Logo DBNL
De werken van Vondel. Deel 1. 1605-1620 (1927)

De werken van Vondel. Deel 1. 1605-1620

(1927)–Joost van den Vondel–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

111. De Hasen en Vorsschen.*



illustratie

1 Noch vreesachtiger, als de Hasen, is geweest den Keyser Claudius. Want als hij ter tafel 2 sat, soo moesten hem ghewapende maerschalcken dienen. Al die hij verhoorde, liet hij 3 eerst besoecken, of zij geen moortpriem, mes, griffie of eenigh scherp bij haer hadden; 4 en als hij van eener verstond, datmen hem na zijn leven stond, soo is hij soo verschrict 5 geworden, dat hij zijn regering wilde laten varen. Als hij op een tijd inden Tempel 6 offerde, en datter een een ponjaert aende gordel had, dien hy juyst nevens hem sagh 7 staen, soo heeft hij haestelijck zijn raedt bij hem ontboden, ende voor de selve met 8 stenen en suchten zick beklaegt, dat hij nergens zijns levens seker ware: heeft zick 9 daerop t'huys ghemaeckt ende binnen ghehouden, ende niemandt meer tot hem in- 10 ghelaten; maer alleen daernae ghetracht, hoe hij't leven ende zijn rijcke behouden 11 mochte.

SABELLICVS LIB. 2.

CXI
 
De Hasen eens ontvlucht der Honden felle macht,
 
Hier hadden (bleeck van vreese) haer leger-plaets ghebracht,2
 
Op't onverzienst begint den Noorden windt te ruysschen,
 
In't midden van't gheboomt: de bloode Hasen kruyssen
5
Het boom-rijck eycken bosch, en komen aen de kant
 
Van't drabbige Moras met hoopen aengherandt.6
 
De Vorschen onghewoon soo schielijcke gheruchten,7
 
Beginnen oock uyt schrick van dit ghewelt te vluchten.
 
Der Hasen Capiteyn, riep stout en onversaecht,
10
Spitsbroeders wijckt niet meer, nae niemanden en vraecht,10
 
Ghij ziet wij zijn een schrick van vreesselijcke dieren,
 
Waeromme souden wij de rappe winden vieren?12
 
‘'tGaet noch soo alle daegh: wanneer de bloode guyl13
 
‘Zijn minder over magh, hij acht hem als een uyl:14
15
‘Hij is soo in zijn schick, hij blaest soo uyt zijn darmen,15
 
‘Hij kapt drij mannen af met een houw seven armen.16
 
‘Hij wijckt voor niemand niet, wanneer zijn vijandt vliet,17
 
‘Dan ist een man in't velt, hij vreest noch acht hem niet.18
 
‘Maer als die wederom zijn tanden gaet ontblooten,19
20
‘Dan kiest hij 'tHaese padt, loopt voor een blaes met kooten.20

Vorige Volgende