Logo DBNL
De werken van Vondel. Deel 1. 1605-1620 (1927)

De werken van Vondel. Deel 1. 1605-1620

(1927)–Joost van den Vondel–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

103. De Beer met de twee Wandelaers.*



illustratie

1 Van ghelijcken ginght met Alcibiade. Want op een tijdt, als hij proeven wilde, of 2 die gene die hij voor vrienden hield, in tijd van noot hem oock ghetrouw zijn souden, 3 soo liet hij een beeldt van een man die ontlijft was snijden, ende leydet in een zeer 4 duystere plaets, ende bracht daer zijn vrienden bij, ende steld hem zeer treurigh aen, 5 segghende: hij had aldaer een mensch omgebracht, ende wiste niet wat hij met het 6 doode lichaem doen soude: badt haer, soo ver dese moordt uyt quam, zij wilden hem 7 als trouwe vrienden bij staen. Maer soo haest zij dat vernomen hadden, hebben zij 8 hem altesamen, uyt ghenomen eenen Callias, verlaten, ende begeven: daerop sprack 9 Alcibiades: Callias alleen is een wis, ende trou vriendt, maer al d'andere, die in desen 10 van mij bedachten noot mij niet bij staen, zijn valsche vrienden.

POLYAENVS.

CIII
 
Twee Mackers op den wegh al wandelende spraken
 
Van ware broederschap en vriendelijcke zaken:2
 
Zij sloten eenen bondt, (hoe groot oock waer de noodt)
 
Malkander bij te staen ghetroulijck totter doodt.
5
Op't onverzienst komt haer den Honich-snoeper over,5
 
Soo vreeslijck dat hij scheen des blijden levens rover:
 
Dies d'een in snelder ijl begeeft zich op een boom;7
 
En d'ander als versuft, valt plotz'lijck in een droom,
 
Soo't scheen, en veynst hem dood door't recken van zijn leden,9
10
Alleens of met een vlim zijn draed waer afghesneden.10
 
Den Beyr snuyft om en om, en ruyckt vast hier en daer,11
 
Hij vint noch locht, noch geest, meer oft een krenge waer.12
 
Verlaet den banghen Man. Dies d'ander afghesteghen13
 
Versoect zijn oude Spits, die noch was gantsch versleghen:14
15
Ey zegh mij eelen baes, wat luysterde' hij in't oor?15
 
Hij sprack dat ick dijn vliede', en kies daer trouwer voor.16
 
‘Zoo kentmen waere liefd' in naere noodts bedroeven;17
 
‘Ghelijck men't goudt in't vier, en op de touts moet proeven:18
 
‘Maer valsche vrienden zijn lieftaligh in't aenschijn,19
20
‘Daer waere vrienden in den dood ghetrouwe zijn.20
 
‘Ghelijck de lichte sneu versmelt door Phoebi stralen,21
 
‘Veel lichter stuyft die wegh als voorspoet komt te dalen:22
 
‘Maer trouheyt blijft altoos, en wijckt om dit noch dat.
 
‘Dus is d'oprechte vriendt den kostelijcksten schat.

Vorige Volgende