus op den bergh tot rechter wert gewyt,Ga naar voetnoot234
235[regelnummer]
Om twee, al t'ongelyk in 't speelen, aen te hooren.
De berghgodt schuift de blaên en takken van zyne ooren,
En d'eekels wapperen alleen om 't blaeuwe haer.Ga naar voetnoot237
Hy ziet den veegodt aen, en zegt: wy zyn al klaer.
De rechter zit gereet om u gehoor te geven.
240[regelnummer]
Pan speelde op eenen halm voor Midas, onbedrevenGa naar voetnoot240
Op eenen hooger toon, en streelde 's konings oor,
Die by geval hier zat. de berghgodt zet zich voor
Apol, als rechter, wenkt hem toe met hooft en oogen
Dat hy beginn', waerop zich d'eike blaên bewogen.Ga naar voetnoot244
245[regelnummer]
De blonde Apollo zit bekranst met lauwerblaên.
De purpre tabbert sleept hem staetigh achteraen.
De slinke hant aenvaert de lier, bezaeit met steenen.Ga naar voetnoot247
De rechte vat de pen, daer kunst en geest uit scheenen.Ga naar voetnoot248
Zoo tokkelt hy met geest de snaeren, en de toon
250[regelnummer]
Bekomt den rechter zulx in 't oor, dat hy de kroon
Van 't spel Apollo schenkt, en Pan gebiet te wyken,
En dat de rietpyp voor de goude lier zal stryken.Ga naar voetnoot252
Al wie hier nederzit eert d'uitspraek van dien godt,
Behalve Midas, die dit vonnis stout bespot,
255[regelnummer]
En onrechtvaerdigh schelt. maer Febus wil uit torenGa naar margenoot+
Niet lyden dat dees dwaes den vorm van menschenooren
Behoude, maer hy rektze en dektze ruigh met haer
En witte borstelen. zy roeren zich. voorwaerGa naar voetnoot258
Alle overige leên zyn als een mensch geschapen,
260[regelnummer]
Behalve d'ooren. al de schimpers staen en gaepenGa naar voetnoot260
Na koning ezeloor, die Febus lier veracht,
En plomp in 't vonnissen den traegen ezel slacht.Ga naar voetnoot262
Hy pooght zyn schande met den myter af te keeren,Ga naar voetnoot263
Dan och, de hofbarbier, gewoon zyn hooft te scheeren,Ga naar voetnoot264
265[regelnummer]
Vernam het, en dewyl dees dienaer nu 't gezienGa naar voetnoot265
| |
[pagina 789]
| |
Niet melden durf, en dit niet laeten kon den liên
t'Ontdekken, zoo vertrok hy wech, en groef in d'aerdeGa naar voetnoot266-67
Een' put, en mompelde hierin 't geen hem bezwaerde,
Hoe hy in 's meesters hof zyne ezelsooren zagh,
270[regelnummer]
En stopt dien putklank, om te smooren het gewagh,Ga naar voetnoot270
Met aerde en zoden toe, en daetelyk na'et vullen
Des kuils, vertrekt hy daer't geen menschen hooren zullen.Ga naar voetnoot272
Hier groeide een rietbosch uit. de lantman binnen 't jaer
Hoort dit geheim, en brengt den klank in 't openbaer:
275[regelnummer]
Want d'eerste zuidenwint liet deze stem niet smooren,Ga naar margenoot+
Maer blies in 't riet: men kent den heer aen d'ezelsooren.Ga naar voetnoot273-76
Apollo na dees wraek vertrok van Tmolus kant,
En zweefde door de lucht, en hiel ten leste stant
By Helles doorvaert, daer Laomedon gezeten,Ga naar voetnoot279
280[regelnummer]
Sigeüs aen d'een zy, Reteüs, diep gesleetenGa naar voetnoot280
Van zee, aen d'andre zy ziet ryzen, en 't altaer
Van outs gewyt wert aen Jupyn den donderaer.
Hy ziet Laomedon den nieuwen bou der muuren
Men zweet en arrebeit, om voor gewelt te duuren,
285[regelnummer]
Ophaelen, 't welk hem staet op eenen schat van gout.
Hy met Neptuin, vermomt in schyn van menschen, boutGa naar margenoot+
De wallen, voor het hooft der Frygen, aengedrongenGa naar voetnoot287
Door loon en louter gout, by dien Troiaen bedongen.Ga naar voetnoot288
Nu stont de stadt volbout: maer dit meineedigh hooft
290[regelnummer]
Van Troie ontkent dien loon, den zeegodt trou belooft,
En durf met valscheit zyn' gestaefden eet ontzweeren.Ga naar voetnoot291
Toen sprak Neptuin: welaen, men zal u dit verleeren.
Hy jaeght de zoute vloên op dit goutgierigh strant,
Verdrinkt al 't lantgewas, en zet het gansche lant
295[regelnummer]
In eene bare zee. hier by magh 't niet berusten:
| |
[pagina 790]
| |
Hy eischt Hezione, zyn dochter, op dees kusten
Geketent, tot een aes voor 't zeedier, groot van mont.Ga naar voetnoot297
Maer Herkules ontboeitze, als zy geketent stontGa naar margenoot+
Aen eene waterrots, en eischt twee witte rossen,Ga naar voetnoot299
300[regelnummer]
Hem toegezworen, kon hy 's konings kroost verlossen.
De koning weigert hem den loon van zulk een daet:
Waerom hy Troie, om dees meineedigheit gehaet,
En dat nu tweewerf 't woort door zynen hals durf haelen,Ga naar voetnoot303
Verdelghde, en Telamon wou loonen en betaelenGa naar voetnoot304
305[regelnummer]
Voor zyne hulpe, en huwt hem uit aen Hezion:Ga naar voetnoot305
Want Peleus, broeder van den dappren Telamon,Ga naar voetnoot306
Hadde een godin getrout, en was zoo trots te moedeGa naar voetnoot307
Op 's grootvaêrs naem, als op zyn' schoonvaêr. hybevroedeGa naar voetnoot308
Hoe 't veelen beurt een neef te heeten van Jupyn,Ga naar voetnoot309
310[regelnummer]
Maer een' alleen de man van een godin te zyn:
Want oude Proteus, in het spellen lang ervaeren,Ga naar voetnoot311
Sprak tegens Tetis: gy zult eenen kryghshelt baeren,
Die zynen vader door geweldige oorloghsdaên
Zal overtreffen, en in eer te boven gaen.
315[regelnummer]
Op dat de werrelt dan niet grooters zou beseffen,Ga naar voetnoot315
En niemant boven godt Jupyn zich zelf' verheffen,
Hoewel hy in zyn hart geen laeuwe vlammen voedt,Ga naar voetnoot317
Nochtans schuwt Jupiter de dochter van den vloet
t'Omhelzen, en beval neef Peleus zich te paerenGa naar voetnoot319
320[regelnummer]
Met Tetis, een godin der grondelooze baren.
In Emonye legt een inham aen de ree,Ga naar voetnoot321
Een kromme boght, die met twee armen loopt in zee,
En by hoogh water zich ontvout, gelyk een haven.
Het water komt hier zant en hooge duinen schaven,Ga naar voetnoot324
325[regelnummer]
En stuit op klippigh strant, daer 't voetspoor niet blyft staen,Ga naar voetnoot325
| |
[pagina 791]
| |
Geen zandigheit den voet behindert in het gaen,
Noch hangt van wier bedekt. een bosch van mirteplantenGa naar voetnoot327
Draeght mirtebessen van twee verwen langs de kanten.Ga naar voetnoot328
In 't midden van dit woudt is eene zeespelonk.
330[regelnummer]
Het schynt natuur of kunst haer uit zeeklip klonk,
Doch eer de kunst, daer gy met uwe naekte leden,
O Tetis, dikwyl quaemt op een' dolfyn gereden,
Getoomt met uwe hant. hier greep u Peleus vast,
Toen gy al droomende laeght van den slaep verrast:
335[regelnummer]
En alsge aen zyn verzoek u geenerwys wout keeren,Ga naar voetnoot335
Zocht hy omhelzende u te schenden en schoffeeren:
En hadtge u niet vermomt in veelerhanden slaghGa naar margenoot+Ga naar voetnoot337
Van vormen, als gy pleeght, geen aenzien noch ontzagh
Kon u beschutten: hy waer tot zyn wit gekomen.Ga naar voetnoot339
340[regelnummer]
Dan scheentge een vogel: in dien schyn wert gy genomen.Ga naar voetnoot340
Dan scheentge een dikke boom. hier hing helt Peleus aen.
Gy scheent ten derdemael, om u van hem t'ontslaen,Ga naar voetnoot342
Een wreede tigerin. toen schonk hy aen de stranden
Den zeegoôn offerwyn, en vee, en offerhanden,Ga naar voetnoot344
345[regelnummer]
En wierookgeuren. hier riep Proteus uit den vloet:
O zoon van Eakus, o Peleus, hou slechts moedt.
Gy zult noch endelyk uw liefste Tetis trouwen.
Pas haer in 't stranthol, daer zy slaept, eens vast te houwen,Ga naar voetnoot348
En worpt een' taeien strik om haeren blanken hals.
350[regelnummer]
Ontzie geensins, schoon zy in hondert vormen valsch
En listigh zich verkeer', maer houze vast gegreepen,Ga naar voetnoot350-51
Zy schyne ook watze wil, belemmert en geneepen.Ga naar voetnoot352
Ontslaze geenerwys, tot datze weêr in 't ent
Haer eerste wezen krygh', waerin zy blyft bekent.
355[regelnummer]
Aldus sprak Proteus uit de baren, en dook neder,
En sloot het water, na dees huwlyxspelling, weder.
De zon hing over met den wagen, rydens moe,Ga naar voetnoot357
| |
[pagina 792]
| |
En daelde 's avonts naer de zee van Spanje toe,Ga naar voetnoot358
Als Tetis uit der zee in haer spelonk ging rusten.
360[regelnummer]
Terstont greep Peleus, heet van minne en huwlyxlusten,
De blanke Tetis heusch en minzaem in den arm.
Zy trok veel vormen aen, en voelende zich warm
En zacht gegreepen, wou zich worstelende ontwringen.Ga naar voetnoot362b-363
Toen zuchteze noch eens, en sprak: ik laetme dwingen.Ga naar voetnoot364b
365[regelnummer]
Gy wint niet zonder godt. toen was zy Tetis weêr.Ga naar voetnoot365
De helt omhelstze naer zyn' wensch met prys en eer,
En wint Achilles, wyt befaemt by goôn en menschen.
Hy was gelukkigh, en het ging hem naer zyn wenschen
Met zoon en bedgenoot, had hy niet onberaên
370[regelnummer]
En blint een broederslaght aen Fokus snoot begaen.Ga naar voetnoot368-70
De droeve Peleus, die den broeder brogt om 't leven,
En uit zyn vaderlant gejaeght wert en gedreven,Ga naar voetnoot372
Quam in Trachinie, dat hem huisvesting gaf.Ga naar voetnoot373
Hier heerschte Ceïx, ryk van glans, met zynen staf,
375[regelnummer]
De zoon der morgenstar, rechtvaerdigh op den zetel,Ga naar voetnoot374-75
Betreurende de doot des broeders, zoo vermetel
En reukloos neêrgelegt; en Peleus, reizens mat,Ga naar voetnoot376-77
Vermoeit en afgeslaeft gekoomen hier in stadtGa naar voetnoot378
Met luttel sleeps, en kleen en grooter vee bekommert,Ga naar voetnoot379
380[regelnummer]
Besteldeze in een dal, van boomen overlommert,
Omtrent de vesten; toen hy heul ten hove vant,Ga naar voetnoot381
En by den koning, met d'olyftelge in de hant,Ga naar voetnoot382
Gehoor kreegh op zyn bede, en smeekende openbaerde
Wie en wiens zoon hy was, doch zweegh 't geen hem bezwaerde,
385[regelnummer]
Den neêrslagh van zyn' broer, en d'oorzaek van zyn vlugt
Ontveinzende, verzocht in stadt of ope lucht
| |
[pagina 793]
| |
Te schuilen. Ceïx ging hem dus heel minzaem tegen:Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot387
O Peleus, schroom niet: al het land rondom gelegen
Staet voor u open, en is gastvry voor elkeen.
390[regelnummer]
Wy eeren u en uw geslacht, niet zonder reên.Ga naar voetnoot389-90
Uw grootvaêr is Jupyn. hou op, en rust van smeeken.
Al watge op ons verzoekt, alle omgelege streeken,
Het hof, en watge ziet bescheenen van de zon,
Staen u ten dienst, en meer, indien ik 't wenschen kon.Ga naar voetnoot394
395[regelnummer]
Hy schreide, en Peleus en zyn staetgenooten vraegenGa naar voetnoot395
Wat oorzaek hem beweeght zoo jammerlyk te klaegen.
Hy antwoort: gy gelooft misschien en houdt voor vast
Dat dees roofvogel, die de bloode duif verrast,
En alle vogels schrikt, een vogel is geschapen.Ga naar voetnoot399
400[regelnummer]
Hy was voorheene een man, naemhaftigh, trots te wapen,
Stantvastigh in zyn woort, een kryghsman uit den aert,
Gestreng en dapper, en ten oorlogh onvervaert.Ga naar voetnoot402
Hy hiet Dedalion. de morgenstar, de lesteGa naar margenoot+
Van 't heir der starren, die in 't oostersche geweste
405[regelnummer]
Ter kimme uit ryst, had hem gewonnen en geteelt.Ga naar voetnoot403a-405a
Ik leefde in vrede, die my nimmermeer verveelt,
Met myne lieve ga: maer broeder nam behaegen
Om volk en vorsten uit hun heerschappy te jaegen,
En nu een havik, jaeght de bloode duiven voor.Ga naar voetnoot409
410[regelnummer]
Chioon, de schoonste maeght, befaemt al 't aertryk door,Ga naar voetnoot410
Was broeders dochter, out omtrent de veertien jaeren,
Van duizent aengezocht, genegen zich te paeren.Ga naar voetnoot412
Apol van Delfis, en Merkuur, hier van CilleenGa naar voetnoot413
Gekomen, blaekten bey, zoo dra zy hun verscheen.
415[regelnummer]
Apol vont best tot 's nachts zyn wellust uit te stellen.
Merkuur vertoeft niet lang, en komtze stil verzellen,
| |
[pagina 794]
| |
Bestryktze met zyn roe heel zacht langs 't aenschyn heen.Ga naar voetnoot417
Zy valt in slaep. de godt misbruikt die zuivre leên,
Schoffeertze. Febus komt, zoo dra de starren blonken,
420[regelnummer]
Vermomt gelyk een best, ontsteeken door de vonkenGa naar voetnoot420
Van groote minne, en kryght de wellust, van MerkuurGa naar voetnoot421
Voor hem beproeft. toen nu de zwangere na d'uurGa naar voetnoot422
Des arbeits baerde, quam Autolikus in 't leven,Ga naar voetnoot423
Een schalke vrucht des Godts, van outs gewoon te zwevenGa naar voetnoot424
425[regelnummer]
Op zyne hielpen. dees was afgerecht en loosGa naar voetnoot425
Op alle dievery, en wist, zoo snoot als boos,Ga naar voetnoot426
Gelyk zyn vader, oogh en ooren zacht te smeeren,
En kon het wit in zwart, en zwart in wit verkeeren.Ga naar voetnoot427-28
By Febus baerdeze, want zy van twee beviel,Ga naar voetnoot429
430[regelnummer]
Filammon, die den prys met zang en lier behiel.
Maer och wat baete haer twee brave zoons te winnen,Ga naar voetnoot431
Dat een paer goden haer omhelzen en beminnen,
Zy eene dochter van een' strytbren vader is,
En nicht van Jupiter? of houdt men voor gewisGa naar voetnoot434
435[regelnummer]
Dat eer een groot getal gelukkigen kon hinderen?Ga naar voetnoot435
Ja trouwen 't hindert haer, die godtheên durf verminderen,Ga naar voetnoot436
Zich hooger stellen dan Diane in schoon gestalt,
En wat in 't aenschyn van Diane haer misvalt
Beschimpen. dees godin sprak toornigh en bewogen:
440[regelnummer]
'k Zal toonen met de daet wat schoon is in haere oogen.Ga naar voetnoot440
Zy spant den taeien boogh met haere hant, en schiet
Die snoode lastertong met een geweêrhaekt riet.
De tong is spraekeloos, en wil en kan niet spreeken,Ga naar voetnoot443b
En bloet en spartelt, tot de krachten haer bezweeken.Ga naar voetnoot444
445[regelnummer]
Hoe deerlyk was, helaes, het hart des ooms te moe!
Hoe troostelyk sprak ik myn' droeven broeder toe,
| |
[pagina 795]
| |
Die my gehoor gaf, als een rots op Pontus oeverGa naar voetnoot447-vlg.
Den stormwint. hy beklaeght zyn dochters neêrlaegh, droeverGa naar voetnoot448
Dan oit een vader. toen men 's dochters lichaem zou
450[regelnummer]
Verbranden, pooghde hy, tot vierwerf toe, van rou
In 't vier te springen, maer men hiel hem vierwerf tegen.
Toen zette hy 't op vliên, gelyk een os, verlegenGa naar voetnoot452
En fel geprikkelt van veel horslen op den nek,
Langs ongebaende paên. ik bleef een lange rekGa naar voetnoot454
455[regelnummer]
Hem nazien, die geen' mensch gelyk scheen, maer te vliegen
Met snelle vleuglen, en alle oogen kon bedriegen,
En hun ontvlugten, en beholpen met dees vlugt,
Streek op Parnassus kruin. de droeve Apollo zucht,Ga naar voetnoot457-58
En toen Dedalion in zee sprong van de klippen,
460[regelnummer]
Herschiep hy hem, die als een vogel heenging glippen,Ga naar voetnoot460
En op zyn pennen hing. de mond wert spits en krom,
De voet een scherpe klaeu, en vliegende rondom,
Op roof verhit, behiel zyne eerste kracht in 't stryden,Ga naar voetnoot463
En wert een havik, die de vogels brengt in lyden,
465[regelnummer]
Elk pynight en vervolght, en die nu drukkigh ziet
Is allen anderen een oorzaek van verdriet.
Terwyl zich Ceïx, zoon der goude morgenstraelen,Ga naar voetnoot467
Verpynt het avontuur des broeders op te haelen,Ga naar voetnoot468
Zoo komt' er de Foceesche Anetor, een die 't veeGa naar voetnoot469
470[regelnummer]
Te weide dryft, verbaest aenschieten van de zee,
En roept: och Peleus, och ik koome u droevigh klaegen
Een deerlyk ongeval, en groote nederlaegen:Ga naar voetnoot472
Hierop eischt Peleus dat hy daetelyk hem al
De zwaricheên, hoe grootze ook zyn, ontdekken zal;
475[regelnummer]
En Ceïx twyfelt zelf, verbaest in duizent vreezen,
Wat ramp, wat ongeval en jammer dit magh wezen.
Anetor sprak: ik dreef een ossendrift aen strant,
Als d'opgereze zon omhoogh aen 't hooftpunt brant,
En achter zich zoo lang een zonnestreek ziet straelen,Ga naar voetnoot479
480[regelnummer]
Als haer noch overschiet te zien in 't nederdaelen.Ga naar voetnoot480
Een deel van 't vee legt hier vermoeit in 't gulle zant,
| |
[pagina 796]
| |
En weit zyne oogen in de baren langs het strant:
Een deel zwerft hier en gins met traege en loome passen:
Een deel steekt zwemmende de horens uit de plassen.
485[regelnummer]
Aen zee staen kerken, doch niet ryk geciert met goutGa naar voetnoot485
En marmer: balk aen balk gebonden, en een wout,
Van outs gesticht, beschut het rietdak met zyn bladen.
Godt Nereus en zyn rey gaen in het water waeden.Ga naar voetnoot488
Een visscher, die zyn net hier drooght op 's waters kant,
490[regelnummer]
Zegt dat dit kerkgoôn zyn. hier staet een meer, beplantGa naar voetnoot490
Met willigen. de zee, in 't ryzen buiten orden,
Liet ebbende ons dit meer. 't is nu een poel geworden.
De wolf, vervaerlyk uit het rietbosch van 't moeraschGa naar voetnoot493
En veen opschietende, joegh hier al wat'er was
495[regelnummer]
In 't omgelegen lant een' dootschrik aen met huilen,
En zynen gaependen en bloedigen en vuilen
Beschuimden muil, die vier en vlam en gal uitspuwt,
En blikken opspalkt, root als vier, dat ieder gruwt.
Dees schoon hy raest en huilt, van hongersnoot krankzinnigh,Ga naar voetnoot499-vlg.
500[regelnummer]
Noch scherpt de razerny zyn wreetheit ruim zoo vinnigh:
Want 's wollefs leegh gedarmt zoekt niet alleen aen vleisch
Van ossen nootdruft, om den honger zynen eischGa naar voetnoot502
Te geven, maer hy grypt verwoet alle andre hoopen
En vee, en wat zich niet kan redden, en ontloopen,Ga naar voetnoot503-504
505[regelnummer]
En velt wat hem gemoet. een hoop van onze liên,
Zich stellende ter weere, en reede om spits te biên,
Verbyt hy op het velt. moerasch en water loeien.Ga naar voetnoot507
De waterkant ziet root van schaepenbloet en koeien.Ga naar voetnoot508
Maer sammelen baert scha, die lyt niet stil te staen.Ga naar voetnoot509
510[regelnummer]
Op op, terwyl 't noch niet al teffens is vergaen.
Rot altemael te hoop. te wapen, voort te wapen.Ga naar voetnoot511
Zet u altezaemen kant. verdaedight u rechtschapen.Ga naar voetnoot512
Zoo riep Anetor, en helt Peleus hoort het aen,
| |
[pagina 797]
| |
Doch liet zich 's anders scha niet eens ter harte gaen:Ga naar voetnoot514
515[regelnummer]
Maer noch aen Fokus, en zyn' broederslaght gedachtigh,
Besloot zyn broeders ziel, van Nereus dochter klachtigh
Betreurt, te paeien met een' zieldienst, hem gewyt.Ga naar voetnoot515-17
De koning Ceïx heet de mannen zich ten stryt
Te wapenen, en wil hen moedigh zelf geleiden.Ga naar voetnoot519
520[regelnummer]
Maer Halcion, zyn lief, verneemt dit toebereidenGa naar voetnoot520
Tot hulp des volx, en komt gesprongen voor den dagh,Ga naar voetnoot521
Het hooft noch ongetoit, en valt met groot beklagh
Hem om den hals, en bidt dat hy toch andren zende.
Zy ziet bekreeten, en van jammer en elende
525[regelnummer]
Heel root van traenen. zy hielt aen, en badt met rou,
Dat hy in eene ziel twee zielen bergen wou.Ga naar voetnoot526
O schoone koningin, sprak Peleus, schrey uwe oogen
Niet uit. laet vaeren uw godtvruchtigh mededoogenGa naar voetnoot528
En angst: al blyx genoegh van uw getrouwe min.Ga naar voetnoot529
530[regelnummer]
Ik heb geen oorlogh met gedroghten in den zin.Ga naar voetnoot530
Laet ons de godtheên van de zee godtvruchtigh smeeken.
Een toren stont aen zee, den zeeliên tot een teken
En vierbaek, als zy moe belanden uit de zee.
Hier klimmenze op, en zien bedroeft het bloedigh vee,
535[regelnummer]
Van 's wollefs bloênden muil verbeeten en verslonden,
En stieren langs het strant gewentelt, en vol wonden.
Helt Peleus heft bedrukt de handen zeewaert aen,
Bidt Psamate dat zy al wat' er is misdaen
Vergeve, en weêr verzoent hanthave den verlegen.Ga naar voetnoot539
540[regelnummer]
Maer Peleus kanze met zyn bede niet beweegen:
Doch Tetis wint gena voor haeren droeven man.
De wolf, die heet op roof, geen moorden staeken kan,Ga naar margenoot+
En smaek vint in het bloet, blyft woeden aen de stranden,
En hangende in den hals der ossen met zyn tanden,Ga naar voetnoot544
| |
[pagina 798]
| |
545[regelnummer]
Verkeert in marmer. nu getuight dees marmersteenGa naar voetnoot545
Dat hy geen wolf is, noch te schroomen, als voorheen.
Het nootlot lydt noch niet dat Peleus, een verdreven,Ga naar voetnoot547
Zich hier ter neder sla. hy gaet, als balling, streven,Ga naar voetnoot548
En zoekt Magnezie daer hy den moort afwascht,Ga naar voetnoot549
550[regelnummer]
En zoen verwerft by den Hemonischen Akast.Ga naar voetnoot550
Als koning Ceïx zich ontstelt voelt en verlegenGa naar margenoot+
Om 's broeders voorspook, hem te naer en byster tegen,Ga naar voetnoot552
Wil hy zich met Apol te Klarus wys beraên,Ga naar voetnoot553
Daer 't volk met blyschap leert zyn avontuur verstaen:Ga naar voetnoot554
555[regelnummer]
Verwaten Forbas had met godelooze FlegenGa naar voetnoot555
Den wegh naer Delfis kerk, door overlast te pleegen,
Geheel ontveilight. zyn trouhartige Alcion
Hadde uit bedenken hem, zoo veel zy immer kon,
Gewaerschuwt en geraên. nu vielze in zwym van lydenGa naar voetnoot557-59
560[regelnummer]
Stokstyf en kout, en voelde een kille grilling rydenGa naar voetnoot560
Door al de leên. zy ziet bestorven bleek en bang.
De traenen biggelen en rollen langs de wang.
Zy pooghde drywerf al haer droefheit uit te spreeken,
En voelde drywerf hoe de kracht en 't hart bezweeken.
565[regelnummer]
Zy steurt al nokkende haer jammerlyk gekerm.Ga naar voetnoot565
Och sprakze, lieve man, myn schutsheer troost en scherm,
Wat schult beging ik? lief, wat wouden wy beginnen,
Dat gy veranderende ons zette uit uwe zinnen?Ga naar voetnoot567-68
Waer blyft nu d'eerste zorgh gedraegen voor uw vrou?
570[regelnummer]
Nu kuntge uw Halcion vergeeten, zonder rou,
| |
[pagina 799]
| |
Zoo wyt en zyt van huis. nu ben ik aengenaemerGa naar voetnoot571
Hier stil gezeten, uit uwe oogen, in myn kamer:Ga naar voetnoot570-72
Doch 'k wil vertrouwen dat gy vrank te lande gaet:Ga naar voetnoot573
Dan zal ik stil alleen, in eenen droeven staet,
575[regelnummer]
Hier veiligh zitten, en myn kommer vrees ontbeeren.
De storm, die 't onderste des afgronts om kan keeren,Ga naar voetnoot575-76
Bruischt voor myne oogen. 'k zagh noch onlangs 't onweêr aen,
En kist en wrakken op het strant gedreven staen.Ga naar voetnoot578
Ook zagh ik menighmael op 't schyngraf uitgeklonken
580[regelnummer]
De wapens en den naem van die in zee verdronken.Ga naar voetnoot579-80
Zet uw betrouwen op geen ydel toeverlaet,
Dat schoonvaêr, godt Eool, met u te water gaet,Ga naar voetnoot582
Die storremwinden houdt gekerkert, en de baren,
Wanneer het hem belief, heet rusten en bedaeren.Ga naar voetnoot584
585[regelnummer]
Den wint is niets verboôn. ook kan ik u niet raên
Te water of te lant het reizen aen te gaen.Ga naar voetnoot585-86
De wolken en de mist de reizers dikwyl plaegen,Ga naar voetnoot587
De blixem, root van gloet, en harde donderslaegen.Ga naar voetnoot588
Hoe ikze beter ken [want 'k zaghze in 't glazenhuisGa naar voetnoot589-vlg.
590[regelnummer]
Van vader in myn jeught, en hoorde hun gedruisch]
Te ryper rade ik u te schuwen wint en baren.Ga naar voetnoot591
Doch wiltge om geen gebeên uw opzet laeten vaeren,
En zytge geenerwys te houden uit de zee,
Zoo neem, och lieve man, toch uw getroude me.Ga naar voetnoot592-94
595[regelnummer]
Wy zullen te gelyk heensollen op de stroomen.Ga naar voetnoot595
Ik zal niets duchten, of het wil my overkoomen,Ga naar voetnoot596
En wat ons overkoom, dat lydenwe alle twee.
Wy zullen te gelyk heendanssen op de zee.
De zoon der morgenstar wort door Halcions traenenGa naar voetnoot599
600[regelnummer]
En druk bewogen, en dit hartelyk vermaenen:
| |
[pagina 800]
| |
Want hy bemintze in 't harte, als zy haer' trouwen heer:
Noch staet het vast de reis t'aenvaerden over 't meer,Ga naar voetnoot602
Maer wilze op zee met zich geensins al teffens waegen.
Hy troost de schroomende, beantwoortze onder 't klaegen,Ga naar voetnoot604
605[regelnummer]
Doch geeftze geen gehoor: en op dat hy haer smartGa naar voetnoot605
Verzachte, en stryke zulk een zwaericheit van 't hart,Ga naar voetnoot605b-606
Voeght echter dit hier by: ik weet het boven allen,
O liefste, dat myn reis u lang genoegh wil vallen,Ga naar voetnoot608
Maer zweere u by den glans van myn heer vaders kroon
610[regelnummer]
Te keeren [trouwen zoo het nootlot my verschoon'Ga naar voetnoot610
En t'huis voer'] wederom, eer uwe minzaeme oogen
Twee volle maenen zien in haeren kring voltoogen.
Als hy met deze hoop van keeren Halcion
Gerust stelde, yverde elk voor ander wat hy kon,Ga naar voetnoot614
615[regelnummer]
Op Ceïx strengen last, gereetschap heen te sleepen,
En allen voorraet, vracht en volk terstont te scheepen,
Het groote schip in zee te zetten van de werf,
Daer Halcion voor schrikt, die 't voorspook van 't bederfGa naar voetnoot618
Gelyk voor d'oogen ziet, hem kust, niet zonder schreien
620[regelnummer]
En nokken oorlof neemt, en neêrstort in 't geleien.
De koning Ceïx draelt om 't jammeren. de maetsGa naar voetnoot621
Aen 't roeituigh, woelen drok, en steeken van de plaetsGa naar voetnoot622
En timmerwerf, en slaen de riemen met twee ryen,Ga naar voetnoot623
In 't water, dat het schuimt, waer zy de vlakte snyen,
625[regelnummer]
En spoên, gelykerhant slaghhoudende altyt voort.
Halcion staet van verre, en spreekt geen enkel woort,
En heft haere oogen, nat en root bekreeten, derwaert.
z'Is d'eerste, die den man van zyn kampanje herwaert
Ziet wenken met de hant, en z'antwoort met de hant.Ga naar voetnoot628-29
630[regelnummer]
Zy ziet de galeas in zee na van het strant,
| |
[pagina 801]
| |
Terwylze heenevaert, zoo lang geene oogen feilen:
Zy zagh, toen 't schip verdween, van verre noch de zeilen,
Gespannen voor den mast, zich wenden naer den wint.Ga naar voetnoot630-33
Zy geeft het nazien op, keert weder t'huis, en vint
635[regelnummer]
Beangst het ledigh bedde: en koets en rustplaets wekkenGa naar voetnoot635
De droefheit weder op. de droeve traenen lekken
Uit d'oogen langs de wang, en watze niet meer ziet
Is een vermaening van haer jammer en verdriet.Ga naar voetnoot638
Zy spoên ter haven uit. een luchtje roert de touwen.
640[regelnummer]
Het bootsvolk hangt den riem op zy. geen maets verflouwen.Ga naar voetnoot640
Men slaet de zeilen aen, en zetze in top om hoogh.Ga naar voetnoot641
Een koelte zet hun uit. De zee dryftze uit het ooghGa naar voetnoot642
Dan zacht, dan harder. 't lant was wech van wederzyden,Ga naar voetnoot643
Toen 't effen water, daerze eerst langsaem overglyden,
645[regelnummer]
Begon te zwalpen, en te schuimen op het vlak,
En d'oostewint allengs te styven krak op krak.Ga naar voetnoot646
De stuurman riep: nu strykt de zeilen voor de winden.
Haelt in den schoot, 't is tyt de zeilen los te binden.
Laet zakken. laet de spriet flux zakken. het is tyt.Ga naar voetnoot647-49
650[regelnummer]
'k Beveel het: maer de storm verbiet het hun, en lyt
Geen spoeden. 't zeegedruisch verdooft de stem in 't vaeren:
Dees past op bakboort: die wil tou en takel klaeren,Ga naar voetnoot652
En pompen eene zee van water in de zee.
Dees grypt de spriet: en nu zy ongewis alree
655[regelnummer]
Heendryven, groeit de storm, en alle winden ruisschenGa naar voetnoot654-55
| |
[pagina 802]
| |
In onderlingen stryt, en bulderen, en bruisschen,
En barnen. 't water ziedt als pekel ondereen.Ga naar voetnoot657
De stuurman trilt, en beeft, en weet niet eens waerheen
Te stuuren, nochte wat hy by der hant zal vatten,Ga naar voetnoot659
660[regelnummer]
Zoo sterk is 't onweêr, en de zeilkunst aen het spatten,
Vermeestert, en verbluft. de mannen schreeuwen vast.Ga naar voetnoot660b-661
De touwen gonzen. het gekrikkrak van den mast
Luit schriklyk. zee op zee stort uit den hemel neder.Ga naar voetnoot663
Het dondert: hierop ryst het schuimend water weder.
665[regelnummer]
Nu schynen hemel en de zee gelyk te staen.
Het omgedreven zwerk wort van den oceaenGa naar voetnoot666
Besprengkelt, en ziet root als zant, dat ongebonden
Komt opgestoven uit de grondelooze gronden.
Dan ziet het zwarter als het zwarte jammerloch.
670[regelnummer]
De zeegolf tuimelt, schuimt zoo grys en graeu als spogh,Ga naar voetnoot667-70
En ruischt. zoo wordt het schip ook heene en weêrgedreven
By beurten. dan is 't hoogh, gelyk een bergh verheven,
Dan schynt het hellewaert te daelen naer beneên.Ga naar voetnoot673
Na dat het van een zee omringt staet rondomheen,
675[regelnummer]
Bestormt het uit de kolk des afgronts 's hemels daeken.Ga naar voetnoot674-75
By wylen hoort men 't op de zy getroffen kraeken
Van waterslagh op slagh. de slagh geeft een geluit,Ga naar voetnoot677
Gelyk de stormram op een bolwerk afgestuit
Met zyn metaelen hooft, dat muur en toren bersten:
680[regelnummer]
Als felle leeuwen, die op hunne tanden knersten,Ga naar voetnoot680
En renden met gewelt op spits en wapens aen;Ga naar voetnoot681
| |
[pagina 803]
| |
Zoo trooste zich de kiel den storm te wederstaen
Der winden, onderling ten oorlogh aengespannen.Ga naar voetnoot682-83
Het kromhout, nuze dit zoo schrikkelyk vermannen,Ga naar voetnoot684
685[regelnummer]
Bezwykt, met een harpuis, en hars en huit, en teer.Ga naar voetnoot685
De planken gaepen van het ongestuimigh weêr,
En laeten water in, dat dreight met dootsgevaeren.Ga naar voetnoot642-87
De gansche hemel schynt te storten in de baren,
Door't bersten van een wolk. de zeegolf ryst aen 't zwerk.
690[regelnummer]
De zeilen hangen nat van regen, die zoo sterk
Zich met de zee vermengt. om hoogh is geen geflonker.
De nacht geblintdoekt is gansch droevigh zwart en donker.Ga naar voetnoot692
Een zeebrant gloeit in zee. het weêrlicht in het schuim.Ga naar voetnoot693
De golven dringen in den buik, en winnen 't ruim:Ga naar voetnoot694
695[regelnummer]
En als een vroom soldaet, die menighmael de wallen,
Van stadts bezetting trou verdaedight, aen komt vallen,Ga naar voetnoot696
Ten leste kans ziet, en verhit op oorloghseer
Uit duizent soudeniers, alleen met zyn geweerGa naar voetnoot698
Den hoogen muur vermant: zoo vliegt uit veele benden
700[regelnummer]
Van golven, die het schip met kracht op zyne lenden
Bestormen, endelyk de tiende op deze kiel,Ga naar voetnoot699-701
Alom ontrampeneert, terwylze tegenhiel,Ga naar voetnoot702
Als een beschooten muur. het water wil het winnen
Van buiten, en een vloet van golven is'er binnen.
705[regelnummer]
Zy schrikken altemael. als zich een stadt verpynt,
Terwyl men vast den muur van buiten ondermynt,
En andren op de vest van binnen staen en beven.Ga naar voetnoot705-707
De stuurkunst en maetroos bezwyken, moeten 't geven.Ga naar voetnoot708
Zoo veele golven als hier bersten binnen boort,Ga naar voetnoot709
710[regelnummer]
Zoo dikwyl dreight de doot den zeeman met een' moort.
| |
[pagina 804]
| |
d'Een schreit, en die verstomt, en d'ander schat die storven,
En endelyk berecht, hunne uitvaert noch verworven,Ga naar voetnoot711-12
Gelukkigh. d'ander bidt de goden om gena,
En heft de handen naer den hemel doch te spa,
715[regelnummer]
En ziet den hemel niet, en smeekt om een' behoeder,Ga naar voetnoot715
Gedenkt aen zuster, broêr, aen vader, en aen moeder,
Aen huis, en huisgezin, een ieder om het zyn,
En Ceïx om zyn lief, en in bedroefden schyn
Heeft deze in zynen mont, en hy verlangt naer geeneGa naar voetnoot719
720[regelnummer]
Noch andre dan naer heur: en 't is hem lief dat eeneGa naar voetnoot719-20
Van beide in veiligheit nu verre is van der hant.
Hy wenscht zyn huis, en hof, en 't lieve vaderlant
Van ver t'aenschouwen, maer begrypt niet waerze vaeren.Ga naar voetnoot723
Het hooft loopt om en om, en tuimelt als de baren.Ga naar voetnoot724
725[regelnummer]
De gansche hemel schuilt, beschaduwt van de wolk.
De nacht is eens zoo zwart als 's afgronts duistre kolk.Ga naar voetnoot726
De mast met zeil en treil wort over boort gesmeeten.Ga naar voetnoot727
Het roer wort afgerukt. de storm, zoo fel gebeeten,
Staet boven, ziet beneên de golven met haer' buit.Ga naar voetnoot728-29
730[regelnummer]
Gelyk of Atos, of bergh Pindus met geluitGa naar voetnoot730
En schrikkelyk gedreun gebryzelt en te mortel
Van eenen maghtigen gerukt wiert van den wortel,Ga naar voetnoot732
En los in zee geplompt: zoo stort het schip te grontGa naar voetnoot733
Met vracht en volk en al den afgront in den mont,
735[regelnummer]
En komt niet weder opgeborrelt, maer verloren
Heeft nu zyn deel al wech, van boven hun beschoren.Ga naar voetnoot735-36
| |
[pagina 805]
| |
De wrakken hobbelen op 't water heene en weêr.
De koning Ceïx voert geen' ryxstaf op het meer,
Maer houdt zich aen een wrak, en roept nu twee te gader
740[regelnummer]
Vergeefs om noothulp aen, den schoonvaêr, en den vader:Ga naar voetnoot740
En och, Halcion leeft en sterft op zyne tong,Ga naar voetnoot741
Terwyl hy heenezwemt. Halcione bevongGa naar voetnoot742
Alleen het hart, en dreef op zyn bestorve lippen.
Hy wenscht of 't water hem moght dryven door de klippen
745[regelnummer]
Met andre lichaemen voor haer gezicht aen strant,
En na zyn sterven hem gebeuren dat de hant
Der liefste 't lyk begraeve. och, telkemael de golvenGa naar voetnoot747
Hem lucht verleenen, in het zwemmen schier gedolven,
Verdaeght hy Halcion d'afwezende in zyn wee,Ga naar voetnoot749
750[regelnummer]
En mompelt morrende en heendryvende op de zee.Ga naar voetnoot750
Een zwarte waterkloot borst midden op het water,Ga naar voetnoot751
En dompelt zyn hooft, beluit met zeegeklater.Ga naar voetnoot752
De morgenstar bleef's nachts verdonkert in dien rou,Ga naar voetnoot753
En zulx van opzicht dat men haer niet kennen zou:
755[regelnummer]
En mits de vader niet den hemel magh begeven,Ga naar voetnoot755
Dekt hem de sluier, van een dikke wolk geweven.Ga naar voetnoot756
Halcion midlerwyl, onkundigh van zyn leet,
Telt vast de nachten, en verhaest zich om een kleetGa naar voetnoot758
Voor hem te naeien, ook voor haer op 't wederkeeren,Ga naar voetnoot759
760[regelnummer]
Het welkze al t'ydel hoopt. zy gaet de goôn vereerenGa naar voetnoot760
Met wierrookgeuren, doch vrou Junoos kerk vooral,
Voor haeren man, alree vergaen in 't ongeval.
Zy bidt dat d'echtgenoot behouden 't hof magh winnen,
En geene boven haer believen en beminnen.Ga naar voetnoot764
765[regelnummer]
Dit's 't eenigh datze met gebeên, voor haeren manGa naar voetnoot765
En zich, by Jupiters gemael, verwerven kan,
Die niet begeert dat zy voor dien verdronken smeeke,
En haere onzuivre hant ten outer strekke en steeke.Ga naar voetnoot768
| |
[pagina 806]
| |
Myne Iris, zegtze, myn bodin, en kamenier,Ga naar voetnoot769
770[regelnummer]
Getrouwe uitvoerster van myn'last, spoe flux van hier:
Spoe heen naer 't hof des Slaeps. beveel hem dat de Droomen,
In Ceïx droeven schyn, Halcione volkoomen
Verkuntschappen hoe hem de zeetoght is vergaen.Ga naar voetnoot773
Zoo spreektze, en Iris schiet terstont een reiskleet aen
775[regelnummer]
Van duizent verwen, trekt een' regenboogh daer boven
Aen 't hooge luchtgewelf, en komt dus aengestoven
Naer 't hof des Slaepgodts, dat natuur uit steenrots klonk.Ga naar voetnoot777
By Cimmerye legt een duistere spelonk,Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot778
Een hol en diep vertrek. de bergh is hol van binnen.Ga naar voetnoot779
780[regelnummer]
Dit's 't huis des traegen Slaeps. geen zonnestraelen winnen
Hier toegang; 't zy de zon des morgens 's aertryx lyst
Met glans vergult, of ons den spaden avont wyst,Ga naar voetnoot782
Of uit het hooftpunt gloeit. men lyt hier licht noch lampen.
De gront baert enkel mist en nevel, smook en dampen.
785[regelnummer]
Hier blikkert schemering. hier kraeit geen wakkre haenGa naar voetnoot785
Met zynen rooden kam Auroor om op te staen
Ten bedde uit. geene stem van menschen, noch het bassenGa naar voetnoot785-87Ga naar voetnoot787
Van honden komen hier Stilzwygenheit verrassen
En stooren in haer rust, noch 't quaeken van de gans
790[regelnummer]
Meer neuswys dan de hont in 't snufflen naer een kans.Ga naar voetnoot790
Geen nachtegael, noch dier, noch zacht geruisch van blaêren,Ga naar voetnoot791
Noch menschentong dees plaets met hun gerucht bezwaeren.
Hier woont de stomme Rust. uit harde steenrots vloeit
Door keizelsteentjes een Vergeetbeek, noit vermoeitGa naar voetnoot794
795[regelnummer]
Van ruischen, 't welk het brein heel zacht in slaep betovert.Ga naar voetnoot795
Het vruchtbaer mankop, dat des menschen zin verovert,Ga naar voetnoot796
Bloeit voor de hofpoorte, en de Nacht, die heulzaet pluikt
| |
[pagina 807]
| |
En bollen, hunne melk tot slaepzucht meest gebruikt,Ga naar voetnoot797-98
Bedaeut'er landen mede, in schaduwe gelegen.Ga naar voetnoot799
800[regelnummer]
Men hoort in 't gansche huis, 't welk schuilt in achterwegen,Ga naar voetnoot800b
Geen krammen kraeken, in het opgaen van de poort,Ga naar voetnoot800-801
Daer niemant schiltwacht houdt, noch eenige onrust hoort.Ga naar voetnoot802
Men ziet hier midden in het hol, uit steen geklonken,
Een ebben ledekant, en pekzwart pluimbedt pronken,
805[regelnummer]
Met eene deken van de zelve verf gedekt.
Hier rust de Slaepgodt op, van traegheit uitgestrekt
Met beide d'armen en de beenen van elkanderen.
De lichte Droomen, die van vormen zich veranderen,
En nabootseeren zulk een menighte en getal
810[regelnummer]
Van dingen, als de herfst ons aren geven zal,
Het lustbosch bladers, en het zeestrant stof en zanden,Ga naar voetnoot811
Onthouden zich hierin. de maeght dreef met haer handenGa naar voetnoot812
De Droomen wech, zoo dra zy inquam. 't huis vernamGa naar voetnoot813
Den weêrglans van haer kleet. de Slaepgodt, lam en stram,Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot814
815[regelnummer]
Sloegh naeulyx d'oogen op, die t'elkens weder slooten.
Hy knikkebollende, en nu langsaem opgeschooten,
Sloegh voor zyn borst, en gaf zich endelyk om hoogh,Ga naar voetnoot816-17
En leunende heel traegh op zynen elleboogh,
Begon te vraegen [doch hy wist het] naer de redenGa naar voetnoot819
820[regelnummer]
Van haere komst. zy zegt: ik Iris stygh beneden.
O Slaepgodt, die het al zachtzinnigh stilt en sust,Ga naar voetnoot821
O aengenaemste van de godtheên, ieders rust,
Bevrediger van 't hart, die zorgen kunt verjaegen,Ga naar voetnoot823
En alle onsteltheên, die den ganschen dagh ons plaegen,Ga naar voetnoot824
825[regelnummer]
Kunt streelen, en de leên en zinnen weêr bereitGa naar voetnoot825
Verquikt en sterken kunt, om last en arrebeit
Te draegen op een nieu, gebie terstont de Droomen,Ga naar voetnoot827
Die 't leven geestigh nabootseeren, datze komenGa naar voetnoot828
| |
[pagina 808]
| |
In schyn van Ceïx by d'ontruste Alcioné,Ga naar voetnoot829
830[regelnummer]
Gelyk hy schipbreuk leedt, en droef verging in zee.
Dit's Junoos last. zoo dra de bootschap was voltoogen
Vertrokze: want zy kon geen dampen meer gedoogen,Ga naar voetnoot832
En voelde hoe de Slaep alree haer leên beving,
Dies spoetze voort, en gaet al weêr aen 's hemels ringGa naar voetnoot834
835[regelnummer]
Den zelven gang. de godt des Slaeps roept Morfeus binnen,Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot835
Die, onder duizent van zyn zoonen, brein en zinnenGa naar voetnoot836
Op nabootseeren van gedaenten heeft gewet.
Geen ander weet gebaer, en aenzicht, spraek, en tretGa naar voetnoot838
Zoo af te beelden, ook gewaet, gewoonte, en mynen.Ga naar voetnoot839
840[regelnummer]
Maer dees vertoontze die natuurlyk menschen schynen;Ga naar voetnoot840
Doch d'ander wort een dier, of vogel, of serpent,Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot841
En Icelon om hoogh geheeten, en bekent
Fobetor by het volk. de derde is loos op treken.Ga naar voetnoot842-43
Inbeelding is zyn naem. hy kan zich loos versteekenGa naar margenoot+Ga naar voetnoot844
845[regelnummer]
In al wat zielloos is, in water, balk, en steen,
En kluit. dees vlugt verschynt den koningen alleen,
En vorsten in der nacht: die drom, gemeene luiden.Ga naar voetnoot846-47
De Slaep gaetze al voorby, wil Iris last beduiden
En laeten bootschappen door Morfeus mont. hy namGa naar voetnoot848-49
850[regelnummer]
Hem uit, en valt terstont, angstvalligh traegh en lam,Ga naar voetnoot850
En knikkebollende in het bedde. Morfeus zwierde
Op zachte vleugels, 's nachts, en zonder dat het gierde,Ga naar voetnoot852
Naer koning Ceïx hof, in eene korte wyl,Ga naar margenoot+
En schoot zyn veders uit. hy ging in aller yl,
855[regelnummer]
Vermomt in 's drenklings schyn, heel dootsch en bleek van wezen
| |
[pagina 809]
| |
En naekt, voor 't bedde van Halcione, vol vreezen.Ga naar voetnoot856
De baert, en knevels, en de lokken, en het haerGa naar voetnoot857
Des konings droopen vast van water, nat en zwaer.
De bedtspon stut hem daer hy leunt. de traenen lekenGa naar voetnoot859
860[regelnummer]
Langs 't aenzicht, en de geest begon aldus te spreeken:
Bedrukte gemaelin, och, kentge Ceïx niet?
Of heeft de doot my dus misverft, gelykge ziet?
Sla d'oogen op, gy zult uws mans gedaente aenschouwen.Ga naar voetnoot863
Halcione, uw gebedt, gestort met groot betrouwen,
865[regelnummer]
Kon my niet redden. och 't is uit: wy zyn vergaen.
Bedriegh u zelve niet door eenen valschen waen.
De buldrende oosten wint heeft in d'Egeesche golvenGa naar voetnoot867
Met eenen waterbergh het schip en my gedolven.Ga naar voetnoot868
Een ongestuime golf opryzende uit den gront
870[regelnummer]
Verslontme, daer uw naem bestorf in mynen mont,Ga naar voetnoot870
En ik al t'ydel u in 't uiterste beklaeghde.
Ik ben geen logenbo. wat maer van my gewaeghde,
Gy hoort geen los gerucht: ik zelf verhael myn weenGa naar voetnoot872-73
Hier tegenwoordigh, en hoe droef wy schipbreuk leen.
875[regelnummer]
Welaen ontwaek: rys op: trek aen uw rougewaeden.
Beweenme, op datwe niet, langs onderaertsche paden,
Heenvaeren onbeweent. Godt Morfeus aen de sponGa naar voetnoot877
Spreekt zoo dat zy haer' man aen 't spreeken kennen kon:
Ook scheen hy in der daet, en niet in schyn, te weenen,
880[regelnummer]
En 't hantgebaer getuigt hoe Ceïx is verscheenen.Ga naar voetnoot880
Zy slaet al schreiende de handen voor haer borst
In slaep, en grypt naer hem, van zeeschuim vuil bemorst,Ga naar voetnoot882
Doch grypt slechts enkle lucht. zy roept: myn lief, waerheene?
Hou stant: ik ga met u. och laetge my alleene?
885[regelnummer]
Ontroert door haere stem, en 't nachtspook van den man,
Vlieghtze op, en ziet rondom wie 't is, zoo veelze kan,
En wie haer strax verscheen: want d'opgewekte knechten,Ga naar voetnoot886-87
| |
[pagina 810]
| |
Met tortsen by der hant, haer dienen en berechten.Ga naar voetnoot888
Zy, niet verneemende, misbaert, verscheurt het kleet,Ga naar voetnoot889
890[regelnummer]
Krabt kaek en aengezicht, en trekt van harteleetGa naar voetnoot890
Het haer uit, antwoort droef de voester, die vol rouwe
Vast vraeght wat haer onstelt. zy zegt: o myn getrouwe,Ga naar voetnoot892
't Is uit, 't is uit met ons. myn Ceïx is vergaen,Ga naar voetnoot893
En ik met hem. och zwygh, hier is geen troosten aen.
895[regelnummer]
Myn heer leet schipbreuk: 'k zagh hem met myn eigene oogen,
En greep hem. hy verdween. zyn geest is my ontvloogen.
'k Zagh klaer de bleeke schim, myn' eigen man voor't bedt.Ga naar voetnoot897
Hy zagh niet als voorheen, maer naer de doot gezet,
En nat, en moedernaekt: het haer om 't hooft bedroopen.
900[regelnummer]
Daer stont hy voor de sponde, elendigh en verzoopen.
Zy spoort de voetstap na, ofze ook een voetspoor zagh.Ga naar voetnoot901
Dat was't, dat was't voorwaer, 't welk my op't harte lagh.
Ik badt hem dat hy toch geensins van my zou tyen,Ga naar voetnoot903
En t'zeil gaen. 'k wenschte veel: dan och ik most het lyen.
905[regelnummer]
Gy spoede in uw bederf, hadtge uwe liefste me-
Genomen, 'k hadde u noch in noot gedient op zee.
Och waerenwe gepaert gebleven met ons beiden!
Gewis de doot hadde ons in 't sterven niet gescheiden.Ga naar voetnoot908
Nu sterve ik zonder u. nu dryve ik zonder u,
910[regelnummer]
En zonder my in zee. helaes, daer legge ik nu.Ga naar voetnoot909-10
Myn leven valtme nu benaeuder dan de baren,Ga naar voetnoot911
Indien ik langer leve, en 't leven poogh te spaeren,
Na zulk een' grooten druk: doch'k wil'er niet naer staen,
Noch u verlaeten, die door schipbreuk zyt vergaen.
915[regelnummer]
'k Wil u ten minste noch verzellen, en geleiden,
En in een zelve graf en lykbus ongescheiden,
Zal ons het grafschip noch vereenen door de faem.Ga naar voetnoot916-17
Raekt myn gebeente u niet: ik zal met mynen naem
U raeken. maer de rou verbietze meer te spreeken,
| |
[pagina 811]
| |
920[regelnummer]
En tusschen ieder woort blyftze in het nokken steeken,Ga naar voetnoot920
En deerlyk zuchten, uit het binnenste van 't hart.
Het was noch vroegh. zy vlieght ten hove uit in dees smart
Op strant, en vint de plaets, daer zy hem af zagh steeken:
Zy zegt: hier draelde hy, en troosteme onder 't smeeken.Ga naar voetnoot924
925[regelnummer]
Hier lichtenze anker: hier vertrok hy van het strant,
En kusteme in het ende, en gafme noch de hant.
Terwyl zy overdocht haer lot en wedervaeren,
Vernamze iet in 't verschiet aendryven met de baren,
Gelyk een lyf, kon eerst niet kennen wat het was,
930[regelnummer]
Doch 't scheen een lichaem, en de twyflende wert ras
Door 't naere voorspook van de schipbreuk meer bewogen.Ga naar voetnoot930b-31
Toen 't nader dreef aen strant sprak zy met schreiende oogen
Den onbekenden aen. o riepze, wie gy zyt
Hebtge een getroude t'huis, het lichaem blyf niet wyt,
935[regelnummer]
Maer dryve ons nader. hoe zy meer hierop blyft staeren,Ga naar voetnoot934b-35
Te minder blyftze by haer zinnen. als de baren
Den drenkeling het strant opwentelen, daer zy
Hem kennen kon, toen was 't haer man. gewis 't is hy:
Hy is, hy is het zelf. zoo valt zy aen 't misbaeren,Ga naar voetnoot938-39
940[regelnummer]
Scheurt kleet, en aengezicht, en vlechtcieraet en haeren,Ga naar voetnoot940
En steekt de handen naer den dooden Ceïx toe.
Och Ceïx, kermtze, komtge uw vrouwe, dus te moe,Ga naar voetnoot942
Dus t'huis in dezen schyn? hier legt een steil gevaerte
Met maght gewrocht, een werk van over groote zwaerte,
945[regelnummer]
Waerop de zeestorm berst, en 't water wort gestuit.
Zy springt'er op. het is een zaek, die zeltsaem luit.Ga naar voetnoot946
Zy vlieght, en vangt de lucht, met aengegroeide veêren.Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot947
De droeve ysvogel strykt den vloet, in 't gaen en keeren,
En slaet een jammerlyk geschal met haeren snuit.
| |
[pagina 812]
| |
950[regelnummer]
Als zy den dooden met den klepel dus beluit,Ga naar voetnoot950
Beschaduwtze de leên met haere nieuwe pluimenGa naar voetnoot949-51
Uit liefde, daer de golf de zeekust langs komt schuimen.Ga naar voetnoot952
Of Ceïx dit gevoelde, in 't dryven ongerust,
Uit een genegenheit, en trek en minnelust,
955[regelnummer]
Of 't aenzicht ophief door het zwalpen van de vloeden,Ga naar voetnoot953-55
Daer twyfelt elk noch aen. hy kon het zelf bevroeden:Ga naar voetnoot956
En entlyk werdenze, door mededoogen van
De goden, alle bey verandert, vrou en man,Ga naar voetnoot958
Genieten beide een lot, in 't minnen onverscheiden,Ga naar voetnoot959
960[regelnummer]
En d'echtbant blyft, terwylze elkandere geleiden,
Gelyk ysvogels, en zy broên het warme nest.Ga naar voetnoot961
d'Ysvogel broeiende in den herfsttyt, is 't gewestGa naar voetnoot962
Der zee bevryt voor wint, geheele zeven dagen,
En 't nest, op zee gebout, verneemt geen wintervlaegen.
965[regelnummer]
Dan vaert men veiligh: want de Wintgodt is zyn bloetGa naar voetnoot965
Noch gunstigh, toomt den storm, die wilt is en verwoet.
Een gryze zietze beide op zee te gader zweven,
En looft de liefde en trou, hun eeuwigh bygebleven.
Een die hier bystont toonde een' duiker, lang van hals,Ga naar voetnoot969
970[regelnummer]
En sprak: dees vogel, dien gy ziet, met veel geschalsGa naar voetnoot970
En ingetrokken been, langs 't water heenevlooten,Ga naar voetnoot971
Is, zoo gy zyn geslacht oprekent, noch gesprooten
Uit Ganimedes, door Jupyn weleer geschaekt,
En koning Ilus en Assarakus, en raekt
975[regelnummer]
Laomedon in bloet, en Priamus, den lesten,Ga naar voetnoot972-75
| |
[pagina 813]
| |
Die Troie heeft beheerscht. helt Hektor, die de vesten
Van Ilium beschut, was broeder van dees spruit:
En had de doot niet vroegh zyn levens loop gestuit,Ga naar voetnoot978
Hy zoude in naem en faem niet wyken voor dien broeder.Ga naar voetnoot979
980[regelnummer]
Schoon Dimas dochter wort gerekent zyne moeder.
Een Alexitoë, van Granik, eenen stroom
Geteelt, baerde Ezakon, in schaduw van een' boom,
By Ida heimelyk, ten minste zooze zeggen.Ga naar voetnoot980-83
Men zegt hy schuwde steên en 't hof, beminde heggen,Ga naar voetnoot984
985[regelnummer]
En velt, en bergen, vry van staetzucht, eere, en pracht,Ga naar voetnoot985
Hanteerde zelden 't hof, hem tegen en verdacht,Ga naar voetnoot986
En vol van ydelheit: doch 't hart was midlerwylen,
Hoe wuft hy leefde op 't lant, niet schootvry voor de pylenGa naar voetnoot988
Van minne. hy die wilt door bosschen vlieght en jaeght,Ga naar voetnoot989
990[regelnummer]
Verneemt Hesperie, een Cebreensche schoone maeght,Ga naar voetnoot990b
Die op den oever van haer vaders vliet gezeten,
De blonde vlechten, langs den nek en rug gesmeeten,
Vast drooghde in zonneschyn. de dochter, die hem ziet,Ga naar voetnoot993
Gaet loopen, als een hinde een' rossen wolf ontvliet;
995[regelnummer]
Een ent, dat 's havix klaeu en snabbe wil ontrennen,
En verre van den poel bespiet vlugt op zyne pennen.Ga naar voetnoot995-96
De Troische helt vervolghtze uit heete min, die bang
In snelheit groeit. een slang een bitse en booze slang,Ga naar voetnoot998
In 't gras geschoolen byt haer dootlyk in de hielen,
| |
[pagina 814]
| |
1000[regelnummer]
Vergiftight al de leên. daer legtze, en vaert ter zielen.
De minnaer zinneloos, gryptze op, die 't leven laet.
Hy roept: nu rout het my dat ik u joegh. wat raet?
Dit hadde ik niet verwacht. uw minne te verwerven
Was my zoo veel niet waert dat gy hierom zou't sterven.
1005[regelnummer]
Nu missenwe alle beide u in dien jongsten noot.Ga naar voetnoot1005
De slang vermoorde u: ik ben oorzaek van uw doot.Ga naar voetnoot1006
Ik ben veel wreeder dan de slang, van haet gedreven,Ga naar voetnoot1007
En scheide, uw doot ten zoen, gewilligh van het leven.
Zoo spreekend springt hy los, van droefheit schier verstikt,
1010[regelnummer]
In 't water van een rots, beneden uitgebikt.Ga naar voetnoot1009-10
Maer Tetys vangt hem, die niet langer was te teugelen,Ga naar voetnoot1011
Bedekt den zwemmenden in zee met vlugge vleugelen,
En vryt den minnaer van de doot, waerna hy streeft.Ga naar voetnoot1013
Het spyt den vryer dat hy noch zyns ondanx leeft,
1015[regelnummer]
De droeve ziel niet scheit uit dit elendigh leven.Ga naar voetnoot1015
Hy kryght twee vleugels, en gaet lucht te water zweven,Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot1016
En dompelt zich in zee. de pluim belet de doot
Van Ezakus, die woelt en wroet in Tetys schoot,Ga naar voetnoot1017-18
En zoekt geduurigh licht en leven hier te derven.
1020[regelnummer]
Hy ziet van liefde dor, genegen om te sterven.Ga naar voetnoot1020
De beenen blyven lang, gelyk de hals. het hooft
Staet ver van 't lyf. hy vischt in 't water, afgeslooft
Van duiken, daer men hem den naem af heeft gegeven.Ga naar voetnoot1022-23
|
|
