Logo DBNL
De werken van Vondel. Deel 1. 1605-1620 (1927)

De werken van Vondel. Deel 1. 1605-1620

(1927)–Joost van den Vondel–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

[I]

 
Twee Weerelden ziet hier, d'een groot en d'ander kleen,*
 
Die wonderlijck te zaem zich draghen over een


illustratie

I. Pet. 1.
 
Al s' Menschen heerlijckheyd, al s' Menschen pracht en roeme,
 
Is niet als gras en hoey, oft als een veldsche bloeme.
I
 
Aenschouwer, off het u een dwaesheyt docht verwytel1
 
Dat t'redelijcke Dier onaerdich met den tijtel2
 
Van Kleyne-Weerelt wert gheciert en afghemaelt,
 
Ick bids u op dit beeld' eens met u aenzicht straelt:4
5
Den Mensch, den kleenen Mensch toont u in korter stonde,
 
Kleen zijnde, t'heel begrijp van s'Weerelds groote ronde.6
 
God heeft den grooten AL door't eewigh woort gheteelt,7
 
Hy is den Schepper oock van dit zoet-apigh beeld:8
 
Zee, Hemelen, en Aerd' bestaen in vier hooft-stoffen,9
10
Soo doet dit schepsel oock, is dat niet juyst ghetroffen?
 
Zijn gramschap is het vuyr, zijn roode bloed de locht,
 
Zijn vochtighe natuur, het water cout en vocht,
 
En zijn zwaermoedigheyd is d'Aerde droef en duyster.
 
Heeft t'Koninghlijck Palleys des weerelds vol van luyster,
15
Oost, Westen, Zuyd en Noord, voor open poorten vier,
 
T'is even eens ghestelt met dit twee-voetigh Dier,
 
Zijn rechter is het Oost, zijn slincker hand het Weste,
 
Zijn hooft het Zuyden, en zijn voeten t'Noords gheweste.
 
De groote Wereld heeft twee wackere ooghen staen
20
In't hooft, d'eene is de Zon, en d'ander is de Maen,
 
De kleyne van ghelijck, twee glinsterende kolen
 
In zijnen Hemel draeght, om s'daeghs, noch s'nachts te dolen:
 
Iae niets en is het groot ghetimmer meed gedeelt,23
 
Dat niet in't aenzicht van het kleyne boussel speelt.24
25
Den grooten Globus rolt, en wert steeds voorts ghedraghen,25
 
Van Lenten, Zomer, Herbst, en Winter met zijn vlaghen,
 
Den kleynen van gelijck zijn Kintsheyd wederom,27
 
Zijn Ieughd, zijn Manheyd heeft, en zijnen Ouderdom.
 
Kort om, den grooten AL heeft zijn begin, en ende,
30
Den kleynen komt met druck, en scheyt weer met ellende,
 
En dus zy beydegaer verdwijnen als den roock,
 
Want soo de Wereld is, zoo zijn de Menschen oock,
 
Behalven dat den Mensch zal worden nieus herboren,
 
En uyt den grave opstaen, als alles is verloren.34

Vorige Volgende