Logo DBNL
De werken van Vondel. Deel 3. 1627-1640 (1929)

De werken van Vondel. Deel 3. 1627-1640

(1929)–Joost van den Vondel–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

[Gedichten]

De haven
aan Ioan Nikolaesz. en Anna Simons. aant. *

 
Gal met honigh overgoten,
 
Heiligh bitter, minnaars deel,
 
Naulix word uw soet genoten,
 
Of het walleght in de keel.vs. 4
5
't Heugt den blyen Bruigom noch,5
 
Hoe hy 't jawoord hoorde slippen
 
Met een sucht van Annaes lippen,
 
Sonder erregh of bedrogh:8
 
't Iawoord, 't welck door open ooren
10
't Hart soo graagh en gierigh dronck,10
 
Dat het scheen in vreughd te smooren.
 
O hoe soet paart jongk by jongk.
 
Maar trompet en trommelslagh
 
Steurt dat vriendelick vergaren,
15
En jaaght Anna over baren,
 
Daar sich kuischeid bergen magh:16
 
Daar geen teere jonffersielen
 
Schricken voor geschrey en moord:
 
Daar als mieren menschen krielen,
20
Op den rijcken Amstelboord.
 
Denck hoe is haar lief te moe,
 
Dat hy dus sijn lief moet derven,
 
En verlaten ommeswerven.
 
Godloose oorloogh, minnaars roe,
25
Moet ick, sucht hy, als veel harten
 
Oock besuuren uwen haat?26
 
Blixem, die met duisend smarten
 
't Heerlick bloeiend Duitschland slaat.
 
Moet ick 't kostelixte pand
30
Door gevarelicke vlagen
 
Vwent halven angstigh wagen,
 
Over zee en over land?
 
En mijn weelde en wellust missen33
 
In het quickste mijner jeughd?34
35
In dees Noordsche duisternissen,
 
Daar mijn son my niet verheught?36
 
Daar de wreede wintertijd
 
Schend met vloecken al mijn roemen,38
 
Al dees bruiloftlicke bloemen,
40
Die mijn bed zijn toegewijt.40
 
't Bedde, dat my sal gedyen
 
Tot een doods en droevigh graf.41-42
 
Om t'ontgaan een eeuwigh lyen43
 
Kies ick tijdelicke straf.44
45
Maar wat sterf ick sonder nood?
 
Is de wegh dan opgedolven?46
 
Soeck uw leven door de golven,
 
Door de paden van de dood.
 
Naulix krijght hy die gedachten,
50
Of het woedende ongedult50
 
Scheept hem, sonder af te wachten51
 
Dat de voorwind 't seildoeck vult.
 
O hoe krachtigh is de liefd,
 
Die Leander, niet om temmen,54
55
Naar sijn Hero toe doet swemmen.
 
Sie hoe 't vlot de vloeden klieft.56
 
O Neptuin, weest toch genegen
 
Desen vryer, dienge voert.
 
Streel hem met bedaarden segen,59
60
Die door 't minnen is beroert.60
 
Maar wy tergen eer den God61
 
Aller buien door het bidden.
 
's Bruigoms siele drijft in 't midden63
 
Van het wilde woeste lot.
65
Sie die barrening eens woeden65
 
Op het aangevochten sand.66
 
Och de zeeman wenscht om vloeden
 
Sonder grond, en vloeckt het land.67-68
 
Mèt soo stoot en kraackt het hout,
70
'tHart des stuurmans kraackt met eenen.
 
Mèt soo gaat het op een steenen.71
 
Elck is hondert jaren oud.72
 
En de Bruigom vol ellende
 
Stroit sijn klaghten in de locht:
75
Liefste, die u voor sijn ende
 
Voor sijn dood eens kussen moght.
 
Willigh willigh sou ick soo
 
In dien ruimen plas versincken.
 
Liefst in engren stroom verdrincken.
80
Bruigoms harten sterven noo.
 
't Water magh het leven blusschen,
 
Maar geensins het minnevier.
 
Moght ick slechs de liefste kussen,
 
Och ick voer getroost van hier.
85
Venus hoorde 't suchten ras,
 
En bewogen door het treuren,
 
Soo begonse 't schip te beuren
 
Door de barning, door 't gebas
 
Van die blaauwe en zeegroen honden,89
90
Die de Noordsche Scylle ophist;90
 
Daar veel sielen sijn verslonden;91
 
Daar de visscher lijcken vischt.
 
Eurus adem spande 't seil93
 
En de hoop van onsen minner,
95
Die als vrolick zeeverwinner
 
Sagh van verre tot sijn heil
 
Anna op den oever blaken.97
 
Wacker, riep hy, Palinuur,98
 
Stier den steven naar dat baken,
100
Naar mijn Noordstar, naar mijn vuur.
 
Anna, die van tranen nat,
 
Docht het meir heeft hem begraven,
 
Siet hem landen in de haven
 
Van ons segenrijcke stad.
105
An grijpt Ian in bey haar armen.
 
Ian houd An gegrepen stijf,
 
En sy drucken vol ontfarmen
 
Mond aen mond, en lijf aen lijf.
 
Gal met honigh overgoten,
110
Heiligh bitter, minnaers deel,
 
't Suur is al voorheen genoten,111
 
Gly nu lieflijck door de keel,

Vorige Volgende

Over het gehele werk

titels


auteurs