De werken van Vondel. Deel 2. 1620-1627

[p. 483]

Op de doodt van Iongkvrouw Maghtelt van Kampen.aant.^*

De May, veraart en slinx, die trof ons maaghdepuick,¹

O Maghtelt, toen sy u benijde 't jeughdigh blosen.

Een andre bloem verwelkt, gesneden van haar struick;

Maar blancke lelie, och! in 't midden van de roosen,

Men u, op uwen steel, sagh flaauwen, en beswijmen,^4-5

Die waart des vryers wensch, der oudren soete hoop.

Vw geest gebluscht is, en de fackel van uw Hymen.⁷

't Is kostlijck, dat om gout nocht tranen is te koop.⁸

* Van 1624. Afgedrukt naar de tekst in I.V.Vondels Verscheide Gedichten; CIƆIƆ CXLIV, [d.i. 1644] blz. 314; onder Lyckdichten.
Maghtelt van Kampen was 'n nichtje van Maria Tesselschade. Constantijn Huygens was op haar verliefd, maar werd afgewezen. Zij stierf in Mei 1624.

1 De May, veraart en slincx: de ontaarde en valse Mei; blijkbaar was de Meimaand koud en guur, en heeft zo de ziekte veroorzaakt, waaraan zij gestorven is; ons maaghdepuick: 't puik van onze meisjes.

4-5 Maar men zag u,'n blanke lelie....

7 de fackel van uw Hymen: de fakkel van uw bruiloft; de fakkels van uw bruiloftsfeest zouden niet ontstoken worden. Blijkbaar was haar huwelik aanstaande.
Voor de bruyloftsfakkels zie De Salige Toortsen blz. 462 aant. op vs. 3.

8 Heel kostbaar is, (nml. Machtelt's jonge leven) wat voor goud noch tranen terug te kopen is.