De werken van Vondel. Deel 3. 1627-1640

[p. 388]

Kinder-lyck.aant.^*

Constantijntje, 't zaligh kijntje,

Cherubijntje, van om hoogh,^{vs. 2}

D'ydelheden, hier beneden,

Vitlacht met een lodderoogh.⁴

Moeder, zeit hy, waarom schreit ghy?

Waarom greit ghy, op mijn lijck?⁶

Boven leef ick, boven zweef ick,

Engeltje van 't hemelrijck:

En ick blinck 'er, en ick drincker,

't Geen de schincker alles goets

Schenckt de zielen, die daar krielen,

Dertel van veel overvloets.

Leer dan reizen met gepeizen¹³

Naar pallaizen, uit het slick¹⁴

Dezer werrelt, die zoo dwerrelt.¹⁵

Eeuwigh gaat voor oogenblick.¹⁶

* Van 1632. Afgedrukt volgens de tekst in Vondels Verscheide Gedichten, 1644, blz. 314. Terwijl Vondel bezig was met zijn heldendicht Constantijn, werd hem een zoontje geboren, dat hij ondanks de bezwaren van zijn vrouw, als Constantijn liet dopen, ‘hoopende twee Konstantijnen naa te laaten’, zegt Brandt. Het kind stierf nog in hetzelfde jaar.

vs. 2 Cherubijntje: de cherubijn of cherub is een engel van lagere rang. Vooral van de hemeling geworden aardbewoner, in 't biezonder van kinderen; van om hoogh: te verbinden met Vitlacht (vs. 4).

4 lodderoogh: liefelik lachend oog (lodder: teder-vriendelik).

6 greit: krijt.

13 gepeizen: hier de stille, diepe, innige en hoge gedachten van de vrome.

14 pallaizen: evenals het vorige gepeizen met de Amsterdamse ai-klank.

15 werrelt: Vondel kiest deze Zuid-Hollandse vorm om het woord te verbinden met dwerrelen en werren, warren, de wereld aldus karakteriserend als plaats van bedriegelike en moeitevolle vergankelikheid. Deze woordspeling reeds dagtekenend uit de M.E. komt ook bij andere zeventiende-eeuwers voor.

16 Hetzelfde als Praestant aeterna caducis: de eeuwige dingen gaan de vergankelike te boven.