De werken van Vondel. Deel 3. 1627-1640

[p. 179]

C.G. Plemp op het overlijden van
Willem van den Vondel,
Licentiaet in de Rechten.aant.^*

D'overleden spreeckt:

My docht, dat d'ernst en zorgh der wackre Schickgodinnen^{vs. 1}

Mijn levens webbedraên verlengden, elck om strijt:²

't Was mis, zoo dra de Doot my schichtigh quam verwinnen.³

'k Verscheide in mijne jeugt, en 't bloeienst van mijn tijt.

Appollo te vergeefs mijn letterlust vermeerde.

Minerve docht niet eens op zulck een loos bedrogh:⁶

En Themis mijn begrijp al 't ydel fatsoeneerde;⁷

Gelijck de noortbeerin haar jongk met tong en zogh.⁸

Nu zoude ick mijn gedicht door 's hemels aandrift singen.⁹

Ick roemde 't heerlick Hooft van Rome, Paus Vrbaen,¹⁰

En weide in 's broeders lof van zeevaarts wonderdingen,¹¹

En riep: o Phoebus, met gezangk uw Godtheit aan.

Mijn kleppers klepperdicht niet dof in d'ooren klepte;¹³

Toen Siena 't voetsnel paart zagh vliegen, als een pijl.

Mijn zanglust geest en ziel en boekstof hier uit schepte.¹⁵

Och zanglust! kort van duur, en voor een korte wijl.

Bescheide borsten, en ghy kunstgeleerde bende,¹⁷
Wie zwijg, wenscht ghyliên: wel zy Welhem, in zijn ende.¹⁸

Vit het Latijn vertaalt.

* Van 1628. Afgedrukt volgens de tekst van Vondels Verscheide Gedichten 1644, blz. 312.
De Latijnse tekst is van Cornelis Gijsbertsz Plemp, de bekende Katholieke advokaat en Latijnse dichter, zeer bevriend met Joost en Willem van den Vondel. Willlem van den Vondel (geb. 1603) werd in 1623 student in de rechten te Leiden en verwierf in 1624 te Orleans de graad van doctor in de rechten. In 1626 van zijn Italiaanse reis teruggekeerd, stierf hij in Januarie 1628 aan een kwijnende ziekte, diep betreurd door zijn oudere broeder (zie over hem J.F.M. Sterck: Oorkonden over Vondel en zijn kring, blz. 35-vlg., waar men op blz. 56 de Latijnse tekst van dit gedicht aantreft).

vs. 1 ernst: ijver.

2 Mijn levens webbedraên: de levensdraad, door de Parcen gesponnen (webbe: weefsel).

3 schichtigh: plotseling.

6 docht niet eens op: was zelfs niet verdacht op.

7 begrijp: verstand; al 't ydel: geheel vergeefs; fatsoeneren: een behoorlike vorm geven.

8 met tong en zogh: al likkende.

9 door 's hemels aandrift: door vrome bezieling.

10 Het Latijnse gedicht Op Vrbaen den achtsten werd door Vondel in 1625 in Nederlandse verzen overgebracht (Dl. 2, blz. 495).

11 Waarschijnlik doelt dit op een verloren gegaan gedicht op Vondels Lof der Zeevaert.

13 Brandt getuigt in zijn Leven van Vondel: ‘Men spreekt noch van een klepperdicht te Siëna op 't paardeloopen gedicht: maar die dingen zijn verlooren.’ Het Latijn heeft: ‘Qualem Senenses pedibus videre volantem, Nec sonipes noster pagina vilis erat.’

15 boekstof: stof om te boek te stellen.

17 Bescheide borsten: verstandige jongelingen.

18 Wie zwijg: wie ook moge zwijgen, al mogen anderen ook zwijgen.